To «μαύρο» παρελθόν του γαλαξία μας

Δέκα «υπερταχέα» άστρα έχουν εντοπιστεί να απομακρύνονται από το κέντρο του γαλαξία. (Εικονογράφηση: Ruth Bazinet, CfA)

Αμερικανική ερευνητική ομάδα ισχυρίζεται ότι η κολοσσιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας «καταβρόχθισε» μία μικρότερη πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια.

Το συμπέρασμα προέκυψε από την παρατήρηση 10 «υπερταχέων» άστρων που κινούνται τόσο γρήγορα που τελικά θα διαφύγουν της βαρύτητας του γαλαξία και θα βγουν έξω από αυτόν.

Από τότε που ανακαλύφθηκε ένα άστρο αυτού του είδους, τον Δεκέμβριο του 2004, οι αστρονόμοι εικάζουν ότι η μεγάλη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία, - με μάζα 3,6 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου- είναι υπεύθυνη για την εκσφενδόνιση των σωμάτων σε τόσο μεγάλες ταχύτητες. Σε αυτό το σενάριο, ένα ζεύγος άστρων βρίσκεται πολύ κοντά δίπλα σε μία πολύ μεγάλη μαύρη τρύπα. Το ένα άστρο εγκλωβίζεται ενώ το άλλο εκτοξεύεται με ταχύτητα που φθάνει τα 4.000 χλμ/δευτερόλεπτο.

Ωστόσο, έχουν προταθεί και εναλλακτικά μοντέλα, συμπεριλαμβανομένης μίας θεωρίας σύμφωνα με την οποία μία δεύτερη, μεσαίου μεγέθους μαύρη τρύπα εδρεύει κοντά σε μία μεγαλύτερη και μαζί εκτινάσσουν μακριά τα άστρα.

Αν και είναι πολύ νωρίς για να επιβεβαιωθεί αυτό το δεύτερο σενάριο, η ερευνητική ομάδα από το Αστροφυσικό Αστεροσκοπείο Σμιθσόνιαν, με επικεφαλής τον Warren Brown, υποστηρίζει ότι οι παρατηρήσεις της οδηγούν σε μία ενδιαφέρουσα εκδοχή: κάποια στιγμή υπήρχε μία μεσαίου μεγέθους μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία, αλλά απορροφήθηκε από τη μεγαλύτερη γειτονική της πριν από περίπου 120 εκατομμύρια χρόνια.

Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αφού μελέτησαν τις αποστάσεις των άστρων και τις ταχύτητές τους και στη συνέχεια υπολόγισαν τη χρονική στιγμή που εξορίστηκαν από το γαλαξιακό κέντρο. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι πέντε από αυτά εκσφενδονίστηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο, πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια.

«Είναι πιθανό να προήλθαν από μία και μοναδική έκρηξη», δήλωσε στο New Scientist ο Brown. Καθώς η μικρότερη μαύρη τρύπα συνενωνόταν με τη μεγαλύτερη, οι μαύρες τρύπες βαρυτικά «εκδίωξαν μία ομάδα άστρων και τυγχάνει να βλέπουμε πέντε από αυτά». Τονίζει, ωστόσο, ότι ο μικρός αριθμός των παρατηρήσεων σημαίνει ότι το σενάριο αυτό είναι μόνο μία πιθανότητα και ότι άσχετα μεταξύ τους γεγονότα μπορεί να οφείλονται για την απομάκρυνση των άστρων.

Η νέα έρευνα εκτιμά ακόμη ότι περίπου 100 υπερταχέα άστρα υπάρχουν σε απόσταση 330.000 ετών φωτός από τη Γη, και ότι πολλά από αυτά πρέπει να είναι παρατηρήσιμα. Ο Brown αναμένει να εντοπιστούν μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια περίπου 50 τέτοια άστρα.

O xάρτης του ουρανού με υπέρυθρο «μάτι»

Το αστεροσκοπείο WISE μέχρι τα τέλη Ιουλίου θα έχει στείλει συνολικά 1,5 εκατ. φωτογραφίες, αποκαλύπτοντας άγνωστα μέχρι σήμερα αντικείμενα

Στο πρόσφατο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας παρουσιάστηκε ένα νέο πορτρέτο υπέρυθρης ακτινοβολίας σε μια εκτεταμένη περιοχή αστρογένεσης του Γαλαξία μας. Πρόκειται για δύο γειτονικά νεφελώματα αερίων και σκόνης που εκτείνονται στον ουράνιο θόλο σε μήκος δέκα φορές τη φαινόμενη διάμετρο της Σελήνης και πλάτος οκτώ φορές. 

Το υπέρυθρο πορτρέτο των δύο νεφελωμάτων «Καρδιά και Ψυχή», που βρίσκονται σε απόσταση 6.000 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Κασσιόπης.

Είναι τα νεφελώματα «Καρδιά και Ψυχή» που βρίσκονται σε απόσταση 6.000 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση το αστερισμού της Κασσιόπης. Το νέο αυτό πορτρέτο των δύο αστρικών βρεφοκομείων (IC 1805 και IC 1848), που έχουν συνολική διάμετρο 580 ετών φωτός, είναι αποτέλεσμα ενός μωσαϊκού υπέρυθρων φωτογραφιών που μας έστειλε το νέο τροχιακό αστεροσκοπείο WISE, το οποίο τοποθετήθηκε σε γήινη τροχιά στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου και σε ύψος 525 χιλιομέτρων. Υπολογίζεται ότι μέχρι τα τέλη Ιουλίου θα έχει καλύψει ολόκληρο τον ουρανό στέλνοντάς μας συνολικά 1,5 εκατομμύριο φωτογραφίες με τις οποίες θα δημιουργηθεί ένας λεπτομερής υπέρυθρος χάρτης του ουρανού σε έναν περίπου χρόνο από σήμερα.

Ο κύριος σκοπός του WISE είναι η καταγραφή εκατοντάδων εκατομμυρίων αντικειμένων και ο εντοπισμός αντικειμένων που δεν είχαμε εντοπίσει μέχρι τώρα περιλαμβανομένων ψυχρών άστρων, γαλαξιών και σκοτεινών αντικειμένων στο εσωτερικό του Ηλιακού μας Συστήματος.
Η εξελικτική πορείαΗδη το τροχιακό αστεροσκοπείο έχει καταγράψει 60.000 αστεροειδείς εκ των οποίων οι 11.000 ήταν μέχρι τώρα άγνωστοι. Οι παρατηρήσεις που πραγματοποιεί θα μας βοηθήσουν στα επόμενα μερικά χρόνια να κατανοήσουμε καλύτερα την προέλευση των πλανητών και την εξελικτική πορεία των άστρων και των γαλαξιών, αφού η διακριτή του ικανότητα είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του IAS τον οποίο αντικατέστησε. Επιπλέον, η καταγραφή των περισσότερων αστεροειδών που περιβάλλουν τη Γη μας και ο υπολογισμός των τροχιών τους θα μας εντοπίσει εκείνους τους αστεροειδείς που δυνητικά θα βρίσκονταν σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.
Από το ύψος στο οποίο βρίσκεται, το WISE περιφέρεται γύρω από τη Γη μας 15 φορές την ημέρα και οι δυνατότητες σταθεροποίησής του είναι τόσο μεγάλες, ώστε μπορεί να παίρνει μία φωτογραφία του ουρανού κάθε 11 δευτερόλεπτα.
Κάθε σπιθαμή του ουρανού θα καταγραφεί οκτώ τουλάχιστον φορές, ενώ ορισμένες περιοχές πάνω από τους γήινους πόλους θα φωτογραφηθούν περισσότερες από 1.000 φορές. Η διάρκεια όμως της αποστολής του είναι περιορισμένη, γιατί τα όργανα που διαθέτει απαιτούν την υπέρμετρη ψύξη τους στους 17 βαθμούς Κέλβιν, δηλαδή μόλις 17 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν.
Για να επιτευχθεί το επίπεδο αυτό ψύξης, το τηλεσκόπιο περιβάλλεται από στερεό υδρογόνο το οποίο όμως αναμένεται να έχει χάσει τις ψυκτικές του ιδιότητες σε 10 περίπου μήνες. Τα συγκεντρωθέντα στοιχεία, πάντως, θα είναι διαθέσιμα στην επιστημονική κοινότητα σε δύο δόσεις. Η πρώτη θα γίνει 16 μήνες μετά την εκτόξευση και η δεύτερη 17 μήνες μετά το πέρας της ενεργούς ζωής του τηλεσκοπίου.
Οι ιδιότητες της «αόρατης» ακτινοβολίας Οι υπέρυθρες φωτογραφίες έχουν αποδειχτεί ότι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές και μοιάζουν με πραγματικά έργα τέχνης επιπλέον των σημαντικών πληροφοριών που μας δίνουν στην προσπάθειά μας να εξιχνιάσουμε τα διάφορα μυστικά του Σύμπαντος. Με τη βοήθεια των οργάνων μελέτης υπέρυθρης ακτινοβολίας έχουμε κατορθώσει να αποτυπώσουμε τις εικόνες απόμακρων αντικειμένων σε αποστάσεις δισεκατομμυρίων ετών φωτός, αφού η υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπουν ορισμένοι απόμακροι γαλαξίες είναι πολύ πιο λαμπερή από την ορατή. Ο συνδυασμός της υπέρυθρης και της οπτικής φωτογράφησης των γαλαξιών μας αποκαλύπτει επίσης τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται ορισμένα αρχέγονα άστρα (στο υπέρυθρο), καθώς επίσης και τα νεότερα άστρα (στο οπτικό τμήμα) των ίδιων γαλαξιών. Η υπέρυθρη ακτινοβολία έχει τη δυνατότητα να διαπερνάει τα αέρια και τη σκόνη που καλύπτουν τους γαλαξίες και τα νεαρότερα άστρα πολύ καλύτερα από την ορατή ακτινοβολία. Οι πλανήτες επίσης, καθώς και ορισμένα μικροσκοπικά άστρα, που ονομάζονται «καφέ νάνοι», εκπέμπουν περισσότερη υπέρυθρη ακτινοβολία απ’ ό,τι ορατή, ενώ η καταγραφή των άστρων και των γαλαξιών γίνεται πολύ πιο εύκολα με τη μελέτη των υπέρυθρων ακτινοβολιών που έρχονται από εκεί έξω.
Του Διονύση Π. Σιμόπουλου-ΕΘΝΟΣ

Νέο ρεκόρ απόστασης 16 χλμ. στην κβαντική τηλεμεταφορά

Κινέζοι επιστήμονες πέτυχαν να μεταφέρουν κβαντικές πληροφορίες μεταξύ φωτονίων σε απόσταση μεγαλύτερη από ποτέ, συγκεκριμένα άνω των 16 χιλιομέτρων. Το επίτευγμα φέρνει ένα βήμα πιο κοντά την μετάδοση πληροφοριών σε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς την ανάγκη ύπαρξης συμβατικού τηλεπικοινωνιακού σήματος μετάδοσης, χάρη στην αξιοποίηση των παράξενων ιδιοτήτων της κβαντομηχανικής.

Η κβαντική τηλεμεταφορά δεν έχει σχέση (όχι άμεση τουλάχιστον) με την τηλεμεταφορά που οι περισσότεροι γνωρίζουμε από την επιστημονική φαντασία, όπου ένα άτομο ή ένα αντικείμενο «διακτινίζεται» και επανεμφανίζεται σε ένα άλλο μέρος.

Στην πραγματική κβαντική τηλεμεταφορά, που έχει καταστεί εφικτή μέχρι σήμερα μέσω του μυστηριώδους φαινομένου του «κβαντικού εναγκαλισμού», δύο φωτόνια ή ιόντα «εμπλέκονται» (αλληλοεπηρεάζονται) με τέτοιο τρόπο, που η κβαντική κατάσταση του ενός αλλάζει επίσης ταυτόχρονα και την κατάσταση του άλλου, σαν τα δύο να ήσαν συνδεδεμένα μεταξύ τους, παρόλο που βρίσκονται σε απόσταση το ένα από το άλλο, ακόμα και πολλών χιλιομέτρων, όπως έδειξε και το κινεζικό πείραμα.
  
Η ιδιότητα της κβαντικής τηλεμεταφοράς επιτρέπει στην κβαντική πληροφορία να «τηλεμεταφέρεται», καθώς το φωτόνιο ή το ιόν «στέλνεται» σε μια απόσταση-προορισμό. Στην ουσία όμως, η πληροφορία δεν «μεταδίδεται», αλλά, με κάποιο τρόπο, αυτομάτως το φωτόνιο «υποδοχής» αλλάζει τις ιδιότητές του σε συγχρονισμό με το φωτόνιο «αποστολής». Η πρώτη πειραματική απόδειξη του φαινομένου είχε γίνει το 1997 από επιστήμονες στην Αυστρία και την Ιταλία.
  
Στα προηγούμενα πειράματα τα φωτόνια είχαν μεταφερθεί σε «κανάλια» λίγων μόνο εκατοντάδων μέτρων, για να διασφαλιστεί ότι η κατάστασή τους θα έμενε αναλλοίωτη κατά την τηλεμεταφορά τους, όμως στο νέο πείραμα τα ζεύγη φωτονίων «ενεπλάκησαν» κβαντικά σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων για πρώτη φορά. Το επίτευγμα, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Nature Photonics”, κατέστη εφικτό από ερευνητές του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας και του Πανεπιστημίου Τσινγκούα του Πεκίνου.

Η μέση αξιοπιστία που επιτεύχθηκε κατά την «τηλεμεταφορά» φωτονίων υψηλής ενέργειας, ήταν αρκετά υψηλή, γύρω στο 89%.

Η κινεζική επιτυχία ανοίγει το δρόμο για ανάλογα πειράματα μεταξύ ενός επίγειου σταθμού βάσης και ενός δορυφόρου ή μεταξύ δύο επίγειων σταθμών μέσω ενός δορυφόρου-αναμεταδότη. Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον μπορεί να καταστούν εφικτές διάφορες πρακτικές εφαρμογές σε ένα νέο τομέα, των κβαντικών επικοινωνιών.

Διαστημικό πείραμα για τη θεωρία του Αϊνστάιν

Τρία διαστημόπλοια, τα οποία θα εκτοξεύουν ακτίνες λέιζερ το ένα στο άλλο, θα «επιστρατεύσουν» επιστήμονες από τη NASA και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) για να επαληθεύσουν τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν. Τα τρία διαστημόπλοια θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο σε απόσταση 4,8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων το ένα από το άλλο. Οι φυσικοί ελπίζουν ότι με το πείραμα αυτό θα καταφέρουν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων, ενός φαινομένου το οποίο προβλέπεται από τη διάσημη θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν. Το συγκεκριμένο κομμάτι του «παζλ» είναι το μοναδικό, που δεν έχει αποδειχτεί ακόμα πειραματικά. Ο Αϊνστάιν είχε αναφέρει ότι, όταν δύο τεράστιες μαύρες τρύπες συγκρουστούν, τότε δημιουργούνται κυματισμοί μέσα στο χώρο και το χρόνο του Σύμπαντος. Τις παραμορφώσεις αυτές τις ονόμασε βαρυτικά κύματα και τις παρομοίασε με τις αναταράξεις που βλέπει κάποιος στην επιφάνεια μιας λίμνης, όταν πετάξει μέσα μια πέτρα.
Το καθένα από αυτά τα διαστημόπλοια θα είναι εξοπλισμένο με έναν κύβο πλατίνας. Κάθε φορά που οι επιστήμονες θα κάνουν τις ακτίνες λέιζερ να συγκρούονται θα υπολογίζουν αν υπάρχουν διαφορές στο χώρο και το χρόνο ανάμεσα στους τρεις αυτούς κύβους. Ετσι πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να εντοπίσουν αν όντως υπάρχουν τα βαρυτικά κύματα.
Φυσικά, οι επιστήμονες πρέπει πρώτα να καταφέρουν να κατασκευάσουν την τεχνολογία που απαιτείται για το μεγαλεπήβολο αυτό πείραμα. «Οι μαύρες τρύπες είναι τόσο πυκνές που ούτε το φως δεν μπορεί να εισχωρήσει σε αυτές. Ελπίζουμε ότι με αυτό το πείραμα θα καταφέρουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για αυτές», αναφέρει η καθηγήτρια Σίλα Ρόγουαν από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης.

Πηγή: NASA & ESA

Δύο μαύρες τρύπες αναβιώνουν αστρονομικά μυστήρια γιατί δεν ενεργούν όπως υποθέταμε

Αν και ερευνητές δεν έχουν τεράστιες γνώσεις σχετικά με τις μαύρες τρύπες, δεν βρίσκονται όμως εντελώς στο σκοτάδι. Ως εκ τούτου, ήταν σε θέση να καταλάβουν από παρατηρήσεις ότι δύο γειτονικές μαύρες τρύπες, από τις αρκετές που υπάρχουν στο κέντρο των μεγάλων γαλαξιών, δεν συμπεριφέρονταν όπως θα έπρεπε. Η επιστημονική ομάδα πίσω από μια νέα μελέτη λέει ότι μία από τις παρατηρούμενες κολοσσιαίες μαύρες τρύπες είναι αρκετές φορές λαμπρότερη από όσο θα έπρεπε κανονικά να είναι, ενώ μια άλλη βρίσκεται σε μια εντελώς διαφορετική θέση στο χώρο, από ότι έλεγαν οι υπολογισμοί στους αστρονόμους.. Τέλος, να πούμε πως οι δύο μαύρες τρύπες δεν βρίσκονται στο ίδιο γαλαξία.

Η κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών, και με ποιο τρόπο τις μαύρες τρύπες εμφανίστηκαν και αναπτύχθηκαν, δεν είναι περιοχές της έρευνας που είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Οι αστρονόμοι έχουν καταλήξει να πιστεύουν ότι αυτές οι δύο δομές συνιστούν ένα ενιαίο σύνολο, και ότι πρέπει να μελετηθούν από κοινού. Ως εκ τούτου, οι δύο νέες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο Μαϊάμι, κατά την 216η συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας (AAS 2010), θα πρέπει να προσφέρουν πρόσθετη γνώση στους αστρονόμους ώστε να την χρησιμοποιήσουν στις αναλύσεις τους. Οι συντάκτες των δύο δημοσιευμένων ερευνών, δήλωσαν ότι ορισμένα από τα συμπεράσματα που περιέχονται σε αυτά είναι το λιγότερο μια έκπληξη.

Στη πρώτη από τις δύο δημοσιεύσεις, οι ειδικοί εξετάζουν τα παράξενα φαινόμενα που έχουν ήδη λάβει χώρα στον πλησιέστερο γειτονικό μας γαλαξία της Ανδρομέδας. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν περίπου 4 χρόνια πριν ότι η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που βρισκόταν στο κέντρο του γαλαξία, έγινε 100 φορές πιο φωτεινή από ό,τι ήταν πριν το 2006, μετά από μια έκλαμψη. Τα φαινόμενα έλαβαν χώρα στις 6 Ιανουαρίου του 2006

"Έχουμε μερικές ιδέες για το τι συμβαίνει ακριβώς δίπλα από τη μαύρη τρύπα στην Ανδρομέδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες," εξηγεί το μέλος της ομάδας Christine Jones. στο Κέντρο Αστροφυσικής (CFA) του Harvard.

"Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι συμβαίνει εδώ, επειδή η λαμπρότητα συνδέεται με την αύξηση της συσσωρευμένης ύλης πάνω σε αυτές τις μαύρες τρύπες, που είναι μία από τις πιο θεμελιώδεις διαδικασίες που διέπουν και την εξέλιξη των γαλαξιών," πρόσθεσε ο Zhiyuan Li, ο οποίος ανήκει επίσης στο CFA. "Οι μαύρες τρύπες και στην Ανδρομέδα και στον Γαλαξία μας είναι απίστευτα εξασθενημένες. Αυτές οι δύο μαύρες τρύπες είναι σαν ειδικά εργαστήρια για μας ώστε να μελετήσουμε κάποια από την πιο εξασθενημένη συσσώρευση ύλης, που έχουμε δει σε μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα », προσθέτει.

Στη δεύτερη δημοσίευση, οι επιστήμονες εξέτασαν τις κεντρικές περιοχές του M87, έναν σχετικά κοντινό μας γαλαξία, που βρίσκεται εντός του βόρειου Σμήνους της Παρθένου, περίπου 55 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, μια ομάδα ερευνητών ήταν σε θέση να διαπιστώσει ότι η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που περίμεναν να βρουν στο κέντρο του γαλαξία ήταν στην πραγματικότητα λίγο πιο μακριά . Ο λόγος αυτής της μετατόπισης σε μεγάλο βαθμό αποδίδεται σε μια προηγούμενη συγχώνευση, κατά την οποία δύο μικρότερες υπερβαρέες μαύρες τρύπες ένωσαν τις δυνάμεις τους, με αποτέλεσμα η προκύπτουσα νέα δομή να βρίσκεται μακριά από την κανονική της θέση.

"Η θεωρητική πρόβλεψη είναι ότι όταν συγχωνεύονται δύο μαύρες τρύπες, η νέα μαύρη τρύπα δέχεται ένα «λάκτισμα», λόγω της εκπομπής των βαρυτικών κυμάτων, τα οποία μπορεί να την εκτοπίσουν από το κέντρο του γαλαξία. Επίσης, βρήκαμε ότι ο πίδακας ύλης του M87 μπορεί να είχε σπρώξει την μαύρη τρύπα μακριά από το γαλαξιακό κέντρο», εξηγεί ο Daniel Batcheldor από το πανεπιστήμιο της Φλόριδας, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής των ερευνητών σχετικά με αυτή την έρευνα.

"Το πιο ενδιαφέρον πράγμα σχετικά με αυτή την έρευνα είναι η πιθανότητα ότι αυτό που βρήκαμε να είναι μία ένδειξη της συγχώνευσης δύο μαύρων οπών, η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο για τους ανθρώπους που αναζητούν τα κύματα της βαρύτητας, όπως και για τους ανθρώπους που μοντελοποιούν τα συστήματα αυτά, ως απόδειξη ότι οι μαύρες τρύπες πραγματικά συγχωνεύονται," συμπέρανε το μέλος της ερευνητικής ομάδας Andrew Robinson.

http://www.physics4u.gr/

N.E.O Program - Απόφις

Αλήθεια, έχετε ακούσει τι είναι το N.E.O Program και πόσο σημαντικό είναι αυτό για την ίδια μας την ύπαρξη σε αυτό το πλανήτη? Επίσης έχετε μάθει ότι μέσα στους επόμενους μήνες η ανθρωπότητα πρέπει να πάρει μια πολύ σημαντική απόφαση που όμοια της δεν έχει παρθεί ξανά?

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Αμερικάνικη υπηρεσία διαστήματος δημιούργησε ένα πρόγραμμα παρακολούθησης ουράνιων κινούμενων αντικειμένων τα οποία μπορούν να αποτελέσουν εν δυνάμει απειλή για τη γη.

Οι αστρονόμοι του Near Earth Object Program παρακολουθούν σε 24ώρη βάση τις κινήσεις διαφόρων σωμάτων στο διάστημα  με σκοπό να καταγράψουν τις πορείες τους αλλά και να προβλέψουν την επικινδυνότητα τους για τον πλανήτη μας.

Έδρα του προγράμματος είναι το Εργαστηρίο Αεριώθησης της NASA στο Πασαντένα της Καλιφόρνιας.

Μπορείτε να δείτε ανά πάσα στιγμή τις καταγραφές του προγράμματος αυτού εάν επισκεφτείτε την σελίδα του, εδώ:

Near Earth Object Program

Μέχρι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε απλά με ένα επιστημονικό πρόγραμμα που δουλειά του είναι να βλέπει τον έξω κόσμο και να τον καταγράφει....

Το ζήτημα όλο όμως αποκτάει μια άλλη διάσταση εάν αναλογιστούμε ότι οι επιστήμονες του προγράμματος (αλλά και παγκοσμίως) έχουν εστιάσει το τηλεσκοπικό βλέμμα τους σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σύμπαντος. 

Παρακολουθούν όλοι την πορεία ενός συγκεκριμένου αστεροειδή με το όνομα Απόφις...

Σύμφωνα με τις ισχύουσες προβλέψεις, ο Απόφις, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2004, θα βρεθεί πολλές φορές σε τροχιά κοντά στη Γη το διάστημα 2029 έως 2036. Τον Οκτώβριο 2009, οι αστρονόμοι Στιβ Τσέσλεϊ και Πολ Χόδας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «near-Earth object (NEO)» , εκτίμησαν ότι ο Απόφις θα προσκρούσει στη Γη το 2036, με πιθανότητα 1/233.000 –χαμηλότερη από προηγούμενες εκτιμήσεις. 

Η εκτίμησή τους, όμως, ότι θα περάσει σε ακτίνα 30.000 χλμ. από τον πλανήτη μας το 2029 (πιο κοντά από κάποιους γεωστατικούς δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, καθώς και από τη Σελήνη) περισσότερο χαροποιεί τους αστρονόμους παρά τους ειδικούς διεθνούς ασφάλειας. Τις επόμενες δεκαετίες, κάποιος άγνωστος κομήτης ή άλλο ουράνιο σώμα θα μπορούσε να περάσει αρκετά κοντά από τον αστεροειδή αλλάζοντας την αναμενόμενη πορεία του, ενδεχομένως με τέτοιο τρόπο που να τον ανακατευθύνει προς τη Γη.

Το ζήτημα αυτό παρουσιάζεται πλέον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σαν εξαιρετικά σοβαρό, γι' αυτό ακούγονται πλέον φωνές οι οποίες ζητούν άμεση δράση.....

Μια από αυτές τις φωνές, ίσως η πιο δυνατή είναι του Ρώσου επικεφαλή της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos.

Ακολουθεί μία σημαντικότατη ανάλυση για το θέμα αυτό από τον Ρίτσαρντ Γουέιτς

(Ο Ρίτσαρντ Γουέιτς είναι ανώτατος συνεργάτης και διευθυντής στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατιωτικών Αναλύσεων στο Ινστιτούτο Χάντσον.)

Μια δύσκολη απόφαση που θα κληθεί να λάβει η ανθρωπότητα μέσα στο 2010 είναι εάν θα στηρίξει την πρόταση που έχει καταθέσει ο Αντάτολι Περμινόφ. Σύμφωνα με τον κ. Περμινόφ, θα πρέπει να επιχειρηθεί μη επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα με στόχο την αλλαγή της τροχιάς ενός μεγάλου αστεροειδούς που ενδέχεται να συγκρουστεί με τη Γη μετά το 2030.

Με διάμετρο που ξεπερνά τα 360 μέτρα, ο αστεροειδής ονόματι Απόφις είναι 12 φορές μεγαλύτερος από το ουράνιο σώμα της Τουνγκούσκα (προφανώς μετεωρίτης ή κομήτης) ο οποίος κατέστρεψε μεγάλο τμήμα της ανατολικής Σιβηρίας όταν προσέκρουσε σε αυτή πριν από έναν αιώνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το εν λόγω σώμα εξερράγη στις 30 Ιουνίου 1908 με ισχύ ανάλογη ενός πυρηνικού όπλου, ισοπεδώνοντας 80 εκατομμύρια δέντρα σε έκταση 2.000 τ. χλμ.

Σύμφωνα με τη NASA, εάν ο Απόφις συγκρουστεί με τη Γη, θα εκλυθεί 100.000 μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που απελευθερώθηκε στην περίπτωση της Τουνγκούσκα. Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θα γίνουν σκόνη κατά την έκρηξη, ο ήλιος θα κρυφτεί για όλο τον πλανήτη, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλα φαινόμενα λόγω της διάχυσης της σκόνης στην ατμόσφαιρα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Ρώσος αναλυτής αποκαλεί τον συγκεκριμένο αστεροειδή «διαστημικό τρομοκράτη».

Σύμφωνα με τον Περμινόφ, οι προτάσεις που εξετάζει η Roscosmos δεν προβλέπουν την επιχείρηση καταστροφής του αστεροειδούς, αλλά τη χρήση των νόμων της φυσικής με στόχο την αλλαγή της πορείας του. Εάν η διοίκηση της Roscosmos αποφασίσει να λάβει δράση, υποστηρίζει ο κορυφαίος αστρονόμος, θα πρέπει να συνεργαστεί με ειδικούς επιστήμονες από την Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και άλλες διαστημικές δυνάμεις προκειμένου να αποφασιστεί ο καλύτερος τρόπος δράσης.

Οι επιστήμονες έχουν προτείνει διάφορους τρόπους για την εκτροπή ενός αστεροειδούς μακριά από τη Γη. Ορισμένοι έχουν προτείνει την τοποθέτηση ενός μεγάλου αντικειμένου κοντά σε αυτόν για την αλλαγή της τροχιάς του με τη βοήθεια της αμοιβαίας βαρυτικής έλξης. Μια άλλη μέθοδος είναι η χρήση κατόπτρων, φωτός ή χρωμάτων για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο απορροφά θερμότητα ο αστεροειδής, το οποίο θα μπορούσε επίσης να αλλάξει την τροχιά του. Η επισύναψη «ηλιακών ιστίων» στον αστεροειδή θα είχε ως αποτέλεσμα τα σωματίδια του Ηλίου να αλλάξουν την πορεία του. Άλλοι προτείνουν την προγραμματισμένη πρόσκρουση διαστημόπλοιου ή άλλου σώματος πάνω στον αστεροειδή για αλλαγή της δυναμικής του.

Λίγοι επιστήμονες –και πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας– κάνουν λόγο για τη χρήση πυρηνικών όπλων με στόχο την καταστροφή ενός αστεροειδούς, κομήτη, μετεωρίτη ή διαστημικού σκάφους εξωγήινων που κατευθύνεται προς τη Γη. Η συμφωνία «Outer Space Treaty» απαγορεύει την εκτόξευση πυρηνικών όπλων σε τροχιά, την τοποθέτησή τους πάνω σε ουράνια σώματα ή τη διατήρηση «ανάλογων όπλων στο διάστημα με οποιοδήποτε τρόπο» –παρότι, μπορεί, κάποιος να συμπεράνει ότι επιτρέπει την εφάπαξ χρήση τους. Μπορεί το σημείο αυτό να τροποποιηθεί ή τα κράτη που πρόκειται να «επιτεθούν» στον αστεροειδή να αποχωρήσουν από τη συμφωνία με προειδοποίηση ενός έτους νωρίτερα.

Το βασικό πρακτικό πρόβλημα είναι ότι ακόμη και μια πυρηνική έκρηξη ίσως δεν αποδειχθεί αρκετά ισχυρή. Ακόμη και αν μια πυρηνική κεφαλή διέλυε τον αστεροειδή σε πολλά μικρά κομμάτια, θα υπήρχε ο χρόνος για να επανενωθούν σε ένα μεγαλύτερο σώμα. Επιπλέον, το διαστημικό όχημα που θα μεταφέρει το όπλο υπάρχει πιθανότητα να παρουσιάσει βλάβη, με αποτέλεσμα η πυρηνική κεφαλή να προσγειωθεί (ή ακόμη και να εκραγεί) κάπου στη Γη.

Η πλέον ασφαλής προσέγγιση θα ήταν ίσως να δοκιμαστούν οι διάφορες τεχνικές σε κοντινούς αστεροειδείς, προτού επιχειρηθεί απόκρουση του «Απόφις» όταν θα πλησιάζει τη Γη. Το κακό είναι ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, μια «επίθεση» κατά αστεροειδούς μπορεί να κοστίσει δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς θα πρέπει να εκτοξευτούν πολλά μη επανδρωμένα εξερευνητικά οχήματα για να διασφαλιστεί η επιτυχία της αποστολής.

Τα δεδομένα αυτά γεννούν τα ερωτήματα ποιος θα πληρώσει για μια τέτοια αποστολή και, ακόμη σημαντικότερο, ποιος θα δώσει την άδεια. Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τη διεθνή διακυβέρνηση και τίθενται και σε περιπτώσεις άλλων παγκόσμιων απειλών, όπως οι κλιματικές αλλαγές, οι οποίες διακυβεύουν την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Το 2008, ορισμένοι αστρονόμοι με έκθεσή τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών απηύθυναν έκκληση προκειμένου να ληφθεί κάποια οριστική απόφαση για τον τρόπο αντιμετώπισης ενδεχόμενων απειλών από ουράνια σώματα που προσεγγίζουν στη Γη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας συνήθως διενεργεί ψηφοφορία για ζητήματα που αφορούν σε απειλές κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας –αυτή η μέθοδος, όμως, συνεπάγεται ότι για τη μοίρα της Γης θα αποφάσιζε μόνο από ένας μικρός αριθμός κυβερνήσεων. Ο Πέρμινοφ πρότεινε και αυτός στην απόφαση για τον «Απόφις» να συμμετέχουν μόνο τα κράτη που έχουν σημαντικά διαστημικά προγράμματα.

Εφόσον, όμως, η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, όπως και η αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν θα έπρεπε να έχουν όλοι λόγο στη λήψη της απόφασης; Ίσως θα μπορούσε κάθε χώρα να ψηφίσει κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Θα μπορούσε, ίσως να υπάρχει η δυνατότητα λήψης περισσότερων ψήφων –με πιθανό υποχρεωτικό ελάχιστο όριο, ή να υπάρχει εναλλακτική πρόταση για επίτευξη πλειοψηφίας ή υψηλότερο αριθμό ψήφων. Μια άλλη εναλλακτική θα ήταν να μπορεί κάθε ενήλικας να ψηφίζει ανάλογα με την άποψή του απευθείας στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου δημοψηφίσματος.

Σημαντικό πρόβλημα θα υπήρχε, επίσης, εάν κάποιες χώρες ήταν διατεθειμένες να λάβουν δράση ενώ κάποιες άλλες όχι. Θα είχε η Ρωσία ή η συμμαχία των αποφασισμένων κρατών το δικαίωμα να επιχειρήσει την αλλαγή της τροχιάς του «Απόφις» χωρίς την έγκριση των υπόλοιπων κρατών; Ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των επιστημόνων και των κυβερνήσεων που πιστεύουν ότι οι συνέπειες θα είναι μεγαλύτερες από αυτές που εκτιμούν οι ομόλογοί τους από άλλες χώρες; Η έλλειψη ομοφωνίας τούς στερεί το δικαίωμα της δράσης;

Η πρόταση του Περμινόφ εγείρει σημαντικά ερωτήματα –τόσο επιστημονικά όσο και πολιτικά. Ανεξάρτητα από την απειλή που συνιστά ο Απόφις, καλά θα κάναμε να βρίσκαμε απαντήσεις.

πηγές:
NASA
Project Syndicate, 2010
www.naftemporiki.gr

Χ-37Β :Το πρωτότυπο νέας γενιάς ρομποτικών δορυφόρων;

Το διαστημόπλοιο Χ-37Β κατά την προετοιμασία της εκτόξευσής του στην κορυφή ενός πυραύλου Αtlas V

Ερασιτέχνες αστρονόμοι υπολόγισαν τα στοιχεία της τροχιάς του νέου διαστημικού σκάφους Χ-37Β της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, τα οποία δεν είχαν δοθεί στη δημοσιότητα από την ημέρα της εκτόξευσης, στις 22 Απριλίου 2010. Το Βoeing Χ-37 Οrbital Τest Vehicle (ΟΤV 1) είναι ένα νέο μη επανδρωμένο επαναχρησιμοποιούμενο διαστημόπλοιο, το οποίο αναπτύχθηκε κατ΄ αρχάς από τη ΝΑSΑ αλλά από το 2004 μεταφέρθηκε στην αρμοδιότητα της αμερικανικής αεροπορίας. Η τροχιά που υπολόγισαν οι ερασιτέχνες αστρονόμοι οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Χ-37Β ανήκει στην κατηγορία των «τακτικών δορυφόρων» του Πενταγώνου, οι οποίοι παρέχουν φωτογραφίες περιοχών στρατιωτικού ενδιαφέροντος σε χρόνο μόλις δέκα λεπτών από την υποβολή σχετικού αιτήματος.

Την ημέρα της εκτόξευσης ανακοινώθηκε ότι το νέο διαστημόπλοιο είναι σχεδιασμένο για «μείωση του κινδύνου, πειραματισμούς και ανάπτυξη της επιχειρησιακής αντίληψης». Ο υφυπουργός Αεροπορίας των ΗΠΑ συμπλήρωσε με δήλωσή του ότι «αν οι νέες τεχνολογίες που έχουν ενσωματωθεί στο Χ-37Β αποδειχθούν τόσο καλές όσο εκτιμούμε, θα κάνει την πρόσβασή μας στο Διάστημα πιο απλή, πιθανόν φθηνότερη, και θα μας οδηγήσει στο να μπορούμε να αντιδρούμε σε πολεμικές ανάγκες πιο γρήγορα».

Το σχήμα του Χ-37Β μοιάζει εντυπωσιακά με του Space Shuttle, είναι όμως τέσσερις φορές μικρότερο.

Ο κ. Χ. Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ.

Τελευταία προσεδάφιση για το Atlantis πριν καταλήξει στο μουσείο

Μακρά διαδρομή Τελευταία προσεδάφιση για το Atlantis πριν καταλήξει στο μουσείο

Associated Press

Το Atlantis λίγο μετά την αποσύνδεσή του από το σταθμό την περασμένη Κυριακή

Ακρωτήριο Κανάβεραλ

Προηγούμενο άρθρο: Για την τελευταία αποστολή της καριέρας του αναχώρησε το Atlantis (14/5/2010) Η προσεδάφιση του διαστημικού λεωφορείου Atlantis το απόγευμα της Παρασκευής ήταν πιθανότατα και η τελευταία της καριέρας του. Από την παρθενική του πτήση το 1985, το σκάφος πραγματοποίησε 32 αποστολές και διήνυσε 193 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στο τελευταίο του ταξίδι, το Atlantis μετέφερε ένα νέο ρωσικό εργαστήριο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου η συναρμολόγηση προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί το 2011. Τα δύο άλλα διαστημικά λεωφορεία της NASA, το Discovery και το Endeavour, θα πραγματοποιήσουν ακόμα μία αποστολή το καθένα πριν αποσυρθούν κι αυτά στο τέλος της φετινής χρονιάς. Και τα τρία σκάφη θα δημοπρατηθούν σε μουσεία, έχει προαναγγείλει η NASA. Προς το παρόν, πάντως, το Atlantis θα παραμείνει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντα και θα βρίσκεται σε ετοιμότητα για την περίπτωση που χρειαστεί να διασώσει τους αστροναύτες αν παρουσιαστούν προβλήματα στις δύο αποστολές που απομένουν. Όπως αποφάσισε πρόσφατα η κυβέρνηση Ομπάμα, στο μέλλον οι αποστολές από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες. Η NASA έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός άλλου σκάφους, της κάψουλας Orion, η οποία όμως δεν θα χρησιμοποιείται σε αυτόνομες αποστολές, αλλά θα παραμένει συνδεδεμένη στο σταθμό ως όχημα διαφυγής σε περίπτωση ατυχήματος. Η αμερικανική κυβέρνηση και η NASΑ δεν έχουν αποφασίσει ακόμα για το σκάφος που θα χρησιμοποιηθεί στο απώτερο μέλλον για επανδρωμένες αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά. Τα διαστημικά λεωφορεία δεν μπορούν να πετάξουν σε ύψος άνω των 600 χλμ από την επιφάνεια της Γης. Newsroom ΔΟΛ

Φως στον αργό θάνατο ενός πλανήτη

Τα τελευταία 10 εκατομμύρια χρόνια της ζωής του μέχρι την πλήρη καταβρόχθισή του από το μητρικό του άστρο περνάει ένας πλανήτης που εντόπισε το τηλεσκόπιο Hubble, σε απόσταση 600 ετών φωτός μακριά!
Η «πλανητοφαγία» αυτή είναι η πρώτη που εντοπίζεται από τους αστρονόμους, παρότι είναι γνωστό ότι τα αστέρια μπορούν να κατασπαράξουν τους πλανήτες που περιφέρονται γύρω τους!

Φαινόμενο «πλανητοφαγίας» σε απόσταση 600 ετών φωτός «είδε» το «Hubble» της NASA

Η πραγματική εικόνα του τι συμβαίνει σε εκείνο το μακρινό αστέρι δεν ήταν δυνατή, όμως οι επιστήμονες της NASA δημιούργησαν μια εικόνα του πώς περίπου είναι η κατάσταση, βασιζόμενοι στα στοιχεία που παρείχε το Hubble. Υπερθέρμανση
Οπως αναφέρουν στη δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal Letters, ο Wasp - 12b, όπως είναι το όνομα του εξωπλανήτη αυτού, έχει περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια ζωής ακόμα, αφού είναι τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο ώστε να πραγματοποιεί μια περιφορά σε 1,1 γήινες μέρες και υπερθερμαίνεται σε 1.500 βαθμούς Κελσίου!
Η ατμόσφαιρα του πλανήτη εξαιτίας της εγγύτητάς του στο αστέρι έχει διογκωθεί και έχει πλέον ακτίνα ίση με τρεις φορές την ακτίνα του πλανήτη Δία. Εξαιτίας της μεγάλης βαρυτικής έλξης που δέχεται ο Wasp - 12b, υλικό έχει ξεκινήσει να μεταφέρεται προς το αστέρι και να δημιουργεί ένα νέφος που περιβάλλει τον πλανήτη

Carl Sagan - The Music of the Cosmos Television Series

The music of Cosmos-Vangelis

Θα Περάσουν 520 Ηµέρες Μέσα σε µια «Διαστηµική» Κάψουλα

Ο 38χρονος Αλεξέι Σίτεφ παντρεύτηκε την αγαπηµένη του, την Εκατερίνα Γκολούµπεβα, τον περασµένο µήνα. Μήνατου µέλιτος δεν πήγαν αλλά η Εκατερίνα δείχνει κατανόηση: ο καλός της ετοιµάζεται να αναχωρήσει µαζί µε δύο ακόµα συµπατριώτες του και τρεις, έναν Γάλλο, έναν Ιταλό και έναν Κινέζο, αστροναύτες για τον Κόκκινο Πλανήτη.

Mars 500. Θα περάσει στην Ιστορία ως η πρώτη προσοµοιωµένη αποστολή στον Αρη, ένα κοινό πρότζεκτ της ρωσικής και της ευρωπαϊκής υπηρε σίας διαστήµατος µε σκοπό να µε λετηθούν οι επιπτώσεις µιας πραγµατικής αποστολής στον Αρη στο ανθρώπινο σώµα και πνεύµα. Την ερχόµενη εβδοµάδα, ο Σίτεφ και οι πέντε σύντροφοί του, οι οποίοι επελέγησαν µεταξύ χιλιάδων εθε λοντών, θα επιβιβαστούν σε µία κάψουλα και θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι 520 ηµερών: 250 ηµέρες για να φτάσουν στον Αρη, 30 ηµέρες που θα παραµείνουν εκεί και άλλες 240 για να επιστρέψουν. Οπως επισηµαίνουν οι «Sunday Τimes», η κάψουλα δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το Ρωσικό Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβληµάτων. Το πλήρωµα όµως θα είναι πλήρως αποµονωµένο.

Αποκλεισµένοι
Η επικοινωνία µε το κέντρο ελέγχου θα γίνεται µε 20 λεπτά καθυστέρηση, όσο χρειάζονται τα µηνύµατα για να φτάσουν στη Γη. Η επικοινωνία ανάµεσα στο πλήρωµα και τους δικούς τους θα χρειάζεται δύο µερόνυχτα, όσο να σταλεί ένα µήνυµα και να ληφθεί µία απάντη ση. Οι έξι δεν θα έχουν πρόσβαση σε τηλέφωνα, Ιντερνετ ή φυσικό φως, θα αναπνέουν ανακυκλωµένο αέρα και θα παρακολουθούνται διαρκώς από κάµερες. Θα τρώνε ό,τι τρώνε και οι αστροναύτες, θα µπορούν όµως επίσης να καλλιερ γούν τα δικά τους µαρούλια, λάχανα και ραπανάκια στο µίνι θερµοκήπιο που είναι προσαρτηµένο στην κά ψουλα. Ο χώρος που θα έχουν, όλοι µαζί, στη διάθεσή τους δεν ξεπερ νά σε µέγεθος εκείνο ενός διώρο φου λεωφορείου, στον καθένα αντιστοιχεί µία µικροσκοπική καµπίνα και ένα ντους κάθε δέκα ηµέρες.

Οκτώ ώρες καθηµερινά θα είναι αφιερωµένες σε τεστ και πειράµα τα, άλλες οκτώ στον ύπνο. Οι έξι θα αµειφθούν µε 100 ευρώ την ηµέρα, διατηρούν πάντως το δικαίωµα να εγκαταλείψουν το σκάφος αν η κονσόλα παιχνιδιών Νintendo Wii που πήραν µαζί τους για να σπάει η µονοτονία αποδειχθεί ανεπαρκής και η ψυχολογική πίεση γίνει αβάσταχτη.

(από την εφημερίδα "Τα Νέα", 18/5/2010)

Η ύλη κυριαρχεί γιατί δεν υπάρχει αντιύλη

Μια νέα επιστημονική ένδειξη, υποστηρίζουν φυσικοί στις ΗΠΑ, μπορεί να μας βοηθήσει να διαλευκάνουμε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της κοσμολογίας: γιατί το Σύμπαν αποτελείται από ύλη και όχι από «το διαβολικό αντίθετό της», την αντιύλη. Εάν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα των επιστημόνων στο Εθνικό Εργαστήριο Επιτάχυνσης Φέρμι κοντά στο Σικάγο, θα ακολουθήσουν σημαντικές ανακαλύψεις στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CΕRΝ κοντά στη Γενεύη και μια πιθανή εξήγηση για την ύπαρξη του Σύμπαντος.

Σύμφωνα με τις βασικές αρχές της θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής του Αϊνστάιν, ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκρηξης (Βig Βang) και αμέσως μετά να εξουδετερώσουν οι μεν τις δε χωρίς να αφήσουν τίποτα πίσω τους. Παρ΄ όλα αυτά, το Σύμπαν υπάρχει και οι φυσικοί μεταξύ των άλλων επιθυμούν διακαώς να μάθουν το γιατί. Επιλεγμένα στοιχεία από συγκρούσεις πρωτονίων και αντιπρωτονίων στον επιταχυντή Τevatron του εργαστηρίου Φέρμι, ο οποίος ...



... μέχρι τον περασμένο χειμώνα ήταν ο πιο ισχυρός επιταχυντής σωματιδίων στον πλανήτη, δείχνουν σύμφωνα με τους επιστήμονες ότι η παραγωγή ζευγών σωματιδίων γνωστών ως μιόνια- ένα είδος χοντρών ηλεκτρονίων- είναι ελάχιστα πιο συχνή από την παραγωγή ζευγών αντιμιονίων.

Ετσι το μικροσκοπικό σύμπαν μέσα στον επιταχυντή από ουδέτερο που ήταν απέκτησε 1% περισσότερο ύλη από αντιύλη. «Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό για να εξηγήσουμε το γιατί η ύλη κυριαρχεί στο Σύμπαν μας» λέει ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας Γκενάντι Μπορίσοφ, του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ.

Περίεργα σωματίδια. Τα νέα αποτελέσματα προκύπτουν από τη συμπεριφορά κάποιων ιδιαίτερα περίεργων σωματιδίων που αποκαλούνται ουδέτερα μεσόνια-Β, τα οποία ταλαντεύονται τρισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο μεταξύ ύλης και αντιύλης. Αποδείχθηκε ότι τα μεσόνια που δημιουργήθηκαν από τις συγκρούσεις πρωτονίων και αντιπρωτονίων πηγαίνουν από την κατάσταση της αντιύλης στην κατάσταση της ύλης πιο γρήγορα από ό,τι στην αντίθετη φορά. Αυτό οδηγεί τελικά στην επικράτηση της ύλης πάνω στην αντιύλη κατά περίπου 1% όταν διαλύονται σε μιόνια. Το αν αυτό είναι αρκετό για να εξηγήσουμε την ύπαρξη του Σύμπαντος αποτελεί ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί ώσπου να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε απευθείας την ακόμα μυστηριώδη συμπεριφορά των μεσονίων-Β, όμως ο Γκουστάβ Μπρόιμανς, καθηγητής του Πανεπιστημιου Κολούμπια και μέλος της ομάδας, χαρακτηρίζει την όλη κατάσταση «αρκετά ενθαρρυντική». Πάντως οι επιστήμονες κρατούν την ανάσα τους ώσπου τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιωθούν και από άλλα πειράματα.

Οπως σχολιάζει ο Τζο Λίκεν, θεωρητικός στο Φέρμι: «Δεν θα έλεγα ότι η ανακοίνωση αυτή είναι σαν να είδαμε το πρόσωπο του Θεού, αλλά ίσως αποδειχθεί το μικρό δάκτυλο του Θεού».

ΤΑ ΝΕΑ

Ρεκόρ επιβίωσης στον Αρη για το ρομπότ Opportunity της NASA

Πιο σκληρό κι από τους Βίκινγκς

ΑΠΕ

Το Opportunity και το πανομοιότυπο Spirit έφτασαν στον Αρη το 2004 για μια αποστολή τριών μηνών

Πασαντίνα, Καλιφόρνια

Ο ρομποτικός γεωλόγος Οpportunity έκλεψε το ρεκόρ της πιο μακρόχρονης αποστολής στην εχθρική επιφάνεια του Αρη που κατείχε μέχρι σήμερα η αποστολή Viking 1 της δεκαετίας του 1970, ανακοίνωσε ενθουσιασμένη η NASA. Η στατική εξερευνητική συσκευή του Viking 1 λειτούργησε στον Κόκκινο Πλανήτη για έξι (γήινα) χρόνια και 116 ημέρες. To ρεκόρ καταρρίφθηκε την Πέμπτη 20 Μαΐου από το Opportunity, το οποίο προσεδαφίστηκε το 2004 για μια αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει μόλις 90 ημέρες. Περισσότερο από έξι χρόνια αργότερα, το ακούραστο ρομπότ συνεχίζει ακάθεκτο, έχοντας διανύσει σχεδόν 30 χιλιόμετρα στον ξερό, παγωμένο πλανήτη. Τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το Opportunity είχε φτάσει στον Αρη το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο όμως σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη στις 22 Μαρτίου και δεν αποκλείεται να έχει πεθάνει οριστικά. Το ρομπότ έμεινε κουτσό από βλάβες σε δύο από τους έξι τροχούς του και απέτυχε να στρέψει τους ηλιακούς συλλέκτες του προς τον αμυδρό χειμωνιάτικο ήλιο. Αν τελικά ξυπνήσει το επόμενο διάστημα, θα κατακτήσει και το ρεκόρ. Στα έξι χρόνια της αποστολής τους, τα δίδυμα ρομπότ προσέφεραν πειστικές ενδείξεις για το υγρό παρελθόν του Αρη, όταν μεγάλες λίμνες και θάλασσες κάλυπταν μεγάλο μέρος της επιφάνειάς του. Ο ερευνητής Ρέι Αρβιντσον του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον, ο οποίος συμμετείχε τόσο στην αποστολή των δίδυμων ρομπότ όσο και στις αποστολές Viking, δήλωσε έκπληκτος με το κατόρθωμα του Opportunity. «Δεν πίστευα ότι θα έβλεπα κάτι τέτοιο όσο ζω» σχολίασε.. Το πρόγραμμα Viking, που ξεκίνησε το 1975, περιλάμβανε δύο σκάφη που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον Αρη καθώς και δύο συσκευές προσεδάφισης. Το Viking Lander 1 ήταν η πρώτη αποστολή που έφτασε στην επιφάνεια του Αρη -άγγιξε το εξωγήινο έδαφος στις 20 Ιουλίου 1976 και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1982. Το Viking Lander 2 έφτασε στον Αρη λίγο αργότερα αλλά λειτούργησε μόνο για 3 χρόνια και 221 ημέρες μέχρι να εξαντληθούν οι μπαταρίες. Το Viking 1 θα μπορούσε να έχει επιζήσει ακόμα περισσότερο αν δεν είχε συμβεί ένα ανθρώπινο λάθος: Η NASA το απενεργοποίησε κατά λάθος το 1982 και δεν κατάφερε ποτέ να το επαναφέρει. Newsroom ΔΟΛ

Πέντε αιώνες μετά, ο «αιρετικός» Κοπέρνικος ξανακηδεύεται ως ήρωας

Όψιμη δικαίωση

ΑΠΕ

Η λειψανοθήκη με τα οστά του Κοπέρνικου τοποθετήθηκε κάτω από το πάτωμα του καθεδρικού ναού του Φρόμπορκ

Βαρσοβία

Ο Νικόλαος Κοπέρνικος, ο αστρονόμος του 16ου αιώνα που καταδικάστηκε ως αιρετικός από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επειδή εκθρόνισε τη Γη από το κέντρο του Σύμπαντος, κηδεύτηκε εκ νέου με τιμές ήρωα στην Πολωνία, ενάμισι χρόνο μετά την ταυτοποίηση των λειψάνων του που βρέθηκαν σε έναν ταπεινό, ανώνυμο τάφο Η επίσημη ταφή του Κοπέρνικου, μέσα στον καθεδρικό του Φρόμπορκ όπου υπηρέτησε ως ιερέας και γιατρός, δείχνει πως η καθολική εκκλησία έχει πια συμβιβαστεί με την ιδέα του ηλιοκεντρικού συστήματος, που θέλει τη Γη να περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο. Ο Κοπέρνικος (1473-1543) πέθανε σχεδόν άσημος, πολύ πριν η ριζοσπαστική θεωρία του γίνει αντιληπτή από το Βατικανό. Το σημαντικό έργο του, Περί των Περιστροφών των Ουράνιων Σφαιρών, εκδόθηκε λίγο πριν το θάνατό του και καταδικάστηκε ως αιρετικό από τον  Πάπα Παύλο τον 5ο το 1616. Το μοντέλο του για τις κινήσεις των πλανητών βασίστηκε σε μαθηματικούς υπολογισμούς και σε παρατηρήσεις με γυμνό μάτι, δεδομένου ότι το τηλεσκόπιο δεν είχε ακόμα εφευρεθεί. Για πολλούς αιώνες, το μόνο που ήταν γνωστό για το λείψανο του αστρονόμου ήταν ότι είχε ταφεί κάπου στον καθεδρικό ναό του Φρόμπορκ. Τμήμα του κρανίου του και άλλα οστά βρέθηκαν κάτω από το δάπεδο του καθεδρικού το 2005. Το 2008 τα ευρήματα ταυτοποιήθηκαν με συγκρίσεις του κρανίου με μια αυτοπροσωπογραφία του αστρονόμου, καθώς και με εξετάσεις DNΑ που συνέκριναν τα οστά με μερικές τρίχες που είχαν βρεθεί μέσα σε ένα χειρόγραφό του. Η δεύτερη ταφή έρχεται 18 χρόνια μετά την παραδοχή του Βατικανού ότι είχε άδικο να στείλει στην Ιερά Εξέταση τον Γαλιλαίο, ο οποίος τόλμησε να υποστηρίξει επίσημα την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου στις αρχές του 17ου αιώνα. Η επιτύμβια στήλη στον τάφο του Κοπέρνικου, στην ίδια θέση με τον αρχικό τάφο, φέρει τώρα ένα μοντέλο του Ηλιακού Συστήματος με έναν χρυσό ήλιο και έξι από τους πλανήτες. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Η Αφροδίτη ίσως ήταν κατοικήσιμη για δισεκατομμύρια χρόνια

Παράδεισος που έγινε κόλαση

NASA

Η επιφανειακή θερμοκρασία στην Αφροδίτη ξεπερνά τους 450 βαθμούς Κελσίου

Χιούστον, Τέξας

Οι συνθήκες στην Αφροδίτη ίσως ήταν παρόμοιες με τις γήινες για δύο δισεκατομμύρια χρόνια, πριν τελικά οι ωκεανοί εξατμιστούν, η θερμοκρασία ανέβει κατά εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου και αρχίσει η διαρκής βροχή θειικού οξέος.Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι η Αφροδίτη κάποτε έμοιαζε με τη Γη -έχει εξάλλου περίπου το ίδιο μέγεθος και συνήθως είναι ο πλησιέστερος γείτονάς της. Εκτιμούσαν, ωστόσο, ότι το κλίμα του πλανήτη άλλαξε απότομα πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου που προκάλεσε εξάτμιση των ωκεανών. Σήμερα, η επιφανειακή θερμοκρασία ξεπερνά τους 450 βαθμούς Κελσίου, η ατμοσφαιρική πίεση είναι εκατοντάδες φορές υψηλότερη από ό,τι στη Γη και τα σύννεφα θειικού οξέος είναι τόσο πυκνά ώστε εμποδίζουν εντελώς το ηλιακό φως. Όπως αναφέρει το New Scientist, η καλύτερη μέχρι σήμερα εκτίμηση για το πότε συνέβη η κλιματολογική μεταστροφή είχε δημοσιευτεί πριν από 15 χρόνια. Ο Δρ Τζέφρι Κάργκελ υπολόγισε ότι οι ωκεανοί της Αφροδίτης άρχισαν να εξατμίζονται μόλις 700 εκατ. χρόνια μετά το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος. Τώρα, η ομάδα του Ντέιβιντ Γκρίνσπουν στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest στο Τέξας εκτιμά εκ νέου ότι η κλιματική αλλαγή ίσως συνέβη πολύ αργότερα -δίνοντας το περιθώριο να αναπτυχθεί ζωή στον αφιλόξενο σήμερα πλανήτη. Ο Γκρίνσπουν πιστεύει ότι στην παλαιότερη εκτίμηση δεν ελήφθη υπόψη η επίδραση των νεφών. Τα σύννεφα ναι μεν εμποδίζουν τη θερμότητα να διαφύγει στο Διάστημα, αλλά παράλληλα ανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Γκρίνσπουν το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να μειώσει την επιφανειακή θερμοκρασία έως και 100 βαθμούς Κελσίου. Ως αποτέλεσμα, το νερό θα μπορούσε να είχε παραμείνει σε υγρή μορφή για δύο δισ. χρόνια ακόμα. Ο ερευνητής πιστεύει ότι η εξάτμιση των ωκεανών ήταν το φαινόμενο που προκάλεσε την δραματική αλλαγή στην τοπογραφία του πλανήτη, για την οποία υπάρχει η εκτίμηση ότι συνέβη πριν από 700 εκατ. χρόνια. Αφότου οι ωκεανοί χάθηκαν, η κίνηση των τεκτονικών πλακών σταμάτησε εντελώς. Έτσι, εκτιμά ο Γκρίνσπουν, η Αφροδίτη δεν μπορούσε πλέον να εκτονώνει με σεισμούς τη θερμική ενέργεια στο εσωτερικό της. Ως αποτέλεσμα, η θερμότητα συσσωρεύτηκε τόσο ώστε να λιώσει ο φλοιός του πλανήτη και οι συνθήκες στην επιφάνειά του να θυμίζουν κόλαση. Η έρευνα, που παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, ίσως οδηγήσει σε αναθεώρηση τις εκτιμήσεις των επιστημόνων για το ποιοι πλανήτες έχουν τη δυνατότητα να συντηρήσουν ζωή. Newsroom ΔΟΛ

Ιαπωνικός δορυφόρος θα γυροφέρνει την καυτή Αφροδίτη

Εκτοξεύτηκε ο «Ακατσούκι»

Reuters

Ο πύραυλος Η-ΙΙΑ εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντρο Τανεγκασίμα στη νοτιοδυτική Ιαπωνία

Τόκιο

Ιαπωνικός πύραυλος που εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής απελευθέρωσε ένα σκάφος που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη για να μελετήσει το καυτό, εφιαλτικό κλίμα της, καθώς και ένα πειραματικό «ηλιακό ιστιοφόρο» που κινείται με τη δύναμη του φωτός. Ο δορυφόρος Ακατσούκι («Χαραυγή» στα ιαπωνικά) θα φτάσει στον προορισμό του το Δεκέμβριο και, σε συνδυασμό με τον ευρωπαϊκό δορυφόρο Venus Express που βρίσκεται ήδη εκεί, θα εξετάσει γιατί ο γειτονικός πλανήτης είναι τόσο διαφορετικός από τη Γη, παρόλο που έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος. Το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη δημιουργεί ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου με επιφανειακές θερμοκρασίες γύρω στους 450 βαθμούς Κελσίου. Η ατμοσφαιρική πίεση είναι 90 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη και ο ουρανός είναι μόνιμα σκοτεινός λόγω των πυκνών σύννεφων που βρέχουν θειικό οξύ. Η αποστολή Ακατσούκι είναι εξοπλισμένη με πέντε κάμερες που βλέπουν στο υπέρυθρο και το υπεριώδες τμήμα του φάσματος ώστε να μπορούν έτσι να κοιτάξουν μέσα από τα πυκνά, αδιαφανή σύννεφα. Θα μπορούσε έτσι να ανιχνεύσει ενδείξεις ηφαιστειακής δραστηριότητας, να καταγράψει κεραυνούς και να εξηγήσει τους μυστηριώδεις ανέμους που πνέουν σε ύψος 60 χλμ με ταχύτητα εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά ώρα. Ίκαρος Εκτός από τον Ακατσούκι, ο πύραυλος Η-ΙΙΑ που εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντρο του Τανεγκασίμα απελευθέρωσε και τέσσερα δευτερεύοντα φορτία. Ένα από αυτά είναι το σκάφος Ίκαρος, το οποίο θα δοκιμάσει την πρωτοποριακή τεχνολογία του ηλιακού ιστίου. Ο Ίκαρος ξεδίπλωσε στο Διάστημα μια τετράγωνη μεμβράνη με πλευρά 14 μέτρων, η οποία είναι πιο λεπτή και από μια ανθρώπινη τρίχα. Αυτό το «ιστίο» θα προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενη δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στο απώτερο μέλλον η τεχνολογία των ηλιακών ιστίων, η οποία μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί μόνο σε γήινη τροχιά, θα μπορούσε να επιτρέψει ανέξοδα και γρήγορα διαπλανητικά ταξίδια, ελπίζουν οι Ιάπωνες μηχανικοί. Στο πρωτοποριακό ταξίδι του, ο Ίκαρος θα κινηθεί κι αυτός προς την Αφροδίτη. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Ανακάλυψαν καινούργιο είδος σουπερνόβα;

Υπερκαινοφανείς εκρήξεις αστέρων που απελευθερώνουν ασβέστιο (ένα από τα βασικότερα στοιχεία του ανθρώπινου οργανισμού) και οι οποίες μέχρι πρότινος δεν είχαν παρατηρηθεί είναι, σύμφωνα με δύο διεθνείς επιστημονικές ομάδες, η αιτία για την ύπαρξη της μεγάλης ποσότητας ασβεστίου που υπάρχει ελεύθερο στο σύμπαν!

 

Αυτή είναι η πρώτη φορά που εξετάζονται οι εν λόγω υπερκαινοφανείς εκρήξεις και η ομάδα υπό τον Χάγκαϊ Πέρετς, που βρίσκεται στο κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν, η οποία ασχολήθηκε με τις εκρήξεις SN 2005cz και SN 2005E, υποστηρίζει ότι έχουν διαφορές σε σχέση με τους δύο μέχρι σήμερα γνωστούς τύπους εκρήξεων supernova.
Οι δύο γνωστοί τύποι υπερκαινοφανών εκρήξεων αστεριών είναι ο Ιa και ο Τύπος ΙΙ.
ΕρευνεςΟι επιστήμονες της ομάδας του Χάρβαρντ που εξέτασαν τις δύο εκρήξεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στον γειτονικό γαλαξία NGC1032 (100 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη) το 2005 ανέφεραν στη δημοσίευση τους στην επιθεώρηση Nature ότι η έλλειψη άνθρακα ή υδρογόνου στις δύο αυτές περιπτώσεις και η έντονη παρουσία ηλίου, τιτανίου και ασβεστίου, τις διαφοροποιεί και αποτελούν ξεχωριστό τύπο.
Η άλλη ομάδα υπό τον Κότσι Καβαμπάτα, του πανεπιστημίου της Χιροσίμα, η οποία επίσης δημοσίευσε την έρευνα της στο Nature, διαφωνεί ότι πρόκειται για νέο τύπο εκρήξεων, και αυτοί όμως (όπως και οι επιστήμονες της άλλης ομάδας) συμφωνούν ότι οι μεγάλες ποσότητες ελεύθερου ασβεστίου στο σύμπαν προκύπτουν από αυτές τις εκρήξεις.
Συγκεκριμένα η SN 2005E, πιθανότατα προήλθε από λευκούς νάνους όπως στον Τύπο Ia, όμως η ποσότητα ασβεστίου και τιτανίου που απελευθερώθηκε ήταν τόσο μεγάλη που θύμιζε τον Τύπο II.
Οπως έγινε γνωστό, περίπου η μισή μάζα που διασκορπίστηκε στο σύμπαν από την εν λόγω έκρηξη ήταν ασβέστιο, κάτι που σημαίνει ότι ελάχιστες τέτοιες εκρήξεις κάθε αιώνα περίπου είναι αρκετές για να εξηγήσουν το πώς υπάρχουν τόσο μεγάλες ποσότητες ασβεστίου στους γαλαξίες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα από τα βαρέα στοιχεία που υπάρχουν στο σώμα μας έχουν προέλθει από εκρήξεις υπερκαινοφανών.
Χρ. Στασινόπουλος-εθνος

Εικόνες από το μέλλον

«Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου έδωσε την εντολή ανόδου σε βάθος περισκοπίου. Οι συνθήκες στην επιφάνεια δεν του επέτρεπαν να εντοπίσει με το παθητικό του σόναρ το, έτσι κι αλλιώς, σχεδόν ανύπαρκτο ηχητικό ίχνος του πλοίου που επρόκειτο να συναντήσει.

Τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά από τον προηγούμενο αιώνα. Τώρα δε χρειαζόταν πια να αγκαλιάσει το μεταλλικό σωλήνα και να σκύψει πάνω του για να δεί την εικόνα του έξω κόσμου. Με το απλό πάτημα ενός κουμπιού η φωτονική αντένα βγήκε από τη θάλασσα και έστειλε το οπτικό της σήμα στο τερματικό του υπολογιστή που βρισκόταν μπροστά στον κυβερνήτη.

Στα νοτιοδυτικά ορίζοντας είχε μια εφιαλτική κόκκινη όψη, λόγω των ιονισμένων σωματιδίων της ατμόσφαιρας. Δύο πελώρια μανιτάρια υψώνονταν στον ουρανό σαν γιγάντιοι ιππότες της κολάσεως, ενώ το η θάλασσα προσπαθούσε να ηρεμήσει μετά την πυρηνική θύελλα που την είχε τυραννήσει μια ακόμα φορά. Μόλις λίγες ώρες νωρίτερα το σκάφος του φαινόταν καταδικασμένο. Οι πυρηνικές τορπίλες είχαν εκραγεί σε απόσταση μόλις 8 ναυτικών μιλίων και το μόνο που έσωσε το υποβρύχιό ήταν η ικανότητά του να καταδυθεί κάτω από τα 5.000m. Η αυξημένη πίεση σε εκείνο το βάθος απορρόφησε μεγάλο μέρος της ισχύος των πυρηνικών εκρήξεων και το κεραμικό κέλυφος του υποβρυχίου, υποστηριζόμενο από τους συνδέσμους τιτανίου, άντεξε.

Ολοκληρώνοντας την περιστροφή της φωτονικής αντένας με τα πλήκτρα του υπολογιστή του, είδε, στα ανατολικά, αυτό που αναζητούσε. Όμοιο με γιγάντιο αρθρόποδο, σαν μετάλλαξη των βασανισμένων από τις πυρηνικές εκρήξεις μόνιμων κατοίκων της θάλασσας, το πλοίο προχωρούσε αργά, με τον υδροστρόβιλό του να δουλεύει σε κλάσμα της συνολικής ισχύος του. Οι ομαλές κλίσεις των επιφανειών του και η επικάλυψή από υλικά που απορροφούν μέρος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, όμοια με τα πρώτα αεροσκάφη stealth του προηγούμενου αιώνα, το καθιστούσαν σχεδόν αόρατο στα ραντάρ.

Εδώ και λίγο καιρό ο κόσμος είχε βυθισθεί στη δίνη ενός πολέμου με τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων σε ξηρά, θάλασσα και διάστημα. Πυρηνικά βλήματα των 0,5Kt και πυρηνικές τορπίλες του 1Kt χρησιμοποιούνταν από τους αντιπάλους σε περιορισμένους αριθμούς, αλλά με εφιαλτικά αποτελέσματα. Λίγο έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, οι σταθμοί laser των αντιπυραυλικών συστημάτων των δύο αντιπάλων, είχαν καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των διαστημικών φορέων πυρηνικών όπλων, μέχρι που οι επιτυχημένες επιθέσεις με ιούς στα λειτουργικά τους συστήματα ανάγκασαν τα ενεργειακά laser να υπερφορτωθούν και να αυτοκαταστραφούν.»

Αυτή η σύντομη και συνάμα εφιαλτική περιγραφή που θα μπορούσε να είναι κομμάτι του σεναρίου μιας ταινίας γ’ διαλογής, γίνεται ακόμα πιο ενοχλητική αν σκεφτεί κανείς ότι τίποτε από όσα περιγράφηκαν δεν είναι εξωπραγματικό ή απίθανο. Στην πραγματικότητα, όλες οι τεχνολογίες, αλλά και οι επιχειρησιακές πρακτικές και επιλογές που αναφέρονται, είναι σήμερα σε μέσο ή και προχωρημένο στάδιο εξέλιξης. Να σημειωθεί επίσης ότι η περιγραφή αυτή σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρόβλεψη ή απεικόνιση ενός μελλοντικού πεδίου μάχης, χρησιμοποιείται απλά για να τονίσει μια σειρά παραμέτρων που θα εξετασθούν στη συνέχεια.

Από την αρχαιότητα η τεχνολογία τέθηκε στην υπηρεσία των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Από τη εφαρμογή απλών νόμων της φυσικής και μαθηματικών για την κατασκευή των καταπελτών, χημικών ιδιοτήτων υλικών για το υγρό πύρ, μέχρι την εξέλιξη των πυροβόλων όπλων και τις χρήσεις της πυρηνικής ενέργειας, η τεχνολογία έρχεται πρώτα να υπηρετήσει τις στρατιωτικές ανάγκες και στη συνέχεια μεταλλάσσεται ώστε να ανταποκριθεί και σε άλλες ειρηνικές εφαρμογές. Είναι πραγματικά τραγικό αν σκεφτεί κανείς ότι η ανθρωπότητα, από την αρχή της καταγεγραμμένης ιστορίας του πολιτισμού της και κυρίως τους 2 τελευταίους αιώνες, δαπανά απίστευτους πόρους, ανθρώπινους και οικονομικούς για την εξεύρεση αποτελεσματικότερων τρόπων αυτοεξόντωσης.

Οι υποθέσεις που μπορεί να κάνει κανείς για τα στοιχεία ενός μελλοντικού πεδίου μάχης μπορούν να είναι ασφαλείς μόνο σε ορίζοντα λίγων δεκαετιών. Οτιδήποτε πέρα από αυτό το χρονικό διάστημα εισέρχεται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, καθώς δε στηρίζεται σε δεδομένα, αλλά σε εικασίες.

Στη σύντομη ιστορία που παρατέθηκε στην αρχή κανένα στοιχείο δεν είναι φανταστικό. Το πυρηνικό υποβρύχιο Virginia του Αμερικανικού Ναυτικού που πρόκειται να παραδοθεί το 2004 πρόκειται να έχει δύο τέτοιους αισθητήρες με δυνατότητα απλής οπτικής απεικόνισης και θερμικής απεικόνισης. Κεραμικά υλικά και συνθετικά υλικά από ενώσεις γραφίτη και μέταλλα έχουν ήδη μελετηθεί και προκριθεί για χρήση σε υποβρύχια για κατάδυση σε μεγάλα βάθη, είναι όμως άγνωστο εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε κάποιες από τις προγραμματισμένες κλάσεις υποβρυχίων. Το σκάφος επιφανείας που περιγράφεται θα μπορούσε να είναι εξέλιξη του Sea Shadow ενός πειραματικού σκάφους του Αμερικανικού Ναυτικού στο οποίο έχουν χρησιμοποιηθεί κατασκευαστικά χαρακτηριστικά τεχνολογίας stealth. Η χρήση υδροστροβίλων για την πρόωση σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων έχει μελετηθεί εκτεταμένα από τη δεκαετία του 70. Η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων σε περιορισμένη κλίμακα ήταν πάντα μία από τις επιλογές και των δύο υπερδυνάμεων. Τέλος η χρήση laser στο διάστημα θα είναι τμήμα της υπό σχεδιασμό ασπίδας αντιβαλλιστικής προστασίας των ΗΠΑ, ενώ οι διαστημικές πλατφόρμες πυρηνικών όπλων ήταν αντικείμενο συζήτησης στις αρχές της δεκαετίας του 60.

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός Προστέθηκε ρωσικό «δωμάτιο πειραμάτων»

Η συναρμολόγηση ολοκληρώνεται

Μια ρωσική υπομονάδα για τη διενέργεια επιστημονικών πειραμάτων, η οποία διαθέτει και μια θυρίδα πρόσδεσης για σκάφη ανεφοδιασμού, εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μετά την άφιξή της με το διαστημικό λεωφορείο Atlantis.
Με την εγκατάσταση της υπομονάδας Rassvet («Χαραυγή» στα ρωσικά), το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα των 100 δισ. δολαρίων πλησιάζει την τελική του μορφή.
Με την υπομονάδα Rassvet, ο ISS έχει συνολικά 13 δωμάτια, αναφέρει το πρακτορείο Reuters: Δύο κεντρικές ρωσικές μονάδες (Zarya, Zvezda), τρία εργαστήρια (το αμερικανικό Destiny, το ευρωπαϊκό Columbus και το ιαπωνικό Kibo), δύο αεροστεγείς θυρίδες για διαστημικούς περίπατους, δύο εργαστήρια με θυρίδες πρόσδεσης, μια εξωτερική πλατφόρμα παρατήρησης και ένα παρατηρητήριο με πανοραμική θέα της Γης.
Ο σταθμός, η μεγαλύτερη ενεργή ερευνητική κοινοπραξία στον κόσμο, με τη συμμετοχή 16 χωρών, θα ολοκληρωθεί το 2012 με την εγκατάσταση ενός ακόμα μεγάλου ρωσικού εργαστηρίου.
Οι εργασίες συναρμολόγησης σε τροχιά ξεκίνησαν το 1998 αλλά καθυστέρησαν σημαντικά λόγω της τραγωδίας με την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Columbia το 2003.
Μόνο δύο αποστολές απομένουν για τη NASA πριν τα γερασμένα διαστημικά λεωφορεία αποσυρθούν οριστικά: To Discovery θα εκτοξευτεί το Σεπτέμβριο μεταφέροντας τα τελευταία ανταλλακτικά στα τέλη του έτους θα ακολουθήσει η αποστολή του Endeavour για την εγκατάσταση ενός ανιχνευτή σωματιδίων αξίας 2 δισ. δολαρίων.
Η αποστολή του Endeavour θα είναι η 134η και τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου. Οι αποστολές μεταφοράς πληρωμάτων και προμηθειών θα βασίζονται αποκλειστικά στα ρωσικά σκάφη μέχρι να ανατεθούν τελικά σε ιδιωτικές εταιρείες.
Το Atlantis, που πραγματοποιεί κι αυτό την τελευταία αποστολή της καριέρας του, βρίσκεται συνδεδεμένο στον σταθμό από την Κυριακή και προγραμματίζεται να αναχωρήσει τη Δευτέρα.
Μέχρι τότε θα πραγματοποιηθούν ακόμα δύο διαστημικοί περίπατοι για την αντικατάσταση έξι γιγάντιων μπαταριών που αποθηκεύουν ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες του σταθμού.

Tι νέα κύριε Νανόπουλε;

Ακαδημαϊκός, κορυφαίος θεωρητικός φυσικός, καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, εξέχον μέλος της λεγόμενης «παράλληλης Ελλάδας», της Ελλάδας που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται, προοδεύει και διαπρέπει στο εξωτερικό.

«Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε όλη την Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη υπάρχουν έλληνες επιστήμονες οι οποίοι βοηθούν χώρες ολόκληρες να πάνε μπροστά και όμως δεν τους ξέρει κανείς» θα πει. Ο Δημήτρης Νανόπουλος είναι ένας άνθρωπος στον οποίο καταφεύγουμε αναζητώντας ένα σημείο αναφοράς. Το πλούσιο επιστημονικό έργο του, η καριέρα του στο εξωτερικό, η αποστασιοποιημένη και ως εκ τούτου αντικειμενική ματιά του για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα συνθέτουν μια πηγή πληροφοριών και ερμηνειών πολύτιμη, πολύ περισσότερο δε τώρα, εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης, ελληνικής αλλά και παγκόσμιας.

Συναντηθήκαμε στο κτίριο του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», στη διασταύρωση της λεωφόρου Αμαλίας με τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. «Εφόσον θα μιλήσουμε για την “παράλληλη Ελλάδα”, ελάτε σε αυτό το κτίριο, κάτω από την Ακρόπολη. Εχω και μια ακαθόριστη αγωνία για το τι θα γίνει αύριο στην απεργία». Το ραντεβού μας ήταν την Τρίτη 4 Μαΐου, μία ημέρα πριν από την απεργία και τη διαδήλωση με τους νεκρούς στη Σταδίου...

Ο Νίτσε έχει πει ότι «όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή γίνονται “παρ’ όλα αυτά”». Στην Ελλάδα, «παρ’ όλα αυτά» που συμβαίνουν τώρα, τι σπουδαίο μπορείτε να δείτε να έρχεται;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ(ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΤΙΤΛΟ)

Διαστημικό περίπατο 6,5 ωρών έκαναν δύο Αμερικανοί αστροναύτες...

Αρχισαν τις εργασίες στον Διαστημικό Σταθμό χθες το μεσημέρι, μία ημέρα μετά την άφιξη του διαστημικού λεωφορείου «Ατλαντίς» στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για την τελευταία προγραμματισμένη διαστημική αποστολή του «Ατλαντίς», καθώς η εποχή των διαστημικών λεωφορείων πλησιάζει στο τέλος της. Εως το τέλος της χρονιάς προγραμματίζονται οι τελευταίες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων «Ντισκάβερι» και «Εντέβορ», ενώ στη συνέχεια, η εξυπηρέτηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα γίνεται μόνο από ρωσικά διαστημόπλοια. Οι δύο αστροναύτες, Γκάρετ Ράισμαν και Στίβεν Μπάουεν, έμειναν επί ώρες στον λεγόμενο προθάλαμο του Διαστήματος, προκειμένου να απομακρυνθεί το άζωτο από το κυκλοφορικό τους σύστημα, και εν συνεχεία φόρεσαν τις διαστημικές στολές και άρχισαν τις εργασίες για την εγκατάσταση δεύτερης κεραίας επικοινωνίας του Διαστημικού Σταθμού. «Υπέροχο», ακούστηκε μέσα από τα μικρόφωνα να λέει ο Ράισμαν βγαίνοντας στο Διάστημα, σε ύψος 354 χιλιομέτρων πάνω από τις χιονισμένες Ανδεις της νότιας Αμερικής. Λίγα λεπτά αργότερα, καθώς το σύμπλεγμα Διαστημικού Σταθμού-διαστημικού λεωφορείου βρισκόταν πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο, οι αστροναύτες αστειεύτηκαν ότι στη Βραζιλία έχει λιακάδα. Ηταν η αρχή του πρώτου από τους τρεις διαστημικούς περιπάτους της αποστολής, η οποία έχει συνολική διάρκεια 13 ημερών. Στη διάρκεια των ημερών αυτών, το εξαμελές πλήρωμα πρόκειται να μεταφέρει στον διαστημικό σταθμό υλικά και προμήθειες συνολικού βάρους 12 τόνων. Στον διαστημικό περίπατο οι αστροναύτες επρόκειτο να τοποθετήσουν μια πλατφόρμα στο καναδικής κατασκευής ρομπότ του σταθμού, ενώ σήμερα επρόκειτο να εγκαταστήσουν στον σταθμό ένα νέο δωμάτιο, το «Ράσβερ», που στα ρωσικά σημαίνει ανατολή. Πάνω στο ρωσικό αυτό σύμπλεγμα εξαρτημάτων είναι προσαρτημένος και ο ευρωπαϊκός ρομποτικός βραχίονας. Σε έναν από τους δύο επόμενους διαστημικούς περιπάτους, οι αστροναύτες θα πρέπει να απελευθερώσουν και ένα καλώδιο που έχει μαγκώσει στο σύστημα αισθητήρων του «Ατλαντίς», εξαιτίας του οποίου οι αστροναύτες δεν κατάφεραν να ελέγξουν αν το διαστημικό λεωφορείο υπέστη ή όχι βλάβες κατά την έξοδό του από τη γήινη ατμόσφαιρα, την Κυριακή. Μπορεί να είναι τελευταίο Το 32ο ταξίδι του «Ατλαντίς» είναι το τελευταίο προγραμματισμένο, αν και η NASA δεν αποκλείει να υπάρξει ένα ακόμη διαστημικό ταξίδι μέσα στο 2011. Σε κάθε περίπτωση, η στιγμή της απόσυρσης πλησιάζει: Το «Ατλαντίς» εκτοξεύθηκε για πρώτη φορά το 1985 και έχει διανύσει 115 εκατομμύρια μίλια.

Το Αίνιγμα της Χρυσομαλλούσας: Γιατί το σύμπαν έχει τις ιδανικές συνθήκες για να εμφανιστεί η ζωή στη Γη

ΑΠΌ www.physics4u.gr Άρθρο, Απρίλιος 2007

Τα καλύτερα άστρα ώστε οι πλανήτες τους να φιλοξενούν ζωή μπορεί να είναι πιο μικρά, πιο  ψυχρά και πιο κοκκινωπά από τον ήλιο μας, σαν αυτό της εικόνας

Ας εξετάσουμε το ζήτημα μας: Το σύμπαν μοιάζει να αυτοδιογκώθηκε από το τίποτα κυριολεκτικά, προς ένα απέραντο κομμάτι του χωρόχρονου γεμάτο με σκοτεινή  ύλη και ενέργεια, φωτισμένος από 200 δισεκατομμύρια γαλαξίες, που ο κάθε ένας τους περιέχει ίσως και 200 δισεκατομμύρια αστέρια. Τα αστέρια, σαν θερμοπυρηνικοί αντιδραστήρες που ανατροφοδοτούνται από τη δύναμη της βαρύτητας τους, καίνε το αρχέγονο υδρογόνο μετατρέποντας το σε μια τέφρα βαρύτερων στοιχείων. Στη συνέχεια, αφού γίνει η πρώτη ύλη για τους πλανήτες γύρω από μια νέα γενεά άστρων, γίνεται η τέφρα αυτή ένα βιοχημικό εργαστήριο από το οποίο ξεπήδησε η ζωή σε έναν πλανήτη πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Αλλά το σύμπαν θα μπορούσε να το πετύχει αυτό μόνο επειδή οι θεμελιώδεις δυνάμεις που ενορχηστρώνουν τη δημιουργία είναι συντονισμένες με απόλυτη ακρίβεια. Εάν αυτές οι δυνάμεις (ηλεκτρασθενής, βαρυτική και ισχυρή πυρηνική) ήταν διαφορετικές, ακόμη και κατά ελάχιστο βαθμό, τα αστέρια είτε θα έκαιγαν τα καύσιμα τους πάρα πολύ γρήγορα, ή δεν θα είχαν αναφλεγεί καθόλου, ή θα αποτύγχαναν να φτιάξουν τον άνθρακα και τα βαρύτερα στοιχεία από τα οποία εξαρτάται η ζωή, ή θα κατέρρεαν από το βάρος τους αντί να εκραγούν. Αν λοιπόν κάτι δεν είχε ρυθμιστεί στην εντέλεια θα αποτύγχαναν τα άστρα να διασκορπίσουν το νερό και τις χημικές ουσίες τις απαραίτητες για τη ζωή σε όλο τον Γαλαξία μας. Αυτή η αινιγματική κοσμική ακρίβεια έκανε το βρετανό αστρονόμο Fred Hoyle να προτείνει ότι ο Κόσμος μοιάζει με "ελεγχόμενη εργασία". Κι αυτό προέτρεψε τον φυσικό Freeman Dyson να πει ότι φαίνεται σαν, υπό κάποια άποψη, ο Κόσμος να "ήξερε την έλευση μας".

Ενώ ο Leonard Susskind αναφέρει ότι είναι κάτι περισσότερο από ταπεινή τύχη ότι το σύμπαν είναι τόσο προσαρμοσμένο στα ανθρώπινα όντα. "Μπορεί η επιστήμη να εξηγήσει το εξαιρετικό γεγονός ότι το σύμπαν εμφανίζεται να είναι τόσο άγνωστο, τόσο ανεξήγητο, τόσο θαυμάσιο και καλά σχεδιασμένο για την ύπαρξή μας;", λέει ο ίδιος.

Οι κοσμολόγοι λένε  αυτό το απίστευτα καλοκουρδισμένο σύμπαν, ανθρωπική αρχή. Οι πιστοί το λένε το "χέρι του Θεού". Και το ένα και το άλλο δεν εξηγούν τίποτα. Ο Paul Davies είναι θεωρητικός φυσικός ο οποίος στράφηκε στη αστροβιολογία. Εχει γράψει περί τα 20 εκλαϊκευτικά βιβλία και στο πιο πρόσφατο δεν αποπειράται να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα, από πού προήλθε το σύμπαν, από πού η ζωή και από πού οι άνθρωποι. Αλλά, προσπαθεί με ωραίο τρόπο να εξηγήσει τα ερωτήματα και να τα αντιμετωπίσει λογικά.

Υπάρχουν περισσότερα από ένα σύμπαντα; Είναι το τμήμα του χωροχρόνου που κατοικούμε απλώς ένα από ένα άπειρα σύμπαντα, όλα με διαφορετικές φυσικές ιδιότητες, μερικά από τα οποία μπορούν να υποστηρίξουν ζωή, αλλά όχι όπως την ξέρουμε, και άλλα που είναι άγονα και εφήμερα; Είμαστε, σα να λέμε, μόνο ένας τόμος σε μια άπειρη βιβλιοθήκη; Αυτή είναι και η θεωρία της δημιουργίας του πολυσύμπαντος: μέσα σε ένα άπειρο σύνολο Κόσμων, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Οπότε σ' αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι είναι απλά εποχικοί ένοικοι ενός τυχερού Κόσμου: τυχερού για τους ανθρώπους.

Μια τέτοια κοσμική λαχειοφόρος αγορά αποκλείει το Θεό ως πρωταρχικό αίτιο της. Σε μια άπειρη σειρά, δεν γίνεται να υπάρχει καμία αρχή. Αλλά σε ένα άπειρο αριθμό Κόσμων θα υπάρχουν, επίσης, ένας άπειρος αριθμός πλανητών σχεδόν σαν τη Γη, και ένας άπειρος αριθμός σαν την ίδια τη Γη, μερικές από τις οποίες θα μπορούσαν να είναι προσομοιώσεις (εικονικές) σε υπολογιστές, του είδους που προτάθηκε στην ταινία The Matrix. Το πολυσύμπαν φαίνεται σαν μια πολύ καλοσχεδιασμένη εξήγηση.

Ακολούθως, ο Κόσμος ίσως πραγματικά να σχεδιάστηκε για να φιλοξενήσει τη ζωή. Σε αυτή την περίπτωση, η ζωή συγκεντρώθηκε, αργά και τυχαία, αλλά υπό κάποια έννοια αναπόφευκτα. Εάν ο Θεός είχε ρόλο στον σχεδιασμό, τότε Αυτός θα έδρασε από απόσταση: ακριβώς όπως ο Κόσμος προχωρά σύμφωνα με κάποιο βαθύ σύνολο νόμων, έτσι και η ζωή συγκεντρώθηκε χωρίς οποιαδήποτε προφανή βοήθεια από μια υπερφυσική διαμεσολάβηση ή Ον.

Οι περισσότεροι σοβαροί θεολόγοι είναι ικανοποιημένοι με την Δαρβινική εξέλιξη ως την εξήγηση της ποικιλομορφίας της ζωής. Δεν βλέπουν να υπάρχει κανένας χώρος για έναν "Θεό των χασμάτων", που να ερμηνεύει τα μέχρι τώρα ανεξήγητα. Προτιμούν έναν σχεδιαστή των νόμων παρά τον σχεδιαστή των ειδών, ένα Θεό που εργάζεται χωρίς θαύματα. Αυτός θα ήταν ένας Θεός πέρα από το χρόνο και το χώρο.

Και η επόμενη μεγάλη ερώτηση είναι: Είχε ο Θεός καμιά επιλογή; Μπορούσε να επιλέξει να μη δημιουργήσει αυτό το σύμπαν; Πρέπει το σύμπαν να είναι με όπως είναι; Εάν αυτός είναι ο μόνος, μαθηματικά συνεπής δυνατός Κόσμος, τότε ο Θεός δεν είχε καμιά επιλογή στον σχεδιασμό του. Εάν όμως δεν είχε επιλογή, τότε κατά ποία έννοια είναι αναγκαίος; Αλλά και αυτό αφήνει αναπάντητο το ερώτημα: γιατί το σύμπαν φαίνεται σχεδιασμένο για τη ζωή;

Δεν υπάρχει καμία απάντηση. Το γεγονός ότι μπορούμε να θέσουμε τέτοια ερωτήματα είναι πράγματι ένας ευτυχής γρίφος. Είναι ό,τι βλέπουμε οι εκδηλώσεις κάποιου αινιγματικού κοσμικού σκοπού; Ή είναι αυτά η άσκοπη έκβαση ενός τυφλού πειράματος, μια τυχαία ζαριά χωρίς νόημα στην κοσμική χαρτοπαικτική λέσχη; Ο Αϊνστάιν κάποτε είπε ότι το πιο ακατανόητο πράγμα στον Κόσμο είναι ότι είναι κατανοητός. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος να το κατανοήσει. Και τούτο συνέβη στην ιστορία του Κόσμου, από όσο γνωρίζουμε, μία φορά μόνο και σήμερα που μιλάμε.

Κι αν το ανθρώπινο γένος εξαφανιστεί σε ένα μελλοντικό κατακλυσμό;

Αυτό δεν μπορεί ποτέ να ξανασυμβεί, υποστηρίζει ο Davies. Ο Κόσμος μπορεί να ζήσει τρισεκατομμύρια χρόνια τυλιγμένος σε ένα βαθύ μυστήριο, εκτός από κάποιο εφήμερο παλμό διαφωτισμού, γύρω από ένα μέσο αστέρι σε έναν συνήθη γαλαξία, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια αφότου άρχισαν όλα.

Πηγές: The Guardian, physics4u

---

Η Χρυσομαλλούσα (Goldilocks) είναι η ηρωίδα του παραμυθιού Τα τρία αρκουδάκια.  Η Χρυσομαλλούσα επισκέπτεται το σπίτι τους και δοκιμάζει τη σούπα τους. Το πρώτο πιάτο είναι πολύ καυτό, το δεύτερο είναι πολύ κρύο και το τρίτο έχει τη σωστή θερμοκρασία. Με βάση αυτό το περιστατικό ο όρος Goldilocks χρησιμοποιείται σε πολλά πεδία (μεταξύ των άλλων την αστρονομία, τη θεωρία της πολυπλοκότητας, τα οικονομικά, τη θεωρία παιγνίων, τη βιολογία), για να περιγράψει ένα φαινόμενο που εξελίσσεται υπό ιδανικές συνθήκες. Στην προκειμένη περίπτωση η ζωή πάνω στη Γη είναι αποτέλεσμα ιδανικών συγκυριών τόσο στο μικρόκοσμο όσο και στο μεγάκοσμο.