Οι άνθρωποι θα πάνε στον Αρη, αλλά δεν θα γυρίσουν Οι τεράστιες απαιτήσεις σε καύσιμα αναγκάζουν τη ΝΑSΑ να σχεδιάζει αποστολές αποκλειστικά για μόνιμη εγκατάσταση

 

Γραφιστική αποτύπωση- προς το παρόν- ενός διαστημικού σκάφους στην επιφάνεια του Αρη. Τα επανδρωμένα σκάφη που μέσα στα επόμενα χρόνια θα μπορούν να φτάσουν ως εκεί δεν θα έχουν καύσιμα για να επιστρέψουν στη Γη (ΑΡ/ΝΑSΑ)

H αποστολή ανθρώπων στον Αρη, τον Κόκκινο Πλανήτη, αποτελεί διαχρονικό όνειρο για τους επιστήμονες της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, της γνωστής ΝΑSΑ. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα: το ταξίδι είναι τόσο μακρινό και οι ανάγκες σε καύσιμα τόσο μεγάλες, ώστε το πλήρωμα της πρώτης αποστολής προς τον Κόκκινο Πλανήτη δεν θα μπορεί να επιστρέψει στη Γη!

Κανένα πρόβλημα, απαντούν οι επιστήμονες: η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη θα αποτελείται αποκλειστικά από εθελοντές που θα πραγματοποιήσουν εν γνώσει τους ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και θα έχουν σκοπό τον μόνιμο εποικισμό του Κόκκινου Πλανήτη. Το σχέδιο, με συνολικό προϋπολογισμό 1,1 εκατ. ευρώ, ονομάζεται «Το διαστημόπλοιο των 100 ετών» («100-Υear Starship») και, σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Ερευνών Αmes της ΝΑSΑ, Πιτ Γουόρντεν, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το κόστος της αποστολής και της επιστροφής τεσσάρων αστροναυτών από τον Αρη, ακόμη και αν επιλύονταν ως εκ θαύματος τα τεχνικά προβλήματα, ισοδυναμεί με το κόστος της «one-way» αποστολής 20 ατόμων. «Το συγκεκριμένο διαστημικό πρόγραμμα έχει στόχο τον εποικισμό του Αρη, όχι την επίσκεψη σε αυτόν» είπε ο κ. Γουόρντεν, προσθέτοντας ότι «ως το 2030 είναι δυνατό να ζουν άνθρωποι στον Κόκκινο Πλανήτη». Μαζί του συντάσσονται και οι επιστήμονες Ντιρκ Σούλτσε και Πολ Ντέιβις, οι οποίοι, σε άρθρο τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Cosmology», θεωρούν ότι ένα πρώτο βήμα είναι η αποστολή τεσσάρων αστροναυτών στον Αρη, οι οποίοι και θα αποτελέσουν τον πυρήνα για τον μελλοντικό εποικισμό του πλανήτη με εφόδια που θα τους αποστέλλονται από τη Γη.

Οι δύο επιστήμονες ισχυρίζονται ότι με τη χρήση κινητήρων, οι οποίοι θα καταναλώνουν πυρηνική ενέργεια, το ταξίδι ως τον Αρη θα διαρκούσε μόλις τέσσερις μήνες: όμως οι συνθήκες για τη διαβίωση του ανθρώπου επάνω στον πλανήτη είναι απαγορευτικές χωρίς τη χρήση ειδικών τεχνολογιών. Αυτό θα συμβεί επειδή οι αστροναύτες, κατά το μακροχρόνιο ταξίδι τους στο Διάστημα, θα χάσουν περίπου το 40% της μυϊκής τους δύναμης. Οταν λοιπόν θα φθάσουν στον Αρη και θα πρέπει να εργαστούν για να στήσουν μια μόνιμη βάση, δεν θα τους έχουν απομείνει σωματικές δυνάμεις για να φέρουν εις πέρας ένα τόσο απαιτητικό έργο.

«Νέες τεχνολογίες, όπως η συνθετική βιολογίακαι οι μεταβολές στα ανθρώπινα γονίδια, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καλύτερη προσαρμογή του ανθρώπινου οργανισμού στις αφιλόξενες εκτάσεις του Αρη» καταλήγει ο διευθυντής της ΝΑSΑ.

Ο αφιλόξενος πλανήτης
Η επιφανειακή θερμοκρασία του Αρη είναι πολύ χαμηλή, γύρω στους 50 C υπό το μηδέν, ενώ το καλοκαίρι όλος ο πλανήτης πλήττεται από ισχυρές ανεμοθύελλες ταχύτητας 400 χλμ./ώρα. Επίσης, όποιος βρίσκεται στην επιφάνειά του βομβαρδίζεται από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς η ατμόσφαιρά του δεν διαθέτει προστατευτική ζώνη όζοντος. Ωστόσο, ο Αρης, παρά το αφιλόξενο του κλίματός του, παραμένει ο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με τα πιο κοντινά στη Γη χαρακτηριστικά. Εχει σχεδόν την ίδια διάρκεια ημέρας, τις ίδιες εποχές και περίπου διπλάσια διάρκεια έτους. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο πλανήτης διαθέτει υπόγεια κοιτάσματα νερού και διοξειδίου του άνθρακα, ενώ πολλοί αστρονόμοι έχουν δηλώσει ότι εντόπισαν μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Αρη.

Πλανητική Απογραφή Δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη κρύβονται στο Γαλαξία μας

Τουλάχιστον 46 δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης περιμένουν να ανακαλυφθούν στον Μίλκι Ουέι, δείχνει η πληρέστερη «πλανητική απογραφή» ως σήμερα. Δεδομένου ότι ένα στα τέσσερα άστρα σαν τον Ήλιο διαθέτει πλανήτες στα «κυβικά» της Γης, το ενδεχόμενο να έχουμε γαλαξιακούς γείτονες φαίνεται όλο και πιθανότερο.

Η έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε η NASA και δημοσιεύεται σήμερα Παρασκευή στο περιοδικό Science, υποδεικνύει ότι οι σχετικά μικροί, βραχώδεις πλανήτες, με μάζα έως και δέκα φορές μεγαλύτερη από της Γης, πρέπει να είναι πολύ περισσότεροι από ό,τι οι γιγάντιοι πλανήτες που αποτελούνται από αέρα, όπως ο Δίας και ο Κρόνος του Ηλιακού Συστήματος.

Οι σημερινές τεχνικές επιτρέπουν τον εντοπισμό μόνο μεγάλων εξωπλανητών, ωστόσο οι ερευνητές μπορούν να συμπεράνουν ότι οι μικρότεροι εξωπλανήτες είναι πολύ πιο άφθονοι στον Γαλαξία μας.

Οριστικές απαντήσεις αναμένεται να δώσει τα επόμενα χρόνια το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009 με αποστολή να εντοπίσει τους πρώτους εξωπλανήτες σαν τη τη δική μας υδρόγειο.

Απογραφή

Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη, οι αστρονόμοι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ παρακολούθησαν για πέντε χρόνια 166 άστρα σαν τον Ήλιο που βρίσκονται σε απόσταση έως 80 ετών φωτός.

Οι ερευνητές εντόπισαν μια πληθώρα εξωπλανητών ανιχνεύοντας τους ανεπαίσθητους κλυδωνισμούς των άστρων που προκαλεί η βαρυτική έλξη των πλανητών τους. Η τεχνική αυτή μπορεί πάντως να ανιχνεύσει πλανήτες τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερους από τη Γη, οι οποίοι μάλιστα πρέπει να βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο.

Η ανάλυση έδειξε ότι οι μικροί πλανήτες είναι πολύ περισσότεροι από τους μεγάλους.

«Μελετήσαμε πλανήτες διαφόρων μαζών, όπως οι βράχοι, οι πέτρες και τα βότσαλα σε ένα φαράγγι. Βρήκαμε πιο πολλές πέτρες από ό,τι βράχια, και πιο πολλά βότσαλα από ό,τι πέτρες» εξηγεί στο AFP o Δρ Αντριου Χάουαρντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

«Η επίγεια τεχνολογία που χρησιμοποιήσαμε δεν μπορεί να δει τους κόκκους άμμου, δηλαδή τους πλανήτες στο μέγεθος της Γη,ς μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε τον αριθμό τους».
«Οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης είναι σαν κόκκοι άμμου σκορπισμένοι σε μια παραλία. Είναι παντού!» πρόσθεσε.

Ο Χάουαρντ πιστεύει ότι ο Γαλαξίας βρίθει και από πλανήτες σαν τη Γη που βρίσκονται λίγο πιο μακριά από τα μητρικά τους άστρα, στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» όπου βρίσκεται και ο πλανήτης μας.

«Τα δεδομένα μάς λένε ότι ο Γαλαξίας μας, με τα περίπου 200 δισεκατομμύρια άστρα του, έχει τουλάχιστον 46 δισ. πλανήτες στο μέγεθος της Γης, χωρίς να προσμετρώνται οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται σε τροχιά πιο μακριά από τα μητρικά τους άστρα στην κατοικήσιμη ζώνη» είπε ο αστρονόμος.

Βάσει της ανάλυσης, η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι το τηλεσκόπιο Kepler θα εντοπίσει 120 πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται κοντά στα άστρα τους. Πιθανότατα θα ανακαλύψει και αρκετούς εντός της κατοικήσιμης ζώνης που απολαμβάνουμε κι εμείς.

Διόρθωση τροχιάς στον ISS για την αποφυγή διαστημικού σκουπιδιού

Έκτακτη μανούβρα

To ύψος της τροχιάς του ISS κυμαίνεται από τα 280 έως τα 460 χιλιόμετρα   (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

Το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα αναγκάστηκε την Τρίτη να διορθώσει την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), προκειμένου να αποφύγει το συγκρότημα πιθανή σύγκρουση με διερχόμενο διαστημικό σκουπίδι.

«Οι κινητήρες θα πυροδοτηθούν στις 14.25 ώρα Μόσχας», δηλαδή 13.25 ώρα Ελλάδας, δήλωσε εκπρόσωπος του κέντρου ελέγχου στο πρακτορείο Ria Novosti.

Χρειάστηκαν 180 δευτερόλεπτα για να ανυψωθεί κατά 700 μέτρα η τροχιά του σταθμού.

Η μετακίνηση επέτρεψε στο άγνωστης ταυτότητας αντικείμενο να περάσει σε απόσταση ενάμισι χιλιομέτρου από το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο.

«Η πιθανότητα σύγκρουσης ήταν μία στις χίλιες, αποφασίσαμε όμως ότι ήταν πολύ υψηλή» εξήγησε στο Reuters άλλος αξιωματούχος του κέντρου.

Τρεις Αμερικανοί αστροναύτες και τρεις Ρώσοι κοσμοναύτες βρίσκονται στον σταθμό, ένα συγκρότημα 100 δισ. δολαρίων, στο οποίο συμμετέχουν η NASA, η ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) και οι αντίστοιχες υπηρεσίες της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και του Καναδά.

Το πλήρωμα αναγκάστηκε πέρυσι να καταφύγει για λίγο στο όχημα διαφυγής του σταθμού λόγω ενός διαστημικού σκουπιδιού που πλησίαζε επικίνδυνα.

Το αντικείμενο είχε διάμετρο μόλις ένα εκατοστό, θα μπορούσε όμως να είχε καταστροφικές συνέπειες, δεδομένου ότι κινούνταν με ταχύτητα πολλών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Μέχρι σήμερα, η NASA έχει καταγράψει πάνω από 15.000 διαστημικά σκουπίδια σε τροχιά, από χρησιμοποιημένα στάδια πυραύλων μέχρι εξαρτήματα παλιών δορυφόρων.

Τα επικίνδυνα αντικείμενα αυξήθηκαν κατά χιλιάδες το 2007, όταν η Κίνα κατέστρεψε έναν παλιό δορυφόρο της στο πλαίσιο πυραυλικής δοκιμής. Αυξήθηκαν περαιτέρω το 2009, όταν ένας ανενεργός ρωσικός δορυφόρος συγκρούστηκε με ιδιωτικό δορυφόρο επικοινωνιών πάνω από τη Σιβηρία.

Ενα σπίτι στο Διάστηµα Ο Διεθνής Διαστηµικός Σταθµός γίνεται δέκα ετών

Την ερχόµενη Τρίτη, στις 2 Νοεµβρίου, κλείνουν 10 χρόνια από την ηµέρα που το πρώτο πλήρωµα εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστηµικό Σταθµό, τον ΙSS, 354 χιλιόµετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Στο διάστηµα αυτό, λιγότεροι από 200 άνθρωποι έζησαν µέσα σ' αυτό το µεγάλο κονσερβοκούτι που ταξιδεύει γύρω από τη Γη µε ταχύτητα 28.160 χλµ. / ώρα.
Πολύ λίγοι απ’ αυτούς έµειναν εκεί περισσότερο από έξι µήνες. Η εµπειρία, όπως οι ίδιοι οµολογούν, ήταν µοναδική. «Μερικές φορές δεν πιστεύω ότι έχω δει αυτά που είδα», λέει στον Ιαν Σαµπλ της βρετανικής εφηµερίδας «Γκάρντιαν» ο βρετανός αστροναύτης Πιρς Σέλερς που βρέθηκε στον σταθµό τον Μάιο. Ο Σαµπλ εξηγεί πως, στην πραγµατικότητα, το πλήρωµα του ΙSS δεν ζει σε έλλειψη βαρύτητας, αλλά σε ελεύθερη πτώση. Ο 450 τόνων σταθµός πέφτει προς τη Γη και θα συντριβόταν αν δεν κινούνταν τόσο γρήγορα ώστε να παραµένει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Σε τροχιά, τα πράγµατα δεν έχουν βάρος απλώς επειδή όλα πέφτουν µε την ίδια ταχύτητα.

Το ταξίδι ώς τον σταθµό διαρκεί δύο ηµέρες. Ο ΙSS πετάει σε ύψος περίπου 354 χλµ. και ταξιδεύει µε 28.160 χλµ. / ώρα. Ο κατοικήσιµος χώρος στο εσωτερικό του ισοδυναµεί µε ενάµισι Μπόινγκ 747. Η κύρια περιοχή κατασκευάστηκε κοµµάτι κοµµάτι συνδέοντας µεταξύ τους τµήµατα διαµορφωµένα σε σχήµα τεράστιας κονσέρβας, ώστε να σχηµατιστεί ένας σωλήνας µήκους 74 µέτρων. Στη µια πλευρά είναι τα ρωσικής κατασκευής κοµµάτια, στην άλλη τα αµερικανικής και ευρωπαϊκής κατασκευής. Αποθήκες, εργαστήρια, βοηθητικά δωµάτια, προεξέχουν απ’ αυτό τον βασικό σωλήνα.

Βιδωµένα στον σταθµό είναι επίσης τα υποστηρίγµατα των 16 ηλιακών συλλεκτών που προµηθεύουν ηλεκτρική ενέργεια. Ο σταθµός έχει µόνιµο πλήρωµα έξι προσώπων. Οι άπειροι προκαλούν, όταν φτάνουν, αναταραχή. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα επιδέξιος για να µετακινείσαι χωρίς να πέφτεις πάνω σε πράγµατα ή ανθρώπους, να ρίχνεις κοµπιούτερ, εξοπλισµό κι άλλα αντικείµενα που είναι κολληµένα στα τοιχώµατα µε λωρίδες Velcro. «Οταν πρωτοφτάνεις, είσαι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο», λέει ένας πιλότος διαστηµικού λεωφορείου που επισκέφθηκε τον σταθµό. Οµως µε τον καιρό µαθαίνεις να πετάς κατά µήκος του σταθµού ευθεία σαν βέλος, χωρίς να αγγίζεις τίποτε, παρά µόνο µε τις άκρες των δακτύλων σου.

Υπνος χωρίς βαρύτητα
Η εναλλαγή ηµέρας και νύκτας κάθε 45 λεπτά, καθώς ο σταθµός χρειάζεται µιάµιση ώρα για να κάνει µια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη, αναστατώνει το εσωτερικό ρολόι των αστροναυτών, έτσι οι ελεγκτές κάθε αποστολής επιβάλλουν ένα πρόγραµµα σταθερών ωρών ύπνου. Κάθε µέλος του πληρώµατος έχει µια καµπίνα σαν ντουλάπα, όπου µπορεί να κρεµάσει σε γάντζο έναν υπνόσακο και να κοιµηθεί. Μερικοί δένουν µαξιλάρια στο κεφάλι τους για να αισθάνονται ότι ξαπλώνουν. Είναι δύσκολο να αποκοιµηθείς και µπορεί ξαφνικά, την ώρα που αποκοιµιέσαι, να αισθανθείς σαν να πέφτεις από τον 10ο όροφο. Οµως σταδιακά ο ύπνος γίνεται ευκολότερος. Ενας Ρώσος είχε τη φήµη ότι δεν χρειαζόταν υπνόσακο και κοιµόταν όπου τον έβρισκε το τέλος της ηµέρας. Οποιος έµενε ξύπνιος, έβλεπε τον κοιµισµένο Ρώσο να αιωρείται αναπηδώντας µαλακά στα τοιχώµατα, µε την πορεία του να καθορίζουν τα ρεύµατα του αέρα.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Η ζωή στα 354 χιλιόµετρα πάνω από τη Γη δεν είναι άνετη, είναι όµως µοναδική εµπειρία

Η προσωπική υγιεινή είναι επικίνδυνη υπόθεση

ΣΕ ΤΟΣΟ ΣΤΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, η προσωπική υγιεινή είναι απαραίτητη, αλλά οι συνθήκες απουσίας βαρύτητας καθιστούν το πλύσιµο πολύ λεπτή διαδικασία. Σταγόνες νερού µπορεί να προκαλέσουν πνιγµό αν τις εισπνεύσει κάποιος, καθώς και βραχυκυκλώµατα. Ετσι, πολλοί αστροναύτες χρησιµοποιούν υγρά σφουγγάρια για να πλένονται. Το λούσιµο είναι πιο περίπλοκο. Οι άνδρες συνήθως κόβουν τα µαλλιά τους «µε την ψιλή». Ακόµη και η Σανίτα Ουίλιαµς, η οποία έµεινε 195 ηµέρες στον διαστηµικό σταθµό – ρεκόρ για γυναίκα – έκοψε µέχρι τους ώµους τα µαύρα µακριά µαλλιά της, αλλά είχε και πάλι προβλήµατα.

«Το λούσιµο απαιτούσε χρόνο. Εβαζα λίγο νερό κάτω από τα µαλλιά µου, το πατούσα µε το χέρι µου για να καθίσει και να µην πιτσιλίσει τα πάντα, µετά έβαζα λίγο σαµπουάν στο χέρι µου και το άπλωνα. Μετά έβρεχα µια πετσέτα και προσπαθούσα να το απορροφήσω. Συνήθως λουζόµουν την Κυριακή, όταν δεν είχαµε πάρα πολλά πράγµατα να κάνουµε», λέει. Η επίσκεψη στην τουαλέτα χρειάζεται επίσης λίγη εξάσκηση.

Παρεµπιπτόντως, τα ούρα των αστροναυτών ανακυκλώνονται και µετατρέπονται σε καθαρό νερό.
ΤΑ ΝΕΑ

CERN: Τα πρώτα εντυπωσιακά αποτελέσματα

Την αισιοδοξία πως κατάφεραν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο κάποιες από τις πρωταρχικές δομές της ύλης, εκφράζουν οι ερευνητές του CERN!

Συγκεκριμένα στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 ανακοινώθηκε ότι πέτυχαν να παρατηρήσουν ένα απροσδόκητο φαινόμενο, που προέκυψε μετά τη σύγκρουση των αντίρροπων δεσμίδων πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή του CERN (LHC).

Οι ακραίες εργαστηριακές συνθήκες στις οποίες λειτουργεί ο επιταχυντής, είναι πιθανό να οδηγήσουν στον σχηματισμό μιας κατάστασης της ύλης η οποία εμφανίστηκε τα πρώτα 20-30 μικροδευτερόλεπτα αμέσως μετά τη γένεση του Σύμπαντος, πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια!

Το όνομα αυτής «Πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων», που για πολλούς θεωρητικούς φυσικούς αποτέλεσε την βάση για όλες οι μεταγενέστερες δομές της ύλης. Αν πράγματι οι επιστήμνες του CERN, καταφέρουν να τη σχηματίσουν τότε θα έχουν καταστήσει “ορατές” κάποιες αόρατες μέχρι πρόσφατα, μορφές της ύλης!

Τι προέκυψε στα πρόσφατα πειράματα

Στα πειράματα που γίνονται στο CERN, μετά από κάθε σύγκρουση προτωνίων παράγονται συνήθως καμιά εικοσαριά σωματίδια υψηλής ενέργειας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, τα σωματίδια που προέκυψαν μπορεί να είναι πολύ περισσότερα, ακόμη και αρκετές δεκάδες. Οταν οι ερευνητές εστίασαν το ενδιαφέρον τους σε αυτές τις συγκρούσεις, είδαν έκπληκτοι ότι αυτά τα σωματίδια τείνουν να κατανέμονται σε διακριτές ομάδες.

Αυτό που ουσιαστικά διαπίστωσαν είναι ότι σε τέτοιου τύπου συγκρούσεις “υψηλής πολλαπλότητας”, από τις οποίες παράγονται πάνω από εκατό φορτισμένα σωματίδια, ορισμένα από αυτά τα σωματίδια είναι σχεδόν εκ γενετής συσχετισμένα: δηλαδή εμφανίζονται πάντα στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους κατά τη στιγμή της δημιουργίας τους.

Μεγάλος Επιταχυντής: “μία μεγαμηχανή του χρόνου”!

Αν ο Βόρειος Πόλος είναι το ψυχρότερο μέρος του πλανήτη μας με θεμοκρασίες που πέφτουν στους -80° C, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN είναι το ψυχρότερο μέρος του Γαλαξία μας, αφού σε αυτόν η θερμοκρασία κατεβαίνει στους -271° C!

Αυτή η μεγαμηχανή- “τέρας”, είναι φτιαγμένη για να αναπαραγάγει, σε μικρογραφία, τις ακραίες αρχικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν κατά τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του! Οι ερευνητές είναι σε θέση να ανιχνεύουν κάποια εντελώς “εξωτικά” σωματίδια, η ύπαρξη των οποίων είναι μέχρι σήμερα υποθετική. Δηλαδή, ενώ προβλέπονται από τη θεωρία, δεν έχει επιβεβαιωθεί ή διαψευσθεί πειραματικά η παρουσία τους.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Μεγάλος Επιταχυντής του CERN, είναι μια “μεγαμηχανή του χρόνου”, η οποία θα δώσει τη δυαντότητα να αναπαράγουμε τις αρχικές συνθήκες του πρώιμου Σύμπαντος.

Τι δείχνουν τα νέα δεδομένα

Tα νέα πειραματικά δεδομένα προέκυψαν στον ανιχνευτή CMS (Compact Muon Solenoid) -έναν από τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές που βρίσκονται στοCERN- και σίγουρα ενισχύουν την υπόθεση της ύπαρξης μιας τέταρτης κατάστασης της ύλης.

Όπως όμως τονίζουν οι ερευνητές, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν οριστική επιβεβαίωσή της. Οπως είπε ο Γκουίντο Τονέλι, ο πυρηνικός φυσικός που συντονίζει τις έρευνες: “Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε επακριβώς περί τίνος πρόκειται. Υπάρχουν πέντε ή έξι εναλλακτικές επιστημονικές υποθέσεις, συνεπώς θα ήταν μάλλον πρόωρο να εξαγάγουμε οριστικά συμπεράσματα. Ο,τι παρατηρούμε είναι ένα εντελώς νέο φαινόμενο, που χρήζει περαιτέρω μελέτης”.

ΠΗΓΗhttp://windmo.blogspot.com/2010/10/cern_11.html#ixzz13N2nU2Wr

Ζυγίζοντας τους πλανήτες

Ένα νέο τρόπο για να ζυγίσει τους πλανήτες του ηλιακούς μας συστήματος βρήκε ομάδα αστρονόμων από το Γερμανικό Ινστιτούτο Max – Planck. Η ομάδα ανακοίνωσε πως χρησιμοποιεί τα ραδιοκύματα που εκπέμπουν μικρά ραδιενεργά αστέρια που είναι γνωστά ως πάλσαρ.

«Είναι η πρώτη φορά που κάποιος ζυγίζει ολόκληρα πλανητικά συστήματα, πλανήτες μαζί με δορυφόρους» ισχυρίζεται ο επικεφαλής της ομάδας Ντέιβιντ Τσάμπιον.

Η μέτρηση των πλανητικών μαζών, σύμφωνα με την ομάδα, θα μπορεί να τροφοδοτήσει με τις αναγκαίες πληροφορίες τους επιστήμονες για τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές.

Μέχρι στιγμής, οι αστρονόμοι ζύγιζαν τους πλανήτες μετρώντας τις τροχιές των δορυφόρων του. Και αυτό διότι η μάζα δημιουργεί βαρύτητα και η βαρυτική δύναμη αυτή καθορίζει την τροχία οποιουδήποτε αντικειμένου που γυρίζει γύρω του, δηλαδή το μέγεθος της τροχιάς και πόσο χρόνο χρειάζεται για να διαγράψει ένα κύκλο.

Η νέα μέθοδος αυτή βασίζεται σε διάφορες διορθώσεις που έκαναν οι αστρονόμοι στα σήματα των πάλσαρ.

Η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο και η κίνηση αυτή επηρεάζεται ακριβώς τη στιγμή που ένα σήμα πάλσαρ φτάνει στο σημείο. Για να διορθώσουν αυτή τη συνέπεια, οι αστρονόμοι υπολόγισαν το πότε αυτά τα κύματα θα έφταναν στο κέντρο της μάζας του Ηλιακού Συστήματος, στο οποίο διαγράφεται η τροχιά όλων των πλανητών.

Επειδη η τοποθέτηση των πλανητών αλλάζει συνεχώς γύρω από τον Ήλιο, το βαρύκεντρο αλλάζει κι αυτό.

Έτσι λοιπόν, η ομάδα των αστρονόμων προκειμένου να διαλευκάνει τα πράγμα χρησιμοποιήσε μια δεδομένη χρονική στιγμή όπου βρίσκονται όλοι οι πλαήτες και τις εκτιμήσεις των μαζών τους που είχαν μετρηθεί παλαιότερα.

Αν λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστρικά είναι λαθος και η θέση του βαρύκεντρου είναι ελαφρώς λάθος, τότε μια επαναλαμβανόμενο μοτίβο χρονικών λαθών εμφανίζεται στα δεδομένα των πάλσαρ.

«Για παράδειγμα, αν η μάζα του Δία  και του δορυφόρου του είναι λάθος, τότε μπορούμε να δούμε ένα “πρότυπο” χρονικών λαθών που επαναλαμβάνεται για 12 χρόνια, όταν ο Δίας μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Αλλά αν η μάζα του είναι σωστή τότε τα χρονικά λάθη εξαφανίζονται», διευκρίνισε ο Τσάμπιον.
http://www.cosmo.gr

Ασύμφορη η ζωή και στο... Διάστημα

Αστρονομικό είναι το ημερήσιο κόστος σίτισης ενός αστροναύτη...

Αύξηση κόστους κατά περίπου 40% παρουσίασαν, στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκαμήνου, οι τιμές των τροφών που καταναλώνουν οι αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) όπως δήλωσαν σήμερα ρώσοι αξιωματούχοι.

Η αύξηση του κόστους οφείλεται στις υψηλές δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης τροφών που μπορούν να καταναλωθούν στο Διάστημα.

Συγκεκριμένα, το μέσο ημερήσιο κόστος σίτισης ανά αστροναύτη ανήλθε σε 15.000 ρούβλια (350 ευρώ) δήλωσε ο ρώσος επιστήμονας Βίκτο Ντομπροβόλσκι. Το 2009 το αντίστοιχο κόστος διαμορφωνόταν σε 11.000 ρούβλια (250 ευρώ).

Οι αστροναύτες κατά κύριο λόγο καταναλώνουν έτοιμα γεύματα, στα οποία προσθέτουν νερό και τα ζεσταίνουν σε μικροφούρνους.

Τι θα γινόταν αν η Γη σταματούσε?

Αν η Γη ξαφνικά σταματούσε να περιστρέφεται, όλα όσα βρίσκονται στην επιφάνειά της θα συνέχιζαν την πορεία τους όπως ακριβώς οι άνθρωποι και τα αντικείμενα μέσα σ' ένα αυτοκίνητο που προσκρούει σ' έναν τοίχο.

Οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, τα σπίτια και τα θαλάσσια ρεύματα θα συνέχιζαν να κινούνται, ακολουθώντας την περιστροφική κίνηση της Γης, και μετά θα έπεφταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Αν κάποιοι επιβίωναν θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους βίαιους ανέμους που θα δημιουργούνταν για τον ίδιο λόγο κοντά στην επιφάνεια της Γης και που μπροστά τους θα ωχριούσαν οι πιο καταστροφικές θύελλες. Ένας απλός μαθηματικός υπολογισμός αρκεί. Εφόσον ο πλανήτης μας έχει ακτίνα 6.367 χμ. κι εκτελεί μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά του μέσα σε 23 ώρες, 56 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, ένα αντικείμενο που βρίσκεται στον Ισημερινό διαγράφει μια περιστροφή με εφαπτομενική ταχύτητα 1.674 χμ./ώρα. Η ταχύτητα αυτή μειώνεται καθώς προχωράμε από τον Ισημερινό προς τους πόλους, όπου και γίνεται ίση με το μηδέν. Στο δικό μας γεωγραφικό πλάτος, το οποίο είναι περίπου 40 μοίρες βόρειο, η εφαπτομενική ταχύτητα κυμαίνεται γύρω στα 940 χμ./ώρα. Με τόση ταχύτητα θα κινούμαστε τη στιγμή που ο πλανήτης μας θα σταματούσε ..! ''focus''

Νερό και ασήμι στη Σελήνη

Νερό και ασήμι έχει στην επιφάνειά της η Σελήνη, σύμφωνα με επιστήμονες της ΝΑΣΑ, που δεν έκρυψαν την έκπληξή τους για τα πορίσματα της έρευνάς τους, τα οποία δείχνουν ότι ο φυσικός δορυφόρος της Γης είναι αρκετά πλούσιος σε αργυρομεταλλεύματα.

Η ανακάλυψη των επιστημόνων αναπτερώνει τις ελπίδες για τη δημιουργία μόνιμων, επανδρωμένων βάσεων στη Σελήνη.
Νερό και ασήμι στη Σελήνη
Σύμφωνα με ερευνητές του Κέντρου Ames της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, με επικεφαλής τον Αντονι Καλαπρέτε και του πανεπιστημίου Μπράουν των ΗΠΑ, οι οποίες μελετούν την επιφάνεια της Σελήνης, ο κρατήρας Καμπέους στον νότιο, σκοτεινό πόλο του δορυφόρου διαθέτει μεγάλες ποσότητες παγωμένου νερού. Επιπλέον, στον κρατήρα βρέθηκαν σημαντικές ποσότητες μονοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου, αμμωνίας και αργύρου.
Οι Αμερικανοί ερευνητές ανέλυσαν φωτογραφίες από την περιοχή στην οποία προσέκρουσε τον Οκτώβριο του 2009 ειδική ρουκέτα, η οποία είχε εκτοξευτεί από τη ΝΑΣΑ, προκειμένου να μελετήσουν το υπέδαφος της Σελήνης, και παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με τις επιθεωρήσεις «New Scientist» και «Nature».
«Θησαυροφυλάκιο»
«Αυτό το μέρος μοιάζει με θησαυροφυλάκιο στοιχείων, γεμάτο συστατικά που έχουν απελευθερωθεί σε όλη τη Σελήνη, υποστηρίζει ο πλανητικός γεωλόγος του Πανεπιστημίου Μπράουν. Ο ίδιος προσέθεσε ότι οι αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων», που περπάτησαν στη Σελήνη πριν από δεκαετίες, είχαν εντοπίσει όχι μόνο ίχνη αργύρου αλλά και χρυσού στην πλευρά του δορυφόρου που κοιτάζει μόνιμα τη γη.
Ωστόσο, η νέα ανακάλυψη στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά της Σελήνης δείχνει ότι το ασήμι είναι εξαπλωμένο παντού, αν και, όπως τόνισε ο Αμερικανός γεωλόγος, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε εξόρυξη στην επιφάνειά της».Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το 5,6% της συνολικής μάζας υλικών κρατήρα, στο σημείο όπου έγινε η πρόσκρουση, αποτελείται από νερό.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στους πόλους κάτω από το μόνιμα παγωμένο επιφανειακό στρώμα μπορεί να υπάρχουν πολλά δισεκατομμύρια λίτρα νερού, τα οποία θα αποτελέσουν πολύτιμο πόρο για την υποστήριξη μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη.
Οπως δήλωσε ο Αντινο Καλαπρέτε, ερευνητής του Κέντρου Ames της ΝΑSA, «υπάρχουν μέρη στη Σελήνη που είναι πιο υγρά από τη Γη. Αυτό είναι ένα σοκ»
Ο ελληνικής καταγωγής επιστήμονας, Πολ Σπουδής, του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου της NASA στο Χιούστον, εμφανίστηκε επιφυλακτικός για την ανακάλυψη αργύρου.
«Χρειαζόμαστε μία αποστολή με όχημα ρόβερ στη σεληνιακή επιφάνεια. Θέλω να δω επιτόπιες μετρήσεις πριν το πιστέψω».

Μίνα Αγγελίνη- ΕΘΝΟΣ

Ταξίδι στην άκρη του Σύμπαντος

Το καταπληκτικό ταξίδι του National Geographic έως στην άκρη του σύμπαντος που μας κάνει να συνειδητοποιούμε πόσο πραγματικά μικροί είμαστε αλλά ταυτόχρονα και πόσο μοναδικοί.
Ξεκινώντας από το διαστημόπλοιο Γη, απολαύστε την απίστευτη διαδρομή μέσα από αστέρια και γαλαξίες μέχρι τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του γνωστού σύμπαντος.

Τα μυστικά του φεγγαριού

Τελικά το φεγγάρι μας δεν είναι καθόλου ένας άνυδρος ξερότοπος στερημένος από την Φύση, ενώ οι ποιητές που τραγούδησαν το «ασημένιο» χρώμα του, διαισθητικά είχαν δίκιο, καθώς νέες αναλύσεις των επιστημόνων της NASA... όχι μόνο επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει πολύ περισσότερο νερό από ό,τι πίστευαν, αλλά επίσης το έδαφός του είναι πλούσιο σε διάφορα στοιχεία, μεταξύ των οποίων υπάρχει ακόμα και άργυρος (ασήμι).
Οι ερευνητές του Κέντρου Ames της NASA υπό τον Άντονι Κολαπρέτε και του πανεπιστημίου Μπράουν των ΗΠΑ υπό τον πλανητικό γεωλόγο Πίτερ Σουλτς, μελέτησαν για λογαριασμό της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας περίπου 155 κιλά από σωματίδια της σεληνιακής σκόνης, που εκτοξεύτηκαν ψηλά όταν, πριν από περίπου από ένα χρόνο, το διαστημικό όχημα LCROSS της NASA έκανε σκοπίμως ελεγχόμενη πρόσκρουση στην επιφάνεια του δορυφόρου με ταχύτητα 9.000 χλμ. την ώρα, σε ένα σκιερό κρατήρα, όπου δεν είχε πέσει το φως του ήλιου επί δισεκατομμύρια χρόνια.

 Μελετώντας τα δεδομένα που προέκυψαν από τον πειραματικό "βομβαρδισμό" (τα συνέλεξαν άλλα σκάφη, που μετά από λίγα λεπτά πέρασαν πάνω από το σημείο πρόσκρουσης), οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το έδαφος του φεγγαριού στους πόλους του, εκτός από πολύ παγωμένο νερό, περιλαμβάνει ένα πολύπλοκο μίγμα από ίχνη διαφόρων χημικών στοιχείων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το υδρογόνο (χρήσιμο για μια μελλοντική σεληνιακή βάση και για τη δημιουργία πυραυλικών καυσίμων), ο άργυρος (μάλλον σε μικροσκοπικά σωματίδια και όχι σε μορφή κατάλληλη για εξόρυξη), ο υδράργυρος (η τοξικότητά του μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε μια μελλοντική απόπειρα ανθρώπινης εξερεύνησης του υπεδάφους), η αμμωνία, το υδροξύλιο, το μονοξείδιο και το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και το ελεύθερο νάτριο.
Οι επιστήμονες, οι οποίοι παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, το BBC και τα περιοδικά New Scientist και Νature, ανέφεραν ότι σε ένα μόνο κρατήρα της Σελήνης ανακαλύφθηκαν όλα αυτά τα χημικά στοιχεία, ανατρέποντας ουσιαστικά την μέχρι τώρα εικόνα για την γεωλογική και χημική "φτώχεια" της Σελήνης.
"Αυτό το μέρος μοιάζει με θησαυροφυλάκιο στοιχείων, γεμάτο συστατικά που έχουν απελευθερωθεί σε όλη τη Σελήνη", δήλωσε ο Σουλτς. Όπως είπε, οι αστροναύτες των αποστολών "Απόλλων", που περπάτησαν στο φεγγάρι πριν από δεκαετίες, είχαν βρει όχι μόνο ίχνη αργύρου αλλά και χρυσού στην πλευρά του δορυφόρου που "βλέπει" μόνιμα τη Γη. Όμως η νέα ανακάλυψη στους πόλους, στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά, δείχνει ότι το ασήμι είναι εξαπλωμένο παντού, αν και, όπως επεσήμανε ο αμερικανός γεωλόγος, "αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να πάμε να το εξορύξουμε".
Από την άλλη, ο ελληνικής καταγωγής επιστήμων Πολ Σπουδής του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου της NASA στο Χιούστον εμφανίστηκε επιφυλακτικός για την ανακάλυψη αργύρου. "Χρειαζόμαστε μια αποστολή με όχημα ρόβερ στη σεληνιακή επιφάνεια. Θέλω να δω επιτόπιες μετρήσεις πριν το πιστέψω πράγματι".
Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι το 5,6% της συνολικής μάζας υλικών κρατήρα που έγινε η πρόσκρουση, αποτελείται από νερό, ενώ εκτιμούν ότι στους πόλους, κάτω από το μόνιμα παγωμένο επιφανειακό στρώμα, μπορεί να υπάρχουν πολλά δισεκατομμύρια λίτρα νερού, τα οποία θα αποτελέσουν πολύτιμο πόρο για την υποστήριξη μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη. Όπως είπε ο Κολαπρέτε, "υπάρχουν μέρη στη Σελήνη που είναι πιο υγρά από τη Γη, αυτό είναι ένα σοκ!".
Το παγωμένο υπόγειο νερό (που εύκολα μπορεί να επανέλθει σε υγρή μορφή με αύξηση της θερμοκρασίας του) εκτιμάται ότι δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο στο νότιο πόλο, αλλά βρίσκεται συγκεντρωμένο σε κατά τόπους σκοτεινούς κρατήρες, όπου οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάνουν και τους μείον 244 βαθμούς Κελσίου, όπως έδειξαν τα όργανα του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA.

24ΩΡΟ

«Πύλη» προς παράλληλα σύμπαντα ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων

Οι θεωρίες περί ύπαρξης παράλληλων συμπάντων ή διαστάσεων είναι από τις πλέον γνωστές υποθέσεις της επιστημονικής φαντασίας (χαρακτηριστικό - και πρόσφατο- παράδειγμα αποτελεί η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά Fringe). Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες του CERN, ενδεχομένως κάποια στιγμή οι θεωρίες αυτές να επαληθευτούν, χάρη στη λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider - LHC).

«Παράλληλα σύμπαντα, άγνωστες μορφές ύλης, νέες διαστάσεις…δεν είναι πλέον προϊόντα φτηνής επιστημονικής φαντασίας, αλλά 'συμπαγείς' επιστημονικές θεωρίες, τις οποίες οι επιστήμονες προσπαθούν να επαληθεύσουν μέσω της δουλειάς που γίνεται με τον LHC» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Theory Group του διεθνούς ερευνητικού κέντρου.

Καθώς σωματίδια συγκρούονται μεταξύ τους σε μεγάλες ταχύτητες, η αισιοδοξία του προσωπικού του CERN μεγαλώνει, αφήνοντας πίσω την «προβληματική» εκκίνηση του αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων πειράματος, με τους επιστήμονες να μιλούν πλέον για την επικείμενη έλευση μίας «Νέας Φυσικής».

Στα μέσα του Οκτωβρίου, ο Γενικός Διευθυντής, Ρολφ Χόιερ, ανακοίνωσε πως πρωτόνια συγκρούονταν μεταξύ τους εντός του (27 χιλιομέτρων) «δαχτυλιδιού», σε ρυθμό 5 εκατομμυρίων ανά δευτερόλεπτο- δύο εβδομάδες πιο νωρίς από ό,τι αναμενόταν. Το επόμενο έτος, οι συγκρούσεις θα λαμβάνουν χώρα σε «αστρονομικούς» ρυθμούς, αναδημιουργώντας τις συνθήκες που επικρατούσαν κλάσματα δευτερολέπτου μετά το Big Bang, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.


Παρά τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, μόνο 4% του σύμπαντός μας είναι «γνωστό» στην ανθρωπότητα, καθώς το υπόλοιπο αποτελείται από «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια».

Δισεκατομμύρια σωματίδια, τα οποία συμμετέχουν σε συγκρούσεις εντός του Επιταχυντή, παρατηρούνται από τους αισθητήρες του CERN, οι οποίοι στέλνουν τα δεδομένα σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο. Εκεί, επιστήμονες προχωρούν σε αναλύσεις και εκτιμήσεις σχετικά με τα είδη και τα αποτελέσματα των συγκρούσεων.

Οι θεωρητικοί του CERN πιστεύουν ότι αυτές οι έρευνες θα αποκαλύψουν στοιχεία σχετικά με διαστάσεις πέραν μήκους, πλάτους, βάθους και χρόνου, καθώς σωματίδια τόσο υψηλών ενεργειών εικάζεται πως εξαφανίζονται μέσα σε αυτές, πριν επανέλθουν στις προαναφερθείσες γνωστές.

Εντός των αγνώστων διαστάσεων θεωρείται ότι είναι πιθανόν να βρίσκονται παράλληλα σύμπαντα, αλλά σε βαρυτικές συνθήκες που παρεμποδίζουν την «αναπαραγωγή» του φωτός- κάτι που θα έκανε εξαιρετικά δύσκολη την εξερεύνησή τους.

πηγη

Πόσο σταθερές είναι οι «παγκόσμιες σταθερές»;

Η παρατήρηση ότι ορισμένες από τις «παγκόσμιες σταθερές» δεν έχουν τελικά δεδομένη τιμή έχει τεράστιο αντίκτυπο στην αντίληψή μας για τον κόσμο. Μπορεί ακόμη και να σημαίνει ότι είμαστε πιο «μόνοι» στο Σύμπαν από ό,τι νομίζουμε...

Αν η τιμή της α στον μακρινό αυτόν γαλαξία είναι μεγαλύτερη από όσο πιστεύαμε ως τώρα, τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε τη δυνατότητα ύπαρξης ζωής εκεί
Το γενικά αποδεκτό οικοδόμημα της Φυσικής σήμερα βασίζεται στην ύπαρξη ορισμένων σταθερών ποσοτήτων, οι οποίες ονομάζονται «φυσικές σταθερές». Τέτοια φυσική σταθερά, για παράδειγμα, είναι η ταχύτητα του φωτός στο κενό, η οποία οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι ισούται με 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Τα αποτελέσματα ορισμένων πειραμάτων όμως φαίνεται να δείχνουν ότι μερικές από αυτές τις «φυσικές σταθερές» δεν είναι και τόσο σταθερές. Τα τελευταία αποτελέσματα μιας ομάδας αυστραλών φυσικών, οι οποίοι ασχολούνται για πολλά χρόνια με μετρήσεις αυτού του είδους, καταλήγουν σε ένα πραγματικά απίστευτο συμπέρασμα: η τιμή της βασικότερης από όλες τις σταθερές της Φυσικής, αυτής που ονομάζεται σταθερά λεπτής υφής, εξαρτάται από την περιοχή του Σύμπαντος στην οποία κάνουμε τη μέτρηση.

Η σταθερά λεπτής υφής
Από όλες τις σταθερές της Φυσικής, εκείνη που έχει προβληματίσει περισσότερο τους επιστήμονες είναι η σταθερά λεπτής υφής, την οποία εισήγαγε το 1916 ο γερμανός νομπελίστας Ζόμερφελντ (Αrnold Sommerfeld, 1868-1951) για να ερμηνεύσει τη λεπτομερή δομή των φασμάτων των διαφόρων στοιχείων. Στη θεωρία του Ζόμερφελντ η σταθερά αυτή συμβολιζόταν με το ελληνικό γράμμα άλφα και ήταν ίση με το πηλίκο της ταχύτητας του ηλεκτρονίου στο άτομο του υδρογόνου, διαιρεμένη με την ταχύτητα του φωτός. Από τότε η σύγχρονη Κβαντομηχανική έχει ξεπεράσει την αρχική θεωρία του Ζόμερφελντ, όμως η σταθερά λεπτής υφής α εξακολουθεί να αποτελεί βασική σταθερά της Φυσικής και να έχει την ίδια αριθμητική τιμή, ίση περίπου με 1/137. Η διαφορά είναι ότι τώρα την ορίζουμε με τη σχέση α = e 2/2 πhc, όπου e είναι το φορτίο του ηλεκτρονίου, h η σταθερά του Πλανκ, c η ταχύτητα του φωτός και π = 3,14. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η σταθερά, που την κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες σταθερές της Φυσικής; Η απάντηση είναι πολύ απλή: η σταθερά αυτή δεν έχει μονάδες, είναι δηλαδή αυτό που λέμε καθαρός αριθμός. Με άλλα λόγια η τιμή της δεν αλλάζει οποιοδήποτε σύστημα μονάδων και αν χρησιμοποιούμε για να μετρήσουμε τις αποστάσεις, τον χρόνο και το φορτίο. Ο διάσημος αμερικανός νομπελίστας Ρίτσαρντ Φάινμαν είχε κάποτε γράψει για τη σταθερά λεπτής υφής πως «το μόνο που μπορούμε να πούμε για αυτήν είναι ότι την έγραψε το χέρι του Θεού,και δεν γνωρίζουμε καν πώς χειρίστηκε το μολύβι του!». Εξαρτημένη από τη... θέση!
Επειδή η τιμή της σταθεράς λεπτής υφής δεν εξαρτάται από το σύστημα μονάδων που χρησιμοποιούμε όταν εκτελούμε ένα πείραμα για να τη μετρήσουμε, η διαπίστωση ότι έχει μεταβλητή τιμή σημαίνει αυτό ακριβώς που καταλαβαίνει και ο μη ειδικός. Αντίθετα, αν για παράδειγμα μετρήσουμε την ταχύτητα του φωτός χθες και σήμερα, και διαπιστώσουμε ότι είναι διαφορετική τις δύο ημέρες, μπορεί να σημαίνει ότι άλλαξε όντως η τιμή αλλά μπορεί και να σημαίνει, π.χ., είτε ότι έχει αλλάξει ο ρυθμός με τον οποίο κυλάει ο χρόνος είτε ότι έχει αλλάξει το μήκος του «χάρακα» με τον οποίο μετράμε τις αποστάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που η ομάδα του αυστραλού φυσικού Τζον Γουέμπ (John Webb) ασχολείται για περισσότερο από δέκα χρόνια με την όσο το δυνατόν πιο ακριβή μέτρηση της τιμής αυτής της σταθεράς. Η μέθοδος της ομάδας βασίζεται στη μέτρηση του μήκους κύματος των φασματικών γραμμών διάφορων στοιχείων σε μακρινούς γαλαξίες. Επειδή το μήκος κύματος των φασματικών γραμμών εξαρτάται από την τιμή της σταθεράς α, αν διαπιστωθεί ότι αλλάζει μεταξύ των κοντινών και των μακρινών γαλαξιών και αποκλείσουμε όλες τις πηγές πειραματικών σφαλμάτων, μπορούμε να καταλήξουμε με βεβαιότητα ότι η «σταθερά» α δεν είναι σταθερά!

Η αυστραλέζικη ομάδα είχε διαπιστώσει από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μετρήσιμες μεταβολές του α μεταξύ κοντινών και απομακρυσμένων γαλαξιών. Ωστόσο, επειδή όταν παρατηρούμε μακρινούς γαλαξίες τους βλέπουμε όπως ήταν στο παρελθόν, δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί αν οι μεταβολές ήταν χωρικές ή χρονικές, δηλαδή αν η τιμή του α αλλάζει με τον χρόνο ή με τη θέση στο Σύμπαν. Για να εντοπίσουν τι από τα δύο συμβαίνει, ο Τζον Γουέμπ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν παρατηρήσεις γαλαξιών από δύο διαφορετικά τηλεσκόπια, το αμερικανικό τηλεσκόπιο Κeck στη Χαβάη (που παρατηρεί το βόρειο ημισφαίριο του ουρανού) και το ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο VLΤ στη Χιλή (που παρατηρεί το νότιο). Το πρόσφατο αποτέλεσμα της ομάδας, το οποίο ανακοινώθηκε στο εφετινό πανευρωπαϊκό συνέδριο Αστρονομίας που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Λισαβόνα, είναι ότι η τιμή της σταθεράς λεπτής υφής εξαρτάται από τη θέση. Ζωή μόνο εκεί όπου το α έχει σωστή τιμή
Αν το επαναστατικό αυτό συμπέρασμα επιβεβαιωθεί με νεότερα πειράματα, θα υπάρξουν σημαντικότατες συνέπειες όχι μόνο στη Φυσική γενικά, αφού οι ποσότητες που θεωρούμε παγκόσμιες σταθερές στην πραγματικότητα δεν είναι, αλλά και σε ένα θέμα που απασχολεί τον μέσο πολίτη, δηλαδή την πιθανότητα ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες. Ο λόγος είναι ότι η ύπαρξη των απαραίτητων συνθηκών για την εμφάνιση ζωής εξαρτάται με πολύ ευαίσθητο τρόπο από τις τιμές των βασικών σταθερών της Φυσικής. Ειδικότερα είναι γνωστό ότι κατά τη Μεγάλη Εκρηξη δημιουργήθηκαν μόνο υδρογόνο και ήλιο. Ολα τα άλλα βαρύτερα στοιχεία, όπως είναι για παράδειγμα ο άνθρακας, το οξυγόνο και το άζωτο, δημιουργούνται στους πυρήνες των αστέρων και η δημιουργία τους εξαρτάται από την τιμή της σταθεράς της λεπτής υφής. Αν η τιμή του α ήταν μεγαλύτερη μόνο κατά 4%, τότε δεν θα ήταν δυνατή η παραγωγή του άνθρακα, οπότε δεν θα υπήρχε στο Σύμπαν το χημικό στοιχείο που σήμερα γνωρίζουμε ότι αποτελεί το βασικό συστατικό όλων των έμβιων όντων στη Γη. Επομένως, αν η τιμή της σταθεράς λεπτής υφής εξαρτάται όντως από τη θέση στο Σύμπαν, τότε η ανάπτυξη ζωής θα είναι δυνατή μόνο σε εκείνες τις περιοχές όπου το α έχει τη «σωστή» τιμή, και άρα η ύπαρξη ζωής στο Σύμπαν ίσως να είναι πολύ πιο σπάνια από όση υπολογίζεται με την κλασική υπόθεση των «σταθερών» σταθερών.

Τι συμβαίνει με τις άλλες σταθερές;
Κατά καιρούς έχουν προταθεί θεωρίες που υποθέτουν μεταβλητές τις τιμές και άλλων φυσικών σταθερών, όπως είναι για παράδειγμα η τιμή της ταχύτητας του φωτός ή της παγκόσμιας σταθεράς της βαρύτητας. Μία από αυτές της πρώτης ομάδας, μάλιστα, έχει προταθεί από τον έλληνα φυσικό Δημήτρη Νανόπουλο. Ωστόσο ως σήμερα δεν έχουν υπάρξει σημαντικά πειραματικά δεδομένα που να επιβεβαιώνουν τέτοιου είδους μεταβολές.

Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ

Εντοπίστηκε ο αρχαιότερος γαλαξίας

Γεννημένος μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το Bing Bang, ο γαλαξίας UDGy-38135539 είναι ο γηραιότερος που έχει ανακαλυφθεί ποτέ.

Flash Player ad. : 10.1.53 - (src:http://static.24media.gr/ads/kalima.swf)

Μια ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων, σε έκθεση που δημοσίευσαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature την Τετάρτη (20/10), υποστήριξαν πως ο εν λόγω γαλαξίας είναι το πιο παλιό αντικείμενο που έχει εντοπιστεί ποτέ.

“Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε πως τα φωτόνια αυτά αναδύθηκαν 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το Bing Bang”, έγραψε η Μια ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων, σε έκθεση που δημοσίευσαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature την Τετάρτη (20/10), υποστήριξαν πως ο εν λόγω γαλαξίας είναι το πιο παλιό αντικείμενο που έχει εντοπιστεί ποτέ.

“Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε πως τα φωτόνια αυτά αναδύθηκαν 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το Bing Bang”, έγραψε η ομάδα.

Το φως του γαλαξία ξεκίνησε να ταξιδεύει πριν από περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η απόσταση μετρήθηκε χρησιμοποιώντας αυτό που αποκαλούν οι επιστήμονες ως “κόκκινη στροφή”, δηλαδή το φαινόμενο της διαφοράς ανάμεσα στην συχνότητα ενός κύματος  και στην πηγή του κύματος αυτού σε σχέση με τον παρατηρητή.

Πιο απλά, είναι όπως ακούμε εμείς μια σειρήνα ασθενοφόρου από μακριά, όπου ο ήχος αλλάζει όσο το ασθενοφόρο έρχεται προς τα εμάς.

Αυτό ισχύει και για το φως.

Η έκθεση αυτή αποτελεί για της επιστημονική κοινότητα ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος για την κοσμολογία.

Διαρροή καυσίμων απειλεί να καθυστερήσει την τελευταία αποστολή του Discovery

Υπ' ατμόν η NASA

Η οικογενειακή φωτογραφία του πληρώματος μπροστά στο σκάφος στις 14 Οκτωβρίου   (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

Ακρωτήριο Κανάβεραλ

Μικρή ποσότητα καυσίμων εντοπίστηκε να διαρρέει από το διαστημικό λεωφορείο Discovery, το οποίο βρίσκεται στην εξέδρα εκτόξευσης ενόψει της τελευταίας εκτόξευσης της καριέρας του την 1η Νοεμβρίου.

Η NASA έχει περιθώριο τεσσάρων ημερών να διορθώσει το πρόβλημα, αλλιώς θα πρέπει να αναβάλλει την εκτόξευση από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Η διαρροή υδραζίνης, ενός ιδιαίτερα τοξικού υγρού, εντοπίστηκε στο πίσω μέρος του σκάφους, στο σημείο που ενώνονται οι δύο σωλήνες τροφοδοσίας για το προωθητικό σύστημα που εκτελεί ελιγμούς σε τροχιά. Οι κινητήρες αυτοί είναι απαραίτητοι για τη διόρθωση της πορείας του σκάφους στο διάστημα αλλά και για την έναρξη της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα κατά την επιστροφή του.

Πρόβλημα στους τρεις κύριους κινητήρες που πυροδοτούνται στην απογείωση δεν υπάρχει.

Το Discovery πρόκειται να μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μια υπομονάδα αποθήκευσης  και ένα πειραματικό ανθρωποειδές ρομπότ.

Θα είναι η τελευταία για το Discovery, το παλαιότερο από τα σκάφη της NASA, και η προτελευταία για τα διαστημικά λεωφορεία γενικά.

Η τελευταία αποστολή θα είναι με το Endeavour στις αρχές του 2011, αν και δεν αποκλείεται να ακολουθήσει μία ακόμα αποστολή για την ολοκλήρωση του πολυεθνικού σταθμού.

Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, οι μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον σταθμό θα ανατεθεί στα ρωσικά Soyuz.

Ο αντικαταστάτης των διαστημικών λεωφορείων, που σχεδιάζεται ειδικά για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά, δεν αναμένεται να είναι έτοιμος πριν από το 2016.

Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ θα ενισχύσουν τις ιδιωτικές διαστημικές μεταφορές.

Εξερεύνηση του Διαστήματος μέσω του Google Earth!

Η Google ανακοίνωσε τη συνεργασία της με την ιστοσελίδα Slooh, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους φίλους της Αστρονομίας (ερασιτέχνες και μη) να βλέπουν και να ανεβάζουν φωτογραφίες του Διαστήματος.

Σύντομα, η Google θα προσθέσει την ειδική λειτουργία Slooh στην υπηρεσία Google Earth και οι χρήστες θα μπορούν να εξερευνήσουν το Διάστημα και να παρακολουθούν ζωντανά τις εξελίξεις στον τομέα της Αστρονομίας. Η επισκόπηση αυτών των φαινομένων θα γίνεται με την τεχνολογία Slooh Space Camera και με το παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκόπιων.

Ο Noel Gorelick, επικεφαλής του Sky in Google Earth, δήλωσε:

“Η νέα λειτουργία ‘map the universe‘ της ιστοσελίδας Slooh, θα αποτελέσει ένα πολύ ισχυρό εργαλείο εκπαίδευσης μέσω του Google Earth. Εκτός από τη δυνατότητα ζωντανής εξερεύνησης του Διαστήματος, φέρνει μια νέα διάσταση σε αυτή την εμπειρία παρέχοντας τις θέσεις χιλιάδων ουράνιων σωμάτων και τη δυνατότητα παρακολούθησης των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στο Ηλιακό μας σύστημα“

Οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτα με την ηλικία ή το υπόβαθρο γνώσης, θα μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη νέα λειτουργία!

CNET

You might also like:

Η αποκάλυψη του κοµήτη Ηartley-2

Με µια αστραφτερή ουρά να απλώνεται σε µήκος 1,8 εκατ. χιλιοµέτρων, ο κοµήτης Ηartley-2 πλησιάζει προς τη Γη. Στις 4...

 Νοεµβρίου, το διαστηµόπλοιο «Deep Ιmpact» θα βρεθεί σε θέση... βολής, 700 χιλιόµετρα µακριά του για να τον µελετήσει µε ειδικά όργανα.

Πριν από λίγες ηµέρες οι κινητήρες της διαστηµοσυσκευής «Deep Ιmpact» άναψαν για 60 δευτερόλεπτα και το σκάφος άρχισε να αλλάζει τροχιά. Η τελευταία µανούβρα που πραγµατοποίησε στο σκοτεινό Διάστηµα έφεραν το διαστηµόπλοιο σε πορεία «σύγκρουσης» µε έναν παγωµένο επισκέπτη που διατρέχει το ηλιακό µας σύστηµα µε ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Ταξιδεύει από το 1986. Ο κοµήτης Ηartley-2, που ανακαλύφθηκε το 1986 από αστρονόµους στην Αυστραλία, πλησιάζει ήδη τη Γη και σε µικρή σχετικά απόσταση από τον πλανήτη µας διαγράφεται η φωτεινή του ουρά, που απλώνεται σε µήκος 1,8 εκατ. χιλιόµετρα. Η «σύγκρουση» του διαστηµοπλοίου της ΝΑSΑ µε τον παγωµένο κοµήτη, φαίνεται αναπόφευκτη.

Οµως στο Jet Ρropulsion Laboratory στην Καλιφόρνια, οι υπεύθυνοι επιστήµονες που παρακολουθούν λεπτό προς λεπτό την πορεία της διαστηµοσυσκευής γνωρίζουν ότι µε ορισµένους ακόµη επιδέξιους χειρισµούς, το «Deep Ιmpact» θα περάσει σε απόσταση 700 χιλιοµέτρων από τον κοµήτη, σε λιγότερο από µήνα και συγκεκριµένα στις 4 Νοεµβρίου.

«Τώρα βρισκόµαστε σε απόσταση µικρότερη από 20 εκατ. µίλια µακριά από τον κοµήτη και δεν βλέπουµε την ώρα να τον πλησιάσουµε να δούµε πώς είναι», ανέφερε ο επικεφαλής της αποστολής Τιµ Λάρσον. Οταν αυτό συµβεί στις 4 Νοεµβρίου, ο Ηartley-2 θα βρίσκεται 1,1 αστρονοµικές µονάδες µακριά από τον ήλιο και 0,15 αστρονοµικές µονάδες µακριά από τη Γη. Η ώρα «µηδέν». Η µία αστρονοµική µονάδα αντιστοιχεί στην απόσταση που χωρίζει τον πλανήτη µας από τον Ηλιο. Μάλιστα νωρίτερα από την ώρα «µηδέν», στις 20 Οκτωβρίου, ο κοµήτης θα είναι ορατός από τη Γη µε γυµνό µάτι, σαν θαµπό αστέρι. Εκείνο το βράδυ θα κινείται σε απόσταση από τη Γη 11 εκατ. χιλιοµέτρων, δηλαδή 45 φορές την απόσταση Γη - Σελήνη. Με ένα ζευγάρι κιάλια θα µπορεί ο καθένας να δει τον κοµήτη, στρέφοντας τη µατιά του στον ουρανό προς τον αστερισµό του Ηνίοχου. Οκτώ µέρες αργότερα, ο κοµήτης θα φθάσει στο περιήλιο, δηλαδή το κοντινότερο σηµείο προς τον Ηλιο. Θα µάθουµε πολλά. Οταν το διαστηµόπλοιο βρεθεί 700 χιλιόµετρα από τον κοµήτη, τα επιστηµονικά του όργανα θα καταγράψουν δεδοµένα για τη δοµή, τη σύσταση, και την ιστορία της δηµιουργίας του πυρήνα του. Οι γνώσεις που θα αποκτηθούν από την ανάλυση αυτών των στοιχείων και από την ετερογένεια των συστατικών υλικών της χαίτης του θα βοηθήσουν τους ειδικούς να συµπληρώσουν τις γνώσεις τους για τις συνθήκες δηµιουργίας του ηλιακού µας συστήµατος. Οι κοµήτες άλλωστε θεωρούνται αποµεινάρια εκείνης της αρχέγονης εποχής πριν από περισσότερα από 4,5 δισ. χρόνια. Ο Ηartley-2 ανήκει όπως εκτιµούν οι ειδικοί στη λεγόµενη οικογένεια των κοµητών του πλανήτη Δία. Γύρω του περιφερόταν, ώσπου κάτι µεσολάβησε και τροποποίησε την τροχιά του. Οπως προέκυψε και από νεώτερα στοιχεία που συνέλεξε το διαστηµικό τηλεσκόπιο Ηuble, ο κοµήτης έχει διάµετρο περίπου 1,5 χιλιόµετρο.

irenepan.posterous.com

Εικόνες από σύγκρουση αστεροειδών στο διάστημα

Σπάνιες εικόνες από το τηλεσκόπιο Hubble έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. «Εισβολέας» σε σχήμα Χ συνδέεται με την σύγκρουση ενός «αόρατου» αστεροειδούς.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, το Hubble, ανέδειξε εικόνες από αυτό που φαίνεται να προέκυψε ύστερα από τη σύγκρουση το 2009 μεταξύ αστεροειδών στο ηλιακό μας σύστημα, αποκαλύπτοντας ένα παράξενο αντικείμενο σε σχήμα Χ και ίχνη από συντρίμμια.
Για τα βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η Nasa, πατήστε εδώ.
Από τον περασμένο Ιανουάριο, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν το τηλεσκόπιο Hubble για να παρακολουθήσουν αντικείμενα στο διάστημα. Προς στιγμή, πίστεψαν ότι υπήρξαν μάρτυρες της σύγκρουσης ενός νέου αστεροειδούς με ένα άλλο αντικείμενο. Εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν πως η σύγκρουση έλαβε χώρα στις αρχές του 2009.
Οι εικόνες του Hubble ελήφθησαν από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο του 2010 και αποκαλύπτουν ένα αντικείμενο περίπου 400 μέτρα πλάτος, με μία μακριά ουρά σκόνης πίσω από ένα μοτίβο Χ, το οποίο ποτέ μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι δεν είχαν δει.

Αμφιβολίες από τους ευρωπαίους επιστήμονες για την ανακάλυψή της

Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, αμερικανοί αστρονόμοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη που μοιάζει πολύ με τη Γη και θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος, μια είδηση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση διεθνώς. Όμως τώρα, σε μια συνάντηση αστρονόμων ειδικών στην αναζήτηση πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας, ευρωπαίοι αστρονόμοι ανέφεραν ότι δεν μπορούν να βρουν κανένα ίχνος για τον συγκεκριμένο εξωπλανήτη, παρόλο που έκαναν προσεκτικές παρατηρήσεις στο ίδιο ηλιακό σύστημα γύρω από το άστρο Gliese 581.

Το συγκεκριμένο άστρο-ήλιος απέχει περίπου 20 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ζυγού. Μια ομάδα συνεργαζόμενων ερευνητικών ινστιτούτων με επικεφαλής το Αστεροσκοπείο της Γενεύης είχε πρώτο ανακαλύψει προ καιρού τέσσερις πλανήτες σε τροχιά γύρω από αυτό το άστρο, μέσω των αδιόρατων βαρυτικών επιδράσεων που οι περιφορές τους έχουν στην τροχιά του μητρικού ήλιου τους. Κανείς από αυτούς τους εξωπλανήτες δεν θεωρήθηκε ότι μοιάζει με τη Γη και μπορεί να φιλοξενεί ζωή.

Όμως στις 29 Σεπτεμβρίου, μια ομάδα αμερικανών ερευνητών υπό τον αστρονόμο Στίβεν Βογκτ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σάντα Κρουζ ξεσήκωσε διεθνή «θόρυβο», όταν ανακοίνωσε ότι εντόπισε ένα πέμπτο πλανήτη γύρω από το ίδιο άστρο, που ονομάστηκε Gliese 581g. Αυτός ο εξωπλανήτης υπολογίστηκε ότι έχει μάζα σχεδόν τριπλάσια της Γης, δηλαδή αρκετά μεγάλη για να διατηρήσει ατμόσφαιρα και νερό στην επιφάνειά του, άρα θα μπορούσε να φιλοξενεί και ζωή, για αυτό -κάπως πρόωρα- χαρακτηρίστηκε «δεύτερη Γη».

Όμως στη διεθνή συνδιάσκεψη Αστροφυσικής Πλανητικών Συστημάτων του Τορίνο, αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα με το Science, ο αστρονόμος Φρανσίσκο Πέπε του αστεροσκοπείου της Γενεύης και οι ελβετοί ερευνητές, που είχαν κάνει την αρχική ανακάλυψη του εξωπλανητικού ηλιακού συστήματος, ανέφεραν ότι, παρά τις προσπάθειές τους, δεν μπόρεσαν να βρουν κανένα ίχνος του πέμπτου «γήινου» πλανήτη στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», δηλαδή σε απόσταση τέτοια από το άστρο, ώστε η τροχιά του εξωπλανήτη να μην είναι ούτε πολύ κοντά σε αυτό, ούτε πολύ μακριά, όπως συμβαίνει περίπου με τη Γη.

«Δεν βλέπουμε καμία ένδειξη πέμπτου (εξω)πλανήτη, όπως ανακοίνωσαν ο Βογκτ και οι συνεργάτες του», δήλωσαν οι ευρωπαίοι επιστήμονες, αν και παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούν να αποδείξουν με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει ο Gliese 581g. Όπως δήλωσε ο Πέπε, «κανείς δεν έχει ακόμα την απαιτούμενη ακρίβεια στις παρατηρήσεις του, για να αποδείξει την απουσία ενός τόσο μικρού εξωπλανήτη».

Οι αμερικανοί αστρονόμοι, προς το παρόν τουλάχιστον, απέφυγαν να σχολιάσουν επισήμως την ευρωπαϊκή «πρόκληση» μέχρι να δουν κάποια επιστημονική δημοσίευση, αν και ένας από αυτούς, ο Πολ Μπάτλερ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι, παραδέχτηκε ότι πιθανώς θα χρειαστούν και άλλες παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του «γήινου» εξωπλανήτη, εκτιμώντας πάντως ότι σε ένα έως δύο χρόνια θα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του Gliese 581g.

«Ταχυδρόμοι» της ζωής οι αστεροειδείς;

Νέες αποδείξεις ότι το νερό δεν είναι σπάνιο στο Διάστημα έρχονται στο φως, καθώς ίχνη ύπαρξης νερού (πριν από εκατομμύρια έτη) εντοπίστηκαν στο φαράγγι Μelas Chasma στον Αρη (επάνω), όπως και σε έναν αστεροειδή που κινείται στο ηλιακό μας σύστημα. Οι νέες ανακαλύψεις ενισχύουν τη θεωρία ότι πολλοί αστεροειδείς διαθέτουν νερό και είναι πιθανό αυτοί να το έφεραν στη Γη

Εξι μήνες μετά τον εντοπισμό νερού και οργανικών στοιχείων στον αστεροειδή 24 Τhemis οι επιστήμονες εντόπισαν νερό και σε έναν ακόμη αστεροειδή που κινείται στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ παράλληλα εντοπίστηκαν (ξανά) ίχνη της παρουσίας νερού στον Αρη. Τα ευρήματα ενισχύουν τις θεωρίες που αναφέρουν ότι δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής όχι μόνο αφθονούν στο Διάστημα αλλά έφθασαν στη Γη από εκεί.

Χρησιμοποιώντας εξοπλισμό και όργανα της ΝΑSΑ ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριδας εντόπισαν την παρουσία νερού σε παγωμένη μορφή στον αστεροειδή 65 Cybele, γεγονός το οποίο έχει εκτός των άλλων και σημειολογική σημασία, αφού η Κυβέλη (από όπου πήρε το όνομά του ο αστεροειδής) ήταν η θεά της άγριας φύσης, των δημιουργικών δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας.

«Η ανακάλυψη δείχνει ότι στη συγκεκριμένη περιοχή του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται πολύ περισσότερο νερό από όσο πιστεύαμε ως σήμερα και ενισχύει τη θεωρία ότι κάποιοι αστεροειδείς που έπεσαν στη Γη έφεραν στον πλανήτη μας τόσο το νερό όσο και άλλα υλικά δημιουργίας της ζωής» δήλωσε στο 42ο Συνέδριο Πλανητικών Επιστημών της Αμερικανικής Ενωσης Αστρονομίας ο Ουμπέρτο Κάμπινς, μέλος μιας εκ των ερευνητικών ομάδων που έκανε την ανακάλυψη.

Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Μars Εxpress που εξερευνά τον Αρη εντόπισε στο γιγαντιαίο φαράγγι Μelas Chasma ίχνη της ύπαρξης νερού πριν από πολλά εκατομμύρια έτη, όταν, σύμφωνα με όσα πιστεύουν οι επιστήμονες, στον Αρη υπήρχαν ποτάμια, λίμνες και πιθανώς ένας ωκεανός. Στην εικόνα που τράβηξε η κάμερα υψηλής ανάλυσης του δορυφόρου διακρίνονται στις πλαγιές οι αυλακώσεις που σύμφωνα με τους επιστήμονες δημιουργήθηκαν από το νερό.

Στον ISS οι αστροναύτες που θα επιβλέψουν την ολοκλήρωσή του

Άφιξη με ρωσικό Soyuz

Ο ISS κινείται σε ύψος περίπου 350 χιλιομέτρων   (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

---

• Προτείνετέ το 1
• Προσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου» 

• Ακούστε την είδηση 
• Μεγαλύτερη γραμματοσειρά 
• Μικρότερη γραμματοσειρά 
• Η είδηση σε PDF 
• Εκτύπωση 
• Αποστολή 

---

Μόσχα, Ρωσία

Δύο Ρώσοι κοσμοναύτες και ένας Αμερικανός αστροναύτης έφτασαν την Κυριακή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), στον οποίο θα παραμείνουν μέχρι την ολοκλήρωση της συναρμολόγησής του τον προσεχή Φεβρουάριο.

Το ρωσικό σκάφος Soyuz που μετέφερε τους τρεις άνδρες συνδέθηκε στον ISS στις 02.01 ώρα Ελλάδας, δύο μέρες μετά την εκτόξευσή του από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν.

Με την άφιξη του Soyuz το πλήρωμα του σταθμού αυξάνεται από τα τρία στα έξι άτομα.

Τα νέα μέλη του πληρώματος θα ζήσουν στο τροχιακό συγκρότημα για τους επόμενους πέντε μήνες. Αυτό σημαίνει ότι θα υποδεχτούν τις δύο τελευταίες αποστολές της NASA για την ολοκλήρωση του ISS, οι οποίες προγραμματίζονται για το Νοέμβριο και το Φεβρουάριο.

Οι εργασίες για τη συναρμολόγηση του τροχιακού εργαστηρίου, 350 χλμ από την επιφάνεια της Γης, συνεχίζονται από το 1998.

Με την ολοκλήρωση του σταθμού το 2011, τα διαστημικά λεωφορεία της NASA θα αποσυρθούν οριστικά. Το σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα προβλέπει ότι οι αμερικανικές αποστολές από και προς τον σταθμό θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ η NASA θα αναλάβει το σχεδιασμό νέου σκάφους για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά.

Ο διάδοχος των διαστημικών λεωφορείων δεν αναμένεται να είναι έτοιμος πριν από το 2015 το νωρίτερο.

Στο μεσοδιάστημα, οι αποστολές πληρωμάτων στον ISS θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με τα ρωσικά Soyuz.

Για κάθε ταξίδι η Ρωσία χρεώνει τη NASA 51 εκατομμύρια δολάρια ανά αστροναύτη.

Γιατί υπάρχει το φεγγάρι; [+Video]

ΠΗΓΗ

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης του φεγγαριού;Γιατί άραγε να περιστρέφεται γύρω απο τη γη μας; (εκτός βέβαια απο τις όμορφες πανσέληνους που μας προσφέρει )
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται οτι το φεγγάρι είναι απο τους μεγαλύτερους φυσικούς δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος.Το φεγγάρι είναι το μεγαλύτερο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των υπόλοιπων πλανητών και είναι αρκετά μεγάλο σε σχέση με το μέγεθος της γης μας!!
Πώς όμως δημιουργήθηκε; Οι επιστήμονες ισχυρίζονται οτι στα πρώιμα χρόνια του σχηματισμού της γης , ένα κομάτι της αποσπάστηκε και υπο την επίδραση της βαρυτητας της σχηματίστηκε το φεγγαρι !!
Για τι χρειαζεται όμως; Είναι απλά τυχαία η παρουσία του όσο τυχαία ήταν και η δημιουργία του ή μήπως προσφέρει κάτι στη γη μας; Για να το εξετάσουμε
Οι επιστήμονες ύστερα απο έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι η παρουσία του μόνο άσκοπη δεν είναι για τη ζωή στη γη. Ισχυρίζονται οτι αν δεν υπήρχε το φεγγάρι τότε δεν θα είχε αναπτυχθεί στη γη η ζωή όπως την γνωρίζουμε σήμερα!!Χωρίς την παρουσία του φεγγαριού και του βαρυτικού πεδίου του πεδίου που επιδρά στη γή τότε η περιστοφή της γής γύρω από τον άξονα της δεν θα γινόταν σε 24 ώρες που γίνεται σήμερα αλλά πολύ ταχύτερα..ακόμα και σε 8 ώρες (4 ώρες μέρα και 4 ώρες νύχτα), Επίσης θα άλλαζε η κλίση του άξονα περιστοφής της γής..Η κλίση του άξονα είναι αυτή που καθορίζει τις εποχές όπως τις γνωρίζουμε σήμερα . Μία τέτοια αλλαγή της κλίσης (λόγω έλλειψης φεγγαριού) θα είχε σαν συνέπεια έντονες και βίαιες κλιματολογικές αλλαγές  . Μεγαλύτερη κλίση σημαίνει θερμότερα καλοκαίρια και ψυχρότεροι χειμόνες ενώ μικρότερη κλίση σημαίνει πιο δροσερά καλοκαίρια και πιο ζεστοί χειμώνες!!

Τέτοιες βίαιες κλιματολογικές αλλαγές σε συνδυασμό με το γεγονός οτι η ταχύτητα περιστροφής της γης θα ήταν μεγαλύτερη λόγω έλλειψης του φεγγαριού (8 ώρες το ημερονύχτιο) δεν θα ευνοούσαν την ανάπτυξη της ζωής στη γη αφου οι συνθήκες θα ήταν ακραίες ..πολύ πιθανόν να είχαμε και καταιγίδες πολύ μεγάλης ταχύτητας (όπως τη μεγάλη καταιγίδα που μαίνεται στο Δία εδω και αιώνες και ακόμα μεγαλύτερη) λόγω το γεγονότος οτι η γη θα περιστρεφόταν με μεγαλύτερη ταχύτητα λόγω έλλειψης της βαρύτητας της σελήνης!!
Αντιλαμβάνεστε πόσο εχθρικές θα μπορούσαν να είναι οι συνθήκες της γής χωρίς φεγγάρι για την ανάπτυξη ζωής όπως τη γνωρίζουμε σημερα τουλάχιστον!! Διότι μπορεί να υπήρχε και πάλι ζωή αλλα όχι με την ίδια μορφή…μπορεί δηλαδή τα κύτταρα των ζωντανών οργανισμών να είχαν αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να επιβιώνουν σε κάποιο τοξικό περιβάλλον ή να μπορούν να επικοινωνούν μέσα στις θυελώδεις καταιγίδες που θα μαίνονταν κλπ…
Επομένως μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η ύπαρξη του φεγγαριού για την ανάπυξη της ζωής στη γη.Παρ’όλα αυτά οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι το φεγγάρι μας απομακρύνεται απο τη γη κατα 3 χιλιοστά κάθε χρόνο…Σε δισεκατομμύρια δηλαδή χρόνια πιθανόν η γη μας μείνει χωρίς τη συντροφιά του
Tο φεγγάρι είναι η άγκυρα μας στο διάστημα !!!
Ένα βίντεο με την τροχιά του φεγγαριού γύρω απο τη γη :

Νέο βίντεο από την επίσκεψη του 1969 στη Σελήνη

Μοναδικά στιγμιότυπα από τα πρώτα βήματα του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη το 1969 ήρθαν στο φως μόλις χθες. Μία, λοιπόν, από τις πιο αξέχαστες σκηνές του 20ου αιώνα είναι πλέον ολοκληρωμένη.

Για πρώτη φορά το ευρύ κοινό μπορεί να παρακολουθήσει τις πρώτες κινήσεις του Αμερικανού αστροναύτη στο φεγγάρι, στις 21 Ιουλίου 1969, την ώρα που κατεβαίνει τη σκάλα του Apollo 11.
Τα αρχεία, που βρέθηκαν στην Αυστραλία ύστερα από δέκα χρόνια έρευνας έχουν πλέον αποκατασταθεί και προβάλλονται στην ιστοσελίδα του περιοδικού Australian Geographic.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ποιότητα της εικόνας είναι κατά πολύ ανώτερη σε σχέση με τα βίντεο που έχουν προβληθεί στο παρελθόν.
Το 2009, η NASA είχε δημοσιεύσει το βίντεο "ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά μεγάλο για την ανθρωπότητα", της τρίωρης αυτής "ξενάγησης" στη Σελήνη.

Η «μαύρη χήρα» του Σύμπαντος

Στη φωτογραφία, το άστρο νετρονίου και γύρω του η κοσμική σκόνη από το γειτονικό άστρο την οποία «καταβροχθίζει», αυξάνοντας έτσι το μέγεθός του

ΛΟΝΔΙΝΟ Επιστήμονες από τον Καναδά εντόπισαν ένα άστρο που, αν και βρίσκεται σε διαδικασία κατάρρευσης, «κατασπαράζει» το γειτονικό του άστρο, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς ο όγκος του και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, να είναι ήδη το μεγαλύτερο πάλσαρ (άστρο νετρονίου) που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Το άστρο-«κανίβαλος» έχει την κωδική ονομασία Β1957+20 και οι επιστήμονες το χαρακτήρισαν «μαύρη χήρα» του Διαστήματος. Τα μεγαλύτερα πάλσαρ που έχουν εντοπισθεί έως σήμερα έχουν μέγεθος περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερο από του Ηλίου και οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτό είναι το μέγιστο μέγεθος στο οποίο μπορεί να φθάσει ένα άστρο νετρονίου. Η «μαύρη χήρα» έχει ήδη μέγεθος 2,4 φορές μεγαλύτερο από αυτό του μητρικού μας άστρου και συνεχίζει να «παχαίνει» καθώς καταπίνει την ύλη του γειτονικού του άστρου. Οταν ολοκληρωθεί η διαδικασία κατάρρευσης, το άστρο νετρονίου θα μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να προσαρμόσουν τα κοσμικά μοντέλα και τις προσομοιώσεις τους στα νέα δεδομένα για να μελετήσουν το άστρο και να προβλέψουν το μέλλον του. Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα την παραπάνω φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται το άστρο νετρονίου και γύρω του η κοσμική σκόνη από το γειτονικό άστρο την οποία «καταβροχθίζει», αυξάνοντας έτσι το μέγεθός του.

Ίσως ο Δίας έσωσε τη Γη..

Αν δεν ήταν ο Δίας, μπορεί και να μην κάναμε διακοπές φέτος. Δεν μιλάμε για τον θεό του Ολύμπου, αλλά τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος την περασμένη Κυριακή μπήκε ανάμεσα στη Γη και έναν απειλητικό κομήτη.

O κομήτης έπεσε στην...
επιφάνεια του Δία με τόση φόρα, που άνοιξε μία τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ θεωρούν ότι το αντικείμενο που τη δημιούργησε ήταν αρκετά μικρό και δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο. Υπολογίζουν ότι έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και συνδέουν με το γεγονός αυτό κάποιες ατμοσφαιρικές μεταβολές (θέρμανση της τροπόσφαιρας, αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας κ.ά.).
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αν ο κομήτης δεν έβρισκε εμπόδια στον δρόμο του, ίσως έπεφτε πάνω στη Γη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μας γλιτώνει ο Δίας. Πριν από 15 χρόνια, ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβι 9 να πέφτει στην επιφάνεια του μακρινού πλανήτη, αφήνοντας σημάδια όμοια σε μέγεθος με τη Γη.
Αυτή είναι η δουλειά του Δία, λένε οι αστρονόμοι, και ευτυχώς για μας, την κάνει καλά. Η βαρυτική έλξη του πλανήτη αποτελεί την προστατευτική ασπίδα της Γης, που αλλάζει πορεία στα διαστημικά σκουπίδια και τα ουράνια αντικείμενα, όπως οι κομήτες και τα σπρώχνει μακριά από το ηλιακό μας σύστημα.
Μεγάλες καταστροφές.
Αν ένας κομήτης έπεφτε στη Γη, θα μπορούσε να προκαλέσει όση ζημιά έκανε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατ. χρόνια. «Αν κάτι παρόμοιο είχε χτυπήσει τη Γη, θα τελείωνε η ζωή στον πλανήτη μας, γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει ο Δίας και “καθαρίζει” το Σύμπαν από όλα αυτά τα μεγάλα αντικείμενα», λέει ο Άντονι Γουέσλι, ο Αυστραλός ερασιτέχνης αστρονόμος, που πρώτος παρατήρησε το σημάδι στην επιφάνεια του Δία και σήμανε τον γενικό συναγερμό στην αστρονομική κοινότητα.
Μάλιστα, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τον Δία ως οδηγό στην αναζήτησή τους για εξωγήινη ζωή. Αναζητούν παρόμοια πλανητικά σχήματα, δηλαδή έναν γιγαντιαίο πλανήτη κοντά σε ένα κεντρικό αστέρι, με μικρότερους πλανήτες γύρω τους γιατί ενδεχομένως αυτός ο σχηματισμός επιτρέπει τη δημιουργία συνθηκών φιλόξενων προς κάποια μορφή ζωής.
Δημιουργεί και απειλές.
Είναι όμως ο Δίας ο φύλακας άγγελός μας; Υπάρχουν και οι διαφωνούντες. «Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου», λέει ο Μπράιαν Μάρσντεν από το Κέντρο Αστροφυσικής των Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, με ειδίκευση στην παρακολούθηση κομητών στο ηλιακό μας σύστημα. «Μέχρι ένα σημείο είναι αλήθεια. Ο Δίας λειτουργεί ως σωτήρας μερικές φορές, άλλες όμως δημιουργεί μεγάλες απειλές. Ο πλανήτης στέλνει πολλούς κομήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μέσα σε αυτό». Για παράδειγμα, ο κομήτης Λέξελ το 1770 πέρασε 1,6 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, απόσταση πολύ μικρή για τα διαστημικά δεδομένα. Αυτός ο κομήτης είχε έρθει προς τα μέρη μας από το εξωτερικό ηλιακό σύστημα τρία χρόνια νωρίτερα και πέρασε κοντά από τον Δία. Η βαρύτητα του Δία άλλαξε την τροχιά του κομήτη και τον έστειλε κατευθείαν πάνω στη Γη.
Επιφυλάξεις αστρονόμων για την ασπίδα της Γης
Τη μεση οδο της αστρικής διπλωματίας προτιμά ο Χαλ Λέβισον, αστρονόμος στο ερευνητικό ινστιτούτο του Κολοράντο, που μελετά την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος.
Ο επιστήμονας εξηγεί πως ο Δίας μπορεί να είναι προστάτης της Γης ή επικίνδυνος ανάλογα με την προέλευση των κομητών. Ο Λέξελ, ο Σουμέικερ-Λέβι 9 και πιθανώς αυτός που χτύπησε τον Δία την περασμένη Κυριακή, προήλθαν από μία παγωμένη ζώνη διαστημικών θραυσμάτων, γνωστή με την ονομασία Ζώνη Κουίπερ, που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Ποσειδώνα. «Ο Δίας μάλλον αυξάνει τον κίνδυνο έκθεσης της Γης σε αυτούς τους κομήτες».
Από την άλλη, ο Δίας μας προστατεύει από μία, πιο επικίνδυνη ακόμα, ομάδα κομητών που προέρχεται από το Νέφος του Όορτ. Το νέφος αυτό αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο περίπου πυρήνες κομητών.
Τον πρώτο καιρό μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος, ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός τραβούσαν κοντά τους θραύσματα και τα εκσφενδόνιζαν μακριά. Αυτά έφταναν στο Νέφος του Όορτ. Αλλά ο Δίας και ο Κρόνος, ακόμα πιο ισχυροί πλανήτες, έπαιρναν αυτά τα κομμάτια και τα πετούσαν ακόμα μακρύτερα, έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
Κάθε τόσο, ένας κομήτης αποσπάται από το νέφος λόγω ενός διερχόμενου αστέρα και κατευθύνεται προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος. Όταν συμβαίνει αυτό, ο Δίας αναλαμβάνει δράση και τους αλλάζει πορεία.
http://anagogi.blogspot.com

Νέα επιστημονική αποστολή της NASA θα πάει στον Άρη

σχολιάστε και εσείς

Το μυστήριο του γιατί και πώς ο Άρης έχασε κάποια στιγμή την ατμόσφαιρά του, θα επιχειρήσει να λύσει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, η οποία ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει μια νέα διαστημική επιστημονική αποστολή για το 2013.

Η NASA έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή του σκάφους MAVEN, που θα μελετήσει την εξέλιξη της ατμόσφαιρας του "κόκκινου πλανήτη", η οποία προς το παρόν συνιστά ένα μεγάλο κενό στις γνώσεις των επιστημόνων.

Η αποστολή, υπό τον Μπρους Τζακόσκι του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του πανεπιστημίου του Κολοράντο, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, μπορεί επίσης να ρίξει φως στην εξελικτική ιστορία του Άρη, όσον αφορά τη φιλοξενία ζωής διαχρονικά.

Τρία επιστημονικά όργανα θα φέρει το ομώνυμο σκάφος που θα κατασκευαστεί από τη Lockheed Martin και προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το Νοέμβριο του 2013, ενώ η αποστολή αναμένεται να κοστίσει 438 εκατ. δολάρια.

Η γεωμορφολογία στην επιφάνεια του Άρη δείχνει αρχαία παρουσία τρεχούμενου νερού, κάτι που προϋποθέτει την ύπαρξη -στο απώτερο παρελθόν- μιας ατμόσφαιρας πολύ πιο πυκνής από τη σημερινή, η οποία μπορούσε να τροφοδοτεί με βροχές τη ροή των υδάτων.

Όμως μια δραματική κλιματική αλλαγή ανάγκασε την αρειανή ατμόσφαιρα να διαφύγει στο διάστημα. Η συνέπεια είναι ότι ο πλανήτης, χωρίς την "ασπίδα" μιας ατμόσφαιρας και ενός μαγνητικού πεδίου (αντίθετα με τη Γη που διαθέτει και τα δύο), δεν μπορεί πλέον να προστατευτεί από την ηλιακή ακτινοβολία.    

Η Φυσική του 21ου αιώνα

(ΤΑΣΟΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ, ΒΗΜΑ, 26/9/2010)

Έστω ότι σας δείχνουν από μακριά ένα βιβλίο λέγοντάς σας ότι το έγραψε νομπελίστας. Το στερεότυπο μέσα σας ήδη προειδοποιεί για βαρεμάρα. Πλησιάζετε και βλέπετε ένα εξώφυλλο με σταγόνα που διαρρηγνύει την ηρεμία ακίνητης επιφάνειας και τίτλο που θυμίζει Κούντερα. Πάω στοίχημα ότι ήδη ψάχνετε επιχείρημα αποφυγής του μαρτυρίου ανάγνωσης ενός ακόμη ψυχιατρικού δοκιμίου υπό λογοτεχνικό μανδύα. Μην το κάνετε, διότι θα έχετε χάσει την ευκαιρία να διαβάσετε από τους πρώτους το εγχειρίδιο Φυσικής του 21ου αιώνα!

Παρά τα επιφαινόμενα, έχουμε να κάνουμε με το συγκλονιστικό όσο και απολαυστικό απόσταγμα επιστημονικής αναζήτησης ετών ενός νομπελίστα της Φυσικής, του καθηγητή έδρας στο ΜΙΤ Frank Wilczek (Φρανκ Βίλτζεκ). Ο εξαίρετος αυτός επιστήμονας ξεκινά τη γραφή του με ένα σοκ για όλους μας: «Η ύλη, ο χρόνος και το Σύμπαν δεν είναι αυτά που ήταν ούτε αυτά που φαίνονται να είναι». Τι εννοεί; Μας το εξηγεί μέσα από τρεις ενότητες κεφαλαίων: Την «προέλευση της μάζας», την «ασθενικότητα της βαρύτητας» και το αν «ισοδυναμεί η ομορφιά με την αλήθεια». Και το κάνει διαπλέκοντας μια μαγεία διττή: Ενώ «χώνει νυστέρι» σε όλα τα ιερά και όσια που διδαχτήκαμε για τη Φυσική και την Αστροφυσική, αναισθητοποιεί τις αντιδράσεις μας με μια βιωματική αφήγηση των όσων εξέπληξαν αυτόν σε καμπές της επιστημονικής του σταδιοδρομίας. 

Καταφέρνει, ο «άθλιος», να μας συμπαρασύρει σε ένα ξαναδιάβασμα όλης της σωματιδιακής φυσικής χωρίς ούτε στιγμή να βαρεθούμε! Και αποτολμά να ζωντανέψει ξανά την αρχαιότερη θεώρηση του κόσμου (τον «αιθέρα» των Ελλήνων) για να διαλύσει όλα τα σημεία τριβής μεταξύ θεωριών του Αϊνστάιν και κβαντομηχανικής. Ουσιαστικά- αν το περίφημο πείραμα του CΕRΝ δεήσει να βρει το μποζόνιο του Χιγκς-, το βιβλίο του εμπεριέχει την εκλαϊκευμένη έκδοση μιας θεωρίας που θα ενοποιεί τη φυσική μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, το νέο καθιερωμένο μοντέλο της!

Αυτό το αμάλγαμα σπάνιας επιστημονικής έμπνευσης και εκλαΐκευσης με ποιοτικό χιούμορ μάς κάνει κοινωνούς της «νέας ιδεολογίας» που εισηγείται ο συγγραφέας, ότι η ύλη συγκροτείται από σχεδόν αβαρείς μονάδες, ότι η έσχατη πηγή της μάζας είναι η καθαρή ενέργεια, ότι ο χώρος δεν είναι ποτέ κενός αλλά δυναμικό πλέγμα- ο «αιθέρας»που αυθόρμητα δημιουργεί ή διαλύει στοιχειώδη σωματίδια... Μια κοσμοθεώρηση που επιτέλους εξηγεί τη συμπεριφορά της βαρύτητας και ενοποιεί τις δυνάμεις της φύσης. 

Είναι ένα βιβλίο-πρόκληση προς όποιον φυσικό θελήσει να του βρει κουσούρια και να αντισταθεί στο σάρωμα των εδραιωμένων αντιλήψεών του, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει και στον μη ειδικό αναγνώστη να μεταλάβει τη νέα γνώση, να συμμετάσχει στη «συνωμοσία ανατροπής της παλαιάς». Είναι ένα βιβλίο τόσο πολυσήμαντο που για πρώτη ίσως φορά με αφήνει μετέωρο σε δύο βασικές επιταγές της βιβλιοπαρουσίασης: το να υποδείξω το κατώτερο ηλικιακό όριο του αναγνώστη και το να επισημάνω τις κατευθύνσεις που μπορεί να δώσει η ανάγνωσή του. 

Ειλικρινά, θεωρώ την «Ελαφρότητα του είναι» μια αποκάλυψη, μια θρυαλλίδα εκρήξεων στην ανθρώπινη σκέψη που μπορεί να φέρει το αναποδογύρισμα κάθε θεώρησής μας! Και όλα αυτά διατυπωμένα με την ηρεμία μιας σταγόνας που ταράζει το ακίνητο νερό... Βουτήξτε ανενδοίαστα μαζί της και γλεντήστε το!