Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Βίντεο της NASA με μια ακόμα «τερατώδη» έκρηξη στον Ήλιο

H απειλή μάς προσπερνά

  (Φωτογραφία:  NASA/SDO )
Ουάσινγκτον
Η Γη ευτυχώς δεν θα βρεθεί στο διάβα του: ένας πίδακας πλάσματος που εκτινάχθηκε από την επιφάνεια του Ήλιου καταγράφηκε από διαστημικό παρατηρητήριο της NASA, η οποία πάντως διαβεβαίωσε ότι ο πλανήτης δεν απειλείται.

Το βίντεο εικονίζει την εξέλιξη ενός «τερατώδους» ηλιακού εξάρματος: ενός πίδακα υπέρθερμου, ιονισμένου αερίου που πηγάζει από μια ηλιακή κηλίδα. Ένα μέρος του υλικού πέφτει πίσω στην οργισμένη επιφάνεια του άστρου, ενώ το υπόλοιπο αρχίζει ένα αιώνιο ταξίδι στο Διάστημα, με ταχύτητα μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Το βίντεο συναρμολογήθηκε από φωτογραφίες που λαμβάνονταν ανά 24 δευτερόλεπτα στο άκρο του υπεριώδους φάσματος. Το φαινόμενο, συνολικής διάρκειας 90 λεπτών, καταγράφηκε στις 24 Φεβρουαρίου από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO).

Αν η έκρηξη είχε συμβεί μερικές μέρες νωρίτερα ή αργότερα, ο πίδακας πλάσματος θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη και να προκαλέσει διακοπές στις ραδιοεπικοινωνίες, ή ακόμα και εκτεταμένα μπλακάουτ.

Ειδικοί προειδοποιούν ότι ο κίνδυνος των ηλιακών εκρήξεων πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη: «Το θέμα δεν είναι το εάν θα συμβεί, είναι το πότε και το πόσο μεγάλη θα είναι» είχε δηλώσει πρόσφατα η Τζέιν Λουμπτσένκο, επικεφαλής της αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).

Οι ηλιακές εκλάμψεις αυξάνονται σε συχνότητα το τελευταίο διάστημα, καθώς ο Ήλιος πλησιάζει στο αποκορύφωμα της δραστηριότητάς του, η οποία ακολουθεί έναν κύκλο με περίοδο 11 ετών. Το λεγόμενο ηλιακό μέγιστο αναμένεται γύρω στο 2013.

Διέφυγε τον κίνδυνο του ηλιακού «τσουνάμι» το μεγαλύτερο μέρος της Γης

Η καταιγίδα μάς προσπερνά

Η ισχυρότερη από τις τρεις εκτινάξεις στεμματικού υλικού καταγράφηκε τα ξημερώματα της Τρίτης
Η ισχυρότερη από τις τρεις εκτινάξεις στεμματικού υλικού καταγράφηκε τα ξημερώματα της Τρίτης   (Φωτογραφία:  NASA/SDO )
To γιγάντιο σύννεφο πλάσματος που εκτινάχθηκε στο Διάστημα από την ηλιακή έκρηξη της Τρίτης δεν πέτυχε μετωπικά τη Γη, και τα προβλήματα που προκαλεί η γεωμαγνητική καταιγίδα φαίνεται ότι περιορίζονται στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.

Οι διαταραχές στα συστήματα ραδιοεπικοινωνίας είναι απίθανο να επεκταθούν νοτιότερα του Καναδά και της Νορβηγίας, δήλωσε στο AFP ο Ντιν Πέρσνελ, ερευνητής του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA.

Για τον υπόλοιπο πλανήτη, εκτίμησε ότι ίσως σημειωθούν την Παρασκευή γεωμαγνητικές «μικρής σημασίας, αλλά τίποτα ιδιαίτερο».

Την Πέμπτη, πάντως, η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας είχε αναφέρει «ιονοσφαιρικές διαταραχές» που διατάραξαν τις ραδιοεπικοινωνίες στο νότιο τμήμα της χώρας.

Στη Βρετανία, η Γεωλογική Υπηρεσία (BGS) ανακοίνωσε ότι, λόγω της ηλιακής έκρηξης, το Βόρειο Σέλας είναι πιθανό να φτάσει πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως, ακόμα και μέχρι τη Σκοτία.

Ισχυρότερες και συχνότερες ηλιακές εκρήξεις αναμένονται γύρω στο έτος 2013, όταν η ηλιακή δραστηριότητα, η οποία ακολουθεί έναν κύκλο με μέση περίοδο 11 ετών, φτάσει στο λεγόμενο ηλιακό μέγιστο.

Μαγνητική ασπίδα

Μεγάλο μέρος των φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπει ο Ήλιος εκτρέπονται προς τους πόλους της Γης χάρη στο προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη -αυτός, εξάλλου, είναι ο λόγος που το σέλας εμφανίζεται συνήθως μόνο στην Αρκτική και την Ανταρκτική.

Το φαινόμενο ξεκίνησε τα ξημερώματα της Τρίτης ώρα Ελλάδας, όταν καταγράφηκε η ισχυρότερη ηλιακή έκρηξη την τελευταία τετραετία. Ήταν μια εκτίναξη στεμματικού υλικού της ανώτατης Κατηγορίας Χ, η οποία εκτίναξε φορτισμένα σωματίδια στο Διάστημα με ταχύτητα 900 χιλιομέτρων την ώρα.

Είχαν προηγηθεί δύο εκλάμψεις μικρότερης ισχύος, και το κύμα της έκρηξης έφτασε στη Γη την Πέμπτη.

Ωστόσο η καταιγίδα σωματιδίων μπορεί να επηρεάσει τους δορυφόρους, τους αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά και τους επιβάτες πτήσεων που κινούνται κοντά στους πόλους.

Στη χειρότερη περίπτωση οι γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορούν να προκαλέσουν υπερφόρτωση σε μετασχηματιστές υψηλής τάσης και να οδηγήσουν έτσι σε μπλακάουτ, όπως συνέβη στο Κεμπέκ του Καναδά το Μάρτιο του 1989.

Έκθεση της NASA προειδοποιούσε ότι ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσε να κοστίσει στις ΗΠΑ δύο τρισεκατομμύρια δολάρια το πρώτο έτος μετά την καταιγίδα, ενώ για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών θα μπορούσε να χρειαστεί μια δεκαετία.
in.gr

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ήλιος

 ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ 
greekastronomy Ήλιος
  • Φασματικός Τύπος:G2 V
  • Μέση απόσταση από τη Γη: 
    149,6 εκατομμύρια km
  • Μάζα:
    330.000 φορές της γήινης
  • Διάμετρος:
    1,4 εκατομμύρια km
    (100 φορές τη διάμετρο της Γης)
  • Περίοδο περιστροφής:
    25 γήινες ημέρες (στον ισημερινό)
  • Σύνθεση:
    Υδρογόνο: 92,1%
    Hλιο: 7,8%
    Aλλα: 0,1%
  • Επιφανειακή βαρύτητα:
    28 φορές της γήινης
    (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Hλιου θα ζυγίζατε 2.000 kg)
Γενικά:
Ο Ήλιος μας είναι ένα άστρο, όμοιο με τα άστρα που λαμπιρίζουν στον νυχτερινό ουρανό. Αλλά επειδή ο Ήλιος είναι πολύ κοντά στη Γη από οποιοδήποτε άλλο άστρο, φαίνεται πολύ μεγάλος και φωτεινός. Χωρίς το φως και την θερμότητά του δεν θα μπορούσε να υπάρξει ζωή στον πλανήτη μας. Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί λάτρεψαν και δόξαζαν τον Ήλιο, και δεν δίσταζαν να τον θεοποιήσουν. Ανάμεσα τους οι αρχαίοι Έλληνες και Αιγύπτιοι, οι Αζτέκοι, οι ιθαγενής της Αμερικής και οι Κινέζοι, οι οποίοι μάλιστα πίστευαν στην παρουσία ακόμα και δέκα Ήλιων.
Ο Ήλιος είναι μια τεράστια μπάλα αερίων και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, τα δύο απλούστερα και ελαφρύτερα χημικά συστατικά του σύμπαντος. Τα αέρια αυτά είναι τόσο θερμά που κάνουν τον Ήλιο να λάμπει. Ο Ήλιος δεν "καιει" με τον ίδιο τρόπο όπως η φωτιά. Αντίθετα, η θερμότητα και η πίεση στο εσωτερικό του προκαλεί την τήξη των ατόμων υδρογόνου και ηλίου, ή την συνένωσή τους, παράγοντας πυρηνική ενέργεια. Είναι κάπου 333.400 φορές πιο συμπαγές από τη Γη και αποτελεί το 99, 8% της συνολικής μάζας ολόκληρου του ηλιακού συστήματος. Συγκρατείται σαν μια ομοιόμορφη μάζα εξαιτίας της βαρυτικής έλξης παράγοντας τεράστιες πιέσεις και θερμοκρασίες στον πυρήνα του (περισσότερο από ένα δις φορές από την ατμόσφαιρα της Γης, με πυκνότητα που φτάνει τις 160 φορές από αυτή του νερού).
Ο Ήλιος και οι πλανήτες σχηματίστηκαν πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από ένα νέφος διαστρικής σκόνης. Αυτό το νέφος σταδιακά συμπυκνώθηκε για να σχηματίσει μια "πρωταρχική μάζα αερίων" (protostar) -μια μπάλα αερίων που ολοένα και θερμαίνεται καθώς συμπιέζεται από την ίδια της την βαρύτητα. Τελικά, η θερμοκρασία στην καρδιά του νεαρού Ήλιου έφτασε τους 10 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου -αρκετά θερμό για την έναρξη των πυρηνικών αντιδράσεων- σηματοδοτώντας την γέννηση του Ήλιου. Υπάρχει αρκετό υδρογόνο στον πυρήνα του για τα επόμενα 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Στον πυρήνα του Ήλιου η θερμοκρασία που δεσπόζει αυτή τη στιγμή φτάνει τους 16 εκατομμύρια βαθμούς, ενώ η εκπεμπόμενη ενέργεια εμποδίζει την κατάρρευση του άστρου και τον διατηρεί σε αέρινη μορφή. Η συνολική ακτινοβολούμενη ενέργεια φτάνει τα 383 πεντάκις κιλοβάτ, η οποίο αντιστοιχεί σε 100 δις τόνους εκρήξεων TNT το δευτερόλεπτο!
Το επόμενο κοντινότερο άστρο ως προς τη Γη είναι το Άλφα του Κενταύρου (Proxima Centauri) σε απόσταση 286.000 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου. Υπάρχουν πιθανότατα δισεκατομμύρια άστρα στον Γαλαξία μας (και άλλοι τόσοι γαλαξίες στο Σύμπαν), όμως ο Ήλιος είναι για μας το σημαντικότερο, διότι μας διατηρεί στη ζωή. Αν και μόνο το μισό δισεκατομμυριοστό της συνολικής ενέργειας που εκπέμπει ο Ήλιος απορροφάται από την επιφάνεια της Γης, εν τούτοις αυτό είναι αρκετό για να κινητοποιήσει μια αλυσίδα βιολογικών και γεωλογικών φαινομένων που στη συνέχεια δημιουργούν και συντηρούν το φαινόμενο της ζωής.
Η ηλιακή ενέργεια εξατμίζει το νερό σχηματίζοντας τα σύννεφα και τη βροχή και κινητοποιεί το φαινόμενο της φωτοσύνθεσης, συνθέτοντας τη χλωροφύλλη των πράσινων φύλλων. Η δημιουργία της χλωροφύλλης με τη σειρά της παράγει τους υδρογονάνθρακες που αποτελούν τη βάση της ζωής πάνω στη Γη. Η ηλιακή ενέργεια προκαλεί -μαζί με την κλίση του άξονα περιστροφής της Γης- τις τέσσερις εποχές, επηρεάζει το κλίμα και τα θαλάσσια ρεύματα, όπως το Ρεύμα του Κόλπου, που μεταφέρουν ζεστό νερό από τις θάλασσες του ισημερινού στις ψυχρότερες βόρειες περιοχές και από εκεί κρύο νερό στις ζεστές ισημερινές περιοχές, κάνοντας ηπιότερα τα κλίματα περιοχών που αλλιώς θα ήταν ίσως ακατοίκητες.
Ο Hλιος αποτελείται από σειρές στρωμάτων που αξίζει να αναλύσουμε. Από μέσα προς τα έξω τα στρώματα είναι:
  • Πυρήνας - Το εργοστάσιο παραγωγής ισχύος
    Ως πυρήνα του Ήλιου μας θεωρούμε την κεντρική περιοχή του, που περιέχει το 10% περίπου της μάζας του και στην οποία η θερμοκρασία είναι πάρα πολύ υψηλή (15 εκατομμύρια βαθμούς). Το υδρογόνο στο εσωτερικό του πυρήνα είναι τόσο πολύ συμπυκνωμένο και η θερμοκρασία είναι τόσο υψηλή, ώστε τα ανεξάρτητα άτομα εμβολίζονται μεταξύ τους σχηματίζοντας βαρύτερα άτομα ηλίου και απελευθερώνοντας ενέργεια. Η ενέργεια σ’ αυτές τις περιοχές ακτινοβολείτε υπό μορφή φωτονίων υψηλής ενέργειας, ακτίνων γ και ακτίνων Χ. Όπως γνωρίζουμε σήμερα, η ενέργεια αυτή χρειάζεται 8.000 έως 80.000 χρόνια μέχρι να ξεφύγει από τη ζώνη ακτινοβολίας, και τα παραγόμενα φωτόνια συνολικά 10 εκατομμύρια χρόνια για να βρουν τον δρόμο τους προς την φωτόσφαιρα και από εκεί προς το Διάστημα. 
  • Ζώνη Ακτινοβολίας - Το πρώτο βήμα προς τα έξω
    Η ζώνη ακτινοβολίας είναι η αμέσως επόμενη περιοχή του πυρήνα όπου η ενέργεια αυτού του στρώματος διαδίδεται με έναν χαρακτηριστικό τρόπο που τον ονομάζουμε “διάδοση της ενέργειας με ακτινοβολία” (radiative energy transport). Αυτό σημαίνει ότι η ακτινοβολία που παράγεται στις περιοχές του πυρήνα, καθώς προσπαθεί να βγει προς τις εξωτερικές στιβάδες του Ήλιου, αρχίζει να απορροφάται από τα πυκνά στρώματα της ζώνης ακτινοβολίας και στη συνέχεια επανεκπέμπεται. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά σχεδόν σε κάθε εκατοστό βάθους, μέχρι τη στιγμή που η ενέργεια του πυρήνα θα φθάσει στην επόμενη περιοχή, τη ζώνη μεταφοράς.
  • Ζώνη Μεταφοράς - Το καζάνι που βράζει
    Ως ζώνη μεταφοράς θεωρούμε την πέραν της ζώνης ακτινοβολίας περιοχή, που φθάνει μέχρι την επιφάνεια του ορατού Ήλιου. Η θερμοκρασία της περιοχής αυτής κυμαίνεται μεταξύ 500.000 και 6.600 βαθμών αναλόγως του βάθους, ενώ η ενέργεια διαδίδεται διαμέσου αυτής της περιοχής με μεταφορά. Αυτό σημαίνει ότι θερμές και ρευστές μάζες από τα κατώτερα στρώματα αυτής της περιοχής κινούνται προς την επιφάνεια του Ηλιου και από εκεί, αφού ψυχθούν, αποβάλλοντας την ενέργειά τους, ξανακυλούν προς το εσωτερικό, αναθερμαίνονται και ξαναρχίζουν την ανοδική πορεία τους προς τη φωτόσφαιρα επαναλαμβάνοντας αδιάκοπα το ίδιο φαινόμενο. Με τον τρόπο αυτόν, ενέργεια από το θερμότατο εσωτερικό του Ήλιου μεταφέρεται προς τις εξωτερικές και ψυχρότερες ηλιακές περιοχές. Η ύπαρξη της περιοχής της ζώνης μεταφοράς διαπιστώνεται μέσω της μελέτης των φωτοσφαιρικών κόκκων που δεν είναι τίποτα άλλο από τις κορυφές αυτών των ρευμάτων μεταφοράς μάζας, ενώ πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου οφείλεται σε κινήσεις φορτισμένων σωματιδίων στη ζώνη μεταφοράς (δινορεύματα).
  • Φωτόσφαιρα - Η ορατή επιφάνεια
    Σχεδόν ολόκληρη η φωτεινή ακτινοβολία που βλέπουμε προέρχεται από το ορατό στρώμα πάχους 500 χιλιομέτρων που ονομάζεται φωτόσφαιρα. Αν και είναι πολύ θερμή (γύρω στα 5.500 C), η φωτόσφαιρα είναι πολύ πιο ψυχρή απ' ότι τα εσωτερικά στρώματα. Ψυχρά, μαύρα στίγματα που ονομάζονται κηλίδες εμφανίζονται συχνά στην φωτόσφαιρα. Οι περισσότερες από αυτές τις γιγάντιες μαύρες μαγνητικές κηλίδες είναι μεγαλύτερες από την Γη. Ο αριθμός των ηλιακών καταιγίδων αυξάνεται και μειώνεται κάθε 11 χρόνια, παρόλο που οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν το γιατί συμβαίνει αυτό.
  • Χρωμόσφαιρα - Η εσωτερική ατμόσφαιρα
    Πελώριες εκλάμψεις και βρόχοι θερμότατων αερίων εκτοξεύονται συχνά από την χρωμόσφαιρα και εκτείνονται δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου. Αυτές οι εκλάμψεις εκτινάσσουν ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια μέσα στο ηλιακό σύστημα. Όταν φτάσουν στη Γη, τα σωματίδια είναι ικανά να διακόψουν ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σήματα και να προκαλέσουν έντονα πολύχρωμα ατμοσφαιρικά φαινόμενα στους πόλους της Γης με την ονομασία "βόρειο και νότιο Σέλας" ή αλλιώς βόρεια και νότια φώτα.
  • Μεταβατική Ζώνη - Η ενδιάμεση ατμόσφαιρα
    Ακριβώς μεταξύ ηλιακού στέμματος και χρωμόσφαιρας παρεμβάλλεται μια περιοχή πάχους 500 χιλιομέτρων, με χαρακτηριστικό γνώρισμα την υπερβολικά υψηλή θερμοκρασία σε σχέση με το ύψος, η οποία φθάνει σε μερικές δεκάδες χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Πρόκειται για ένα αρκετά παράξενο φαινόμενο, μιας και όπως γνωρίσουμε από την κλασική Φυσική, η ενέργεια διαδίδεται από τις θερμότερες περιοχές στις ψυχρότερες και όχι αντιστρόφως. Πολλές φορές στη βιβλιογραφία η μεταβατική ζώνη δεν θεωρείται ως ανεξάρτητη ζώνη αλλά στρώμα της χρωμόσφαιρας.
  • Στέμμα - Η εξωτερική ατμόσφαιρα
    Το ηλιακό στέμμα είναι μια άλως λευκού γενικά χρώματος, που αποτελεί το τελευταίο στρώμα της ηλιακής ατμόσφαιρας. Αν και είναι εξαιρετικά θερμή, τα αέρια μέσα στο στέμμα είναι πολύ αραιά διασκορπισμένα, έτσι η μόνη στιγμή που μπορούμε να το δούμε με τα μάτια μας είναι στη διάρκεια μιας ολικής έκλειψης, όταν δηλαδή η Σελήνη καλύπτει τελείως τον ηλιακό δίσκο. Εξωτερικά όρια του στέμματος ουσιαστικά δεν υπάρχουν, αφού η περιοχή αυτή, με τη μορφή μιας συνεχούς ροής σωματιδίων, που ονομάζονται ηλιακός άνεμος, επεκτείνεται μέχρι τα τελευταία όρια του πλανητικού μας συστήματος. Τελευταίες μελέτες θεωρούν ότι το στέμμα εκτείνεται μέχρι την ηλιόπαυση, όπου η ένταση του μαγνητικού πεδίου του ηλιακού ανέμου εξισώνεται με την ένταση του μαγνητικού πεδίου του μεσοαστρικού χώρου. Συνήθως όμως, ως ηλιακό στέμμα ορίζουμε τον φλοιό που περιβάλλει τη χρωμόσφαιρα και εκτείνεται μέχρι 10 ηλιακές ακτίνες περίπου. Τα ισχυρότατα μαγνητικά πεδία πρέπει να είναι υπεύθυνα για την τεράστια άνοδο της θερμοκρασίας που αναπτύσσεται στην εξωτερική ατμόσφαιρας του Ήλιου και που φτάνει τους εκατομμύρια βαθμούς.


     Σημαντικές Ημερομηνίες: 
585 π.Χ.
Για πρώτη φορά προβλέφθηκε με επιτυχία ηλιακή έκλειψη.
1610
Ο Γαλιλαίος παρατηρεί με το τηλεσκόπιό του τις ηλιακές κηλίδες.
1650-1715
Ανακαλύφθηκε το ελάχιστο όριο των ηλιακών κηλίδων Maunder.
1854
Ανακαλύφθηκε η σχέση μεταξύ ηλιακής και γεωμαγνητικής δραστηριότητας.
1868
Παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά οι γραμμές ηλίου στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα του Ήλιου.
1908
Πάρθηκαν οι πρώτες μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου των ηλιακών κηλίδων.
1942 
Παρατηρήθηκε η πρώτη ραδιοακτινοβολία από τον Ήλιο.
1946
1. Πρώτες παρατηρήσεις της υπεριώδης ακτινοβολίας του Ήλιου με την βοήθεια ηχοβολιστικών πυραύλων.
2. Ανακαλύφθηκε η θερμοκρασία των 1.000.000 βαθμών Kelvin στην κορόνα με τις φασματικές γραμμές της κορόνας.
1949
Πρώτες παρατηρήσεις των ακτίνων Χ του Ήλιου με την βοήθεια ηχοβολιστικών πυραύλων.
1954
Βρέθηκαν οι μεταβολές των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων σε σχέση με τον 11ετή κύκλο των κηλίδων.
1956
Παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ηλιακή έκλαμψη.
1959
Πρώτη άμεση καταγραφή και παρατήρηση του ηλιακού ανέμου με το διαστημόπλοιο Mariner 2.
1963
Πρώτες παρατηρήσεις των ακτίνων γ του Ήλιου με το διαστημόπλοιο Orbiting Solar Observatory I (OSO1).
1967
Πρώτες μετρήσεις των ηλιακών νετρίνων.
1973-4
Ο διαστημικός σταθμός Skylab παρατηρεί τον Ήλιο, ανακάλυψε της οπές στην κορόνα του.
1982
Πρώτες παρατηρήσεις νετρονίων στη διάρκεια μιας ηλιακής έκλαμψης από το διαστημόπλοιο Solar Maximum Mission (SMM). 
1994-5
Το διαστημόπλοιο Ulysses επισκέπτεται τις πολικές περιοχές του Ήλιου.
1995
Εκτοξεύεται το διαστημόπλοιο Solar and Heliospheric Observatory (SOHO) για εντατική μελέτη του Ήλιου.

Photo Album:

Αν πάτε στον Ήλιο:Ο Ήλιος είναι πολύ θερμός για να μπορέσει να προσεδαφιστεί οτιδήποτε πάνω του ή ακόμα και να τον πλησιάσει. Αν μπορούσατε να σταθείτε ή να αιωρηθείτε πάνω στα λαμπρά αέρια του μάλλον δεν θα μπορούσατε ούτε καν να κουνηθείτε. Η ισχυρότατη βαρυτική έλξη πάνω στο σώμα σας θα σας έκανε να ζυγίσετε γύρω στα 2.000 kg και το ένα σας χέρι θα ζύγιζε όσο όλο σας το σώμα εδώ στην Γη. Από την επιφάνεια θα βλέπατε τεράστιες εκλάμψεις θερμών αερίων να εκτοξεύονται χιλιάδες χιλιόμετρα προς το διάστημα και ολόκληρη η ηλιακή επιφάνεια θα έμοιαζε περισσότερο με ένα καζάνι που βράζει γεμάτο από καυτή σούπα.
Ερωτήματα:
  • Υπάρχει υπαιτιακή σύνδεση μεταξύ του “Ελάχιστου του Μάουντερ” (Maunder Minimun) στον Ήλιο και της “Μικρής Εποχής των Παγετώνων” εδώ στη Γη ή ήταν μόνο σύμπτωση; Με ποιον τρόπο επηρεάζει η μεταβλητότητα του Ήλιου το κλίμα της Γης;
  • Πολλαπλά μελετημένα πειράματα απέτυχαν να εντοπίσουν την αναμενόμενη ροή νετρίνων από τον Ήλιο. Πιθανότατα να αποδειχθεί ότι πρόκειται για λανθασμένους υπολογισμούς των επιστημόνων. Το μέλλον θα δείξει.
  • Παρόλο που όλοι οι πλανήτες εκτός του Πλούτωνα περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο και σχεδόν πάνω στο ίδιο επίπεδο του ισημερινού του, γνωρίζουμε ελάχιστα για το διαπλανητικό περιβάλλον έξω από αυτό το επίπεδο. Ήδη η διαστημοσυσκευή Ulysses προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τις πολικές περιοχές του Ήλιου και θα συνεχίσει για ακόμα αρκετά χρόνια.
  • Η κορόνα είναι πολύ πιο θερμότερη απ’ ότι η φωτόσφαιρα. Γιατί;

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Η Αθήνα από το Διάστημα!



Από εκεί ψηλά όλες οι ασχήμιες της εξαλείφονται. Η Αθήνα απαθανατίστηκε από το διάστημα από τον ιταλό αστροναύτη Πάολο Νέσπολι, μέσα από το θόλο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Προ ημερών ο ίδιος είχε φωτογραφήσει το κυκλαδίτικο νησί της Ανάφης.

Ο γυάλινος θόλος του Σταθμού προστέθηκε το 2009 για να βοηθήσει τους έξι αστροναύτες να προσδιορίζουν τη θέση τους, καθώς και στην πραγματοποίηση εργασιών στο εξωτερικό του. Το πανοραμικό παρατηρητήριο "Cupola" έχει πλέον κερδίσει μία ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητά τους.

Μέσα από τα επτά μεγάλα παράθυρά του, το παρατηρητήριο προσφέρει μοναδική θέα προς το διάστημα και τη Γη. Ο Νέσπολι, όποτε έχει ελεύθερο χρόνο, ακόμα και για πέντε μόνο λεπτά, δεν χάνει την ευκαιρία να ρίξει έστω και μια κλεφτή φωτογραφική ματιά στη Γη.

Έως σήμερα ο Νέσπολι έχει προσπαθήσει και πολλές φορές έχει καταφέρει να εντοπίσει τόπους που θα ήθελε να φωτογραφίσει, όπως τις πυραμίδες της Αιγύπτου και το Σινικό Τείχος στην Κίνα.

Τώρα, το "βλέμμα" του σταμάτησε στην Ελλάδα και στην πόλη της Αθήνας που τη νύχτα, με όλα φώτα της αναμμένα, μοιάζει χρυσή από το διάστημα, σε αντίθεση με την γκρίζα της όψη την ημέρα. 

Η διεύθυνση του Πάολο Νέσπολι στο flickr:

http://www.flickr.com/photos/magisstra/

Στο σφυρί το πρώτο διαστημόπλοιο

undefined Η διαστημική κάψουλα Vostok 3KA-2 θα δημοπρατηθεί στις 12 Απριλίου 2011, με αφορμή την 50η Επέτειο από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο Διάστημα
Η διαστημική κάψουλα Vostok 3KA-2 θα δημοπρατηθεί στις 12 Απριλίου 2011, με αφορμή την 50η Επέτειο από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο Διάστημα
Περίπου πριν από 50 χρόνια, στις 12 Απριλίου του 1961, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν εκτοξεύτηκε έξω από την ατμόσφαιρα της Γης μέσα στη μικρή σφαιρική διαστημική κάψουλα Vostok 3KA-3, και έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα.

Τρεις εβδομάδες νωρίτερα, το Σοβιετικό διαστημικό πρόγραμμα είχε προγραμματίσει την τελευταία δοκιμαστική πτήση του Vostok ως προετοιμασία για την ιστορική αυτή στιγμή. Το Vostok 3KA-2 μετέφερε τον Ivan Ivanovich, ένα ανθρώπινο ομοίωμα και ένα σκύλο, τη Zvezdochka, σε τροχιά γύρω από τη Γη και εισήλθε στο χώρο πάνω από τη Ρωσία 115 λεπτά αργότερα.

Ο Οίκος δημοπρασιών Sotheby’s θα προσφέρει στη Νέα Υόρκη στις 12 Απριλίου τη διαστημική κάψουλα Vostok 3KA-2που προετοίμασε το δρόμο για την ιστορική αποστολή του Gagarin, σε μια δημοπρασία αφιερωμένη στην 50 η επέτειο από την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο Διάστημα (εκτίμηση $2-10 εκατ.).

Η διαστημική κάψουλα θα εκτίθεται στις αίθουσες του Οίκου Sotheby’s στη Νέα Υόρκη από τις 24 Φεβρουαρίου.«Όχι μόνο δεν υπάρχουν άλλα δείγματα του πρώτου διαστημόπλοιου εκτός Ρωσίας, αλλά αυτή η κάψουλα υπήρξε καθοριστική στη διαστημική ιστορία καθώς έδωσε το πράσινο φως για το εντυπωσιακό επίτευγμα του Gagarin», δήλωσε ο Ντέιβιντ Ρέντεν, Vice Chairman και Επικεφαλής των Special Projects του Οίκου Sotheby’s. «Για τον Οίκο Sotheby’s ο εορτασμός της 50ης επετείου της θριαμβευτικής αυτής στιγμής –της πρώτης πτήσης του ανθρώπου στο Διάστημα- με τη δημοπράτηση της κάψουλας είναι μεγάλο προνόμιο».
Το Vostok υπήρξε το πρώτο πρόγραμμα της Σοβιετικής Ένωσης που έστειλε ανθρώπους στο Διάστημα. Τη σύλληψη της ιδέας αλλά και την υλοποίηση του προγράμματος είχε ο αρχιτέκτονας του Σοβιετικού Διαστημικού Προγράμματος, Σεργκέι Πάβλοβιτς Κόρολεφ. Συνολικά πέντε κάψουλες τύπου Vostok εκτοξευτήκαν την περίοδο 1960-61. Αν και δυο καταστράφηκαν, το διαστημικό σκάφος που εκτοξεύτηκε στις 19 Αυγούστου και μετέφερε τα σκυλιά Belka και Strelka απέδειξε ότι ζωντανοί οργανισμοί μπορούσαν να επιστρέψουν με ασφάλεια στη Γη μετά από τροχιά.

Το 1961 ο Κόρολεφ εστίασε την προσοχή του στο να μετατρέψει το μοντέλο Vostok με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να επανδρωθεί. Ακόμα και μετά από μια επιτυχημένη δοκιμή του νέου σχεδίου στις 9 Μαρτίου 1961, ο Korolev επέμενε σε μια τελική «πρόβα» προτού θέσει τη ζωή ενός κοσμοναύτη σε κίνδυνο. Έτσι, το Vostok 3KA-2 τέθηκε σε τροχιά στις 25 Μαρτίου, μεταφέροντας ένα ανθρώπινο ομοίωμα με το ψευδώνυμο Ιβάν Ιβάνοβιτς και το σκυλί Ζβεζντότσκα (το ρωσικό όνομα για το «Μικρό Αστέρι»).

Μετά την ολοκλήρωση μιας τροχιάς η κάψουλα επέστρεψε με ασφάλεια στην ατμόσφαιρα της Γης και προσγειώθηκε κοντά στην πόλη Izhevsk με το ομοίωμα να εκτοξεύεται πριν την προσγείωση, όπως το είχανε σχεδιάσει, και το σκυλί να επιστρέφει με ασφάλεια. Το ομοίωμα Ιβάνοβιτς εκτίθεται στο Smithsonian National Art & Space Museum από το 1997. Με τις επιφυλάξεις του Korolev να έχουν εκμηδενιστεί, είκοσι ημέρες αργότερα, στις 12 Απριλίου, ο Γκαγκάριν μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, σε ένα ακριβές αντίγραφο της κάψουλας το Vostok 3KA-3, το οποίο μετονομάστηκε σε Vostok 1.

Ο Οίκος Sotheby’s έχει αξιοσημείωτη ιστορία με ρωσικά διαστημικά αναμνηστικά αντικείμενα, έχοντας διοργανώσει τις πρώτες δημοπρασίες αφιερωμένες στη Ρωσική Διαστημική Ιστορία το 1993 και το 1996 και στην πορεία να έχει καθιερώσει μια νέα αγορά. Η πορεία του Οίκου στη Ρωσία φτάνει πίσω στο 1988, όταν η εταιρεία διοργάνωσε δημοπρασία με Ρωσική Avant-Garde και Σοβιετική Σύγχρονη Τέχνη στη Μόσχα. Το 2007 ο Οίκος Sotheby’s αποτέλεσε τον πρώτο Οίκο Δημοπρασιών που λειτούργησε γραφείο στη Μόσχα

Την γέννηση ενός νέου πλανήτη βλέπουν για πρώτη φορά οι επιστήμονες

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες πιστεύουν πως έχουν εντοπίσει την γέννηση ενός νέου κόσμου γύρω από ένα απόμακρο αστέρι-ήλιο.
Εάν επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη, με τη χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκόπιου European Southern Observatory's, θα παράσχει στους επιστήμονες με την πιο τελευταία θεώρηση του πως βραχύβιοι δίσκοι ύλης γύρω από νέα αστέρια σχηματίζουν συστάδες που συνενώνονται στα πρώτα στάδια σχηματισμού των πλανητών.
Οι αστρονόμοι που μελετούν τον T Chamaeleontis (T Cha), ένα ασθενικό αστέρι 350 έτη φωτός μακριά από τη Γη στο νότιο αστερισμό του Χαμαιλέοντα, εντόπισαν ένα μεγάλο κενό στο δίσκο υλικών γύρω από το αστέρι. Ακολούθως βρήκαν ένα μικρό αντικείμενο μέσα στο δίσκο, το οποίο μπορεί να είναι και η αιτία του κενού.
Οι επιστήμονες δήλωσαν πως το συγκεκριμένο αστέρι επελέγη γιατί είναι παρόμοιο με τον δικό μας ήλιο και πως με ηλικία μόλις 7 εκατομμυρίων ετών βρίσκεται ακόμη στη νηπιακή του φάση.
Να σημειωθεί πως οι επιστήμονες γνωρίζουν πως οι πλανήτες σχηματίζονται από την σκόνη των υλικών που περιβάλλει τα νεογέννητα αστέρια. Όμως, η διαδικασία σχηματισμού πλανητών από την σκόνη αυτή είναι γρήγορη και μέχρι σήμερα δεν είχε δοθεί η ευκαιρία παρατήρησής της.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό φτάνει το ευρωπαϊκό ρομποτικό φορτηγό Kepler

undefined Το Kepler πλησιάζει στον ISS σε καλλιτεχνική απεικόνιση (Πηγή: ESA/D.Ducros)
Το Kepler πλησιάζει στον ISS σε καλλιτεχνική απεικόνιση (Πηγή: ESA/D.Ducros)
Το μη επανδρωμένο φορτηγό σκάφος Johannes Kepler, το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει ποτέ στο Διάστημα η Ευρώπη, καταφθάνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) λίγο πριν από τις έξι το απόγευμα ώρα Ελλάδας.

Οι λεπτοί ελιγμοί της πρόσδεσης θα μεταδίδονται ζωντανά στην τηλεόραση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος από τις 17.15 ώρα Ελλάδας την Πέμπτη.

Το ρομποτικό φορτηγό, ένας μεταλλικός κύλινδρος με βάρος 20 τόνους, θα προσδεθεί αυτόματα στη ρωσική υπομονάδα του σταθμού, χρησιμοποιώντας τα ίδια συστήματα προσέγγισης με τα ρωσικά σκάφη Soyuz και Progress.

«Το Johannes Kepler χρησιμοποιεί δέσμες ακτίνων λέιζερ, που αντανακλώνται σε ειδικές επιφάνειες του Διαστημικού Σταθμού για να προσδιορίζει την απόστασή και κλίση του» εξήγησε στο Newsroom ΔΟΛ η Μαρίνα Γεωργίου, υπεύθυνη της ελληνικής πύλης του ESA.

«Περισσότεροι από 3.000 χρήστες στην Ελλάδα είχαν παρακολουθήσει ζωντανά την εκτόξευση του φορτηγού στις 16 Φεβρουαρίου», επισήμανε η κ. Γεωργίου.

Το Kepler, με μήκος 10 μέτρα και διάμετρο 4,5 μέτρα, είναι το δεύτερο από τα πέντε οχήματα ανεφοδιασμού (ATV), που κατασκευάζει ο ESA για το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο του ISS.

Με συνολικό βάρος γύρω στους 20 τόνους, είναι το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει μέχρι σήμερα ο ESA.

Ο κεντρικός χώρος φόρτωσης του σκάφους κατασκευάστηκε στο Τορίνο από την Thales Alenia Space. Αργότερα μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της EADS στη Βρέμη, όπου συνδέθηκε με τα επιμέρους συστήματα πλοήγησης και προώθησης.

«Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε μέσα σε 59 προστατευτικά κιβώτια στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, όπου συναρμολογήθηκε και πέρασε νέα σειρά δοκιμών πριν τοποθετηθεί στην κορυφή του πυραύλου Ariane 5» ανέφερε η κ. Γεωργίου της ESA.

Αφού παραδώσει το φορτίο του, και ενώ βρίσκεται ακόμα προσδεδεμένο στο σταθμό, το Kepler θα πυροδοτήσει τους κινητήρες του για να διορθώσει τη φθίνουσα τροχιά του ISS.

Στη συνέχεια θα αποσυνδεθεί από το σταθμό και θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα.

Μικρές σταγόνες λαδιού «ίσως αναπαράγουν την εμφάνιση ζωής στη Γη»

undefined Το «ζωντανό» σταγονίδιο (κόκκινο) δείχνει να αντιλαμβάνεται πού βρίσκεται και να κινείται αναλόγως (Πηγή: Μ.Χάντσιτς)
Το «ζωντανό» σταγονίδιο (κόκκινο) δείχνει να αντιλαμβάνεται πού βρίσκεται και να κινείται αναλόγως (Πηγή: Μ.Χάντσιτς)
Η ζωή στη Γη μπορεί να εμφανίστηκε πριν ακόμα εμφανιστούν τα μόρια του DNA και του RNA, σύμφωνα με μια νέα, αμφιλεγόμενη θεωρία: Ερευνητές στη Δανία δημιούργησαν ελαιώδεις σταγόνες που κινούνται αυτόνομα, μεταβολίζουν την τροφή τους και δείχνουν να «αντιλαμβάνονται» το περιβάλλον.

Το νέο πειραματικό μοντέλο «θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μορφή πρωτόγονης ζωής, η οποία ίσως ήταν δυνατό να υπάρχει στην αρχέγονη Γη» υποστηρίζει η ομάδα του Δρ Μάρτιν Χάντσιτς στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Δανίας.

Στην επόμενη φάση, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ανάλογα «ζωντανά» σταγονίδια από απλά συστατικά που πιστεύεται ότι υπήρχαν σε αφθονία πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Θα προσπαθήσουν επίσης να διαπιστώσουν αν τα σταγονίδια αυτά μπορούν να αναπαράγονται.

Κανείς δεν ξέρει

Το μεγάλο ερώτημα του πού και το πώς εμφανίστηκαν οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη ίσως παραμείνει αναπάντητο για πάντα: όλα τα απολιθώματα και τα χημικά ίχνη των οργανισμών αυτών έχουν πια χαθεί, καθώς τα πετρώματα του πλανήτη συνεχώς ανακυκλώνονται εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ίσως ο μόνος τρόπος να διατυπωθεί μια πειστική απάντηση είναι η αναδημιουργία αυτών των «πρωτο-οργανισμών» στο εργαστήριο. Η αρχή έγινε το 1952 με το περίφημο πείραμα των Μίλλερ και Γιούρεϊ: απλές χημικές ενώσεις που εκτέθηκαν σε θερμότητα και ηλεκτρικές εκκενώσεις, σχεδιασμένες να μιμούνται τους κεραυνούς, παρήγαγαν τις σύνθετες οργανικές ουσίες στις οποίες βασίζονται όλοι οι γνωστοί οργανισμοί.

Έκτοτε έχουν διατυπωθεί αρκετές ακόμα θεωρίες. Σύμφωνα με μια από τις επικρατέστερες, η εμφάνιση της ζωής βασίστηκε στο RΝΑ, ένα μόριο παρόμοιο με το DNA, το οποίο μπορεί να αντιγράφει τον εαυτό του και να δρα ως καταλύτης σε βασικές βιολογικές διεργασίες.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι πρώτοι οργανισμοί ίσως εμφανίστηκαν με μια πολύ απλούστερη διαδικασία, υποστηρίζει τώρα η ομάδα του Δρ Χάντσιτς.

Όπως αναφέρει o δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, ο ερευνητής δημιούργησε ελαιώδη σταγονίδια που μιμούνται τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά και των ζωντανών κυττάρων:

Κινούνται με μη τυχαίο τρόπο, αντιλαμβάνονται το χημικό περιβάλλον τους, μεταβολίζουν καύσιμα, επικοινωνούν μεταξύ τους και δείχνουν να «θυμούνται» τις προηγούμενες καταστάσεις τους.

Πείραμα

Σε πρώτη φάση, ο Χάντσιτς δημιούργησε σταγονίδια από έλαιο νιτζοβενζόλιου, ένα υγρό που δεν διαλύεται στο νερό. Για τους εμφυσήσει ένα είδος μεταβολισμού, ο ερευνητής «τάισε» τα σταγονίδια με μια ουσία που ονομάζεται ανυδρίτης του ελαϊκού οξέος.

Καθώς η ουσία αυτή αντιδρούσε με το νερό, αύξανε την οξύτητα στο όριο ανάμεσα στο λάδι και το νερό του περιβάλλοντος. Αυτό δημιούργησε μια ανομοιόμορφη επιφανειακή τάση, χάρη στην οποία τα σταγονίδια μπορούσαν να κινούνται αυτόνομα.

Όταν τα σταγονίδια τοποθετήθηκαν σε αλκαλικό περιβάλλον, έδειχναν να «αντιλαμβάνονται» το pH του νερού και να κινούνται προς τις περιοχές με τη μικρότερη δυνατή οξύτητα.

Επιπλέον, ένας καταλύτης που εισήχθη μέσα στα σταγονίδια τούς επέτρεψε να αντλούν ανυδρίτη του ελαϊκού οξέος από το περιβάλλον τους, και να το χρησιμοποιούν ως «καύσιμο» για την κίνησή τους.

Ακόμα, οι «ζωντανές» σταγόνες έτειναν να κινούνται σε κύκλους η μία γύρω από την άλλη, μια συμπεριφορά που, σύμφωνα με τον Χάντσιτς, είναι ένδειξη μιας υποτυπώδους «χημικής επικοινωνίας».

Τα πειράματα υποδεικνύουν επίσης ότι οι προηγούμενες συμπεριφορές των σταγονιδίων επηρεάζουν τις μελλοντικές, ιδιότητα που θα μπορούσε να θεωρηθεί υποτυπώδης μνήμη.

Στην επόμενη φάση, η ομάδα του Χάντσιτς θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα είδος διαμερισματοποίησης μέσα στα σταγονίδια, όπως συμβαίνει στα κύτταρα, αλλά και να τα κάνει να εμφανιστούν αυθόρμητα μέσα από «αρχέγονα» υλικά, όπως τα ορυκτέλαια.

Αμφιλεγόμενη ανισορροπία

Ο ίδιος ο ερευνητής πιστεύει ότι τα σταγονίδια παρουσιάζουν βασικά χαρακτηριστικά της ζωής, όπως η αποφυγή μιας τελικής κατάστασης ισορροπίας, στην οποία θα αποδομούνταν και θα «πέθαιναν».

Ο Χάντσιτς υποστηρίζει: «Αν η αποφυγή της κατάστασης ισορροπίας σε μια δομή είναι το πλέον θεμελιώδες προαπαιτούμενο για τη ζωή, τότε αυτό το μοντέλο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μορφή πρωτόγονης ζωής, η οποία ίσως ήταν δυνατό να υπάρχει στην αρχέγονη Γη».

Οι ισχυρισμοί του δεν πείθουν όμως άλλους συναδέλφους του. Ανεξάρτητοι ειδικοί σχολιάζουν στο Nature ότι τέτοιες αυτόνομες ζωές δεν έχουν ποτέ εντοπιστεί σε γεωλογικούς σχηματισμούς.

Αμφιβάλλουν επίσης για το κατά πόσο ένα ανόργανο «σασί» από σταγονίδια θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πιο περίπλοκες δομές, αν δεν είχε τη βοήθεια του «λογισμικού λειτουργίας» που προσφέρει το RNA και το DNA.

Η αμφιλεγόμενη έρευνα παρουσιάστηκε σε ειδική συνάντηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας στις 21 Φεβρουαρίου.

Νέοι επιταχυντές για τα κοσμικά μυστήρια


Τους διαδόχους του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN ετοιμάζεται να κατασκευάσει η επιστημονική κοινότητα σε μία προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε πολλά κοσμικά μυστήρια και να γίνουν νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι νέας γενιάς επιταχυντές θα μπορούν για παράδειγμα, να αναπαράγουν τις εκρήξεις σουπερνόβα, τις ισχυρότερες εκρήξεις στο Σύμπαν, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης ενός άστρου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι εκρήξεις σουπερνόβα παράγουν όλες τις γνωστές μορφές της ύλης και πιθανώς πολλές άγνωστες.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι από τον περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων λείπουν ορισμένα, που δεν έχουν εντοπισθεί ακόμη. Κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται για λίγα ακόμη στοιχεία, που δεν έχουν εντοπισθεί άλλοι όμως κάνουν λόγο για μερικές χιλιάδες και οι νέοι επιταχυντές θα βοηθήσουν τα μέγιστα στον εντοπισμό τους.

Σε πρώτη φάση έχει αποφασισθεί η κατασκευή δύο νέων επιταχυντών. Ο πρώτος θα ονομάζεται FAIR (Facility for Antiproton and Ion Research) και θα κατασκευαστεί στην Γερμανία. Ο επιταχυντής θα αποτελείται από ένα διπλό δακτύλιο, η περιφέρεια του οποίου θα ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο. Στο εσωτερικό του δακτυλίου άτομα θα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες και θα πέφτουν πάνω σε προκαθορισμένους στόχους.

Ο επιταχυντής θα στέλνει στη συνέχεια επίσης με μεγάλες ταχύτητες τα «θραύσματα» της σύγκρουσης πάνω σε δεύτερο στόχο να παραχθούν θερμοκρασίες ένα εκατομμύριο φορές πιο υψηλές από εκείνες στο κέντρο του Ήλιου. Η όλη διαδικασία θα αναπαράγει τις συνθήκες που επικρατούν στα άστρα νετρονίου, τα οποία είναι τα απομεινάρια μίας έκρηξης σουπερνόβα.

Ο δεύτερος επιταχυντής ονομάζεται Eurisol (European Isotope Separation On Line) και είναι μία εγκατάσταση που σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στα εργαστήρια Rutherford στην Αγγλία αν και πολλοί ειδικοί αναφέρουν ότι θα μπορούσε να εγκατασταθεί δίπλα στον επιταχυντή του CERN. Τα πειράματα στο Eurisol θα έχουν στόχο την παραγωγή ασταθών ατόμων, που πιστεύεται ότι παράγονται σε εκρήξεις σουπερνόβα.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα πειράματα στους νέους επιταχυντές όχι μόνο θα μας αποκαλύψουν πολύτιμες πληροφορίες για την λειτουργία του Σύμπαντος αλλά θα ανοίξουν νέους δρόμους σε πολλούς τομείς όπως την παραγωγή ενέργειας, την δημιουργία νέων υλικών και την κατασκευή νέων ιατρικών συστημάτων και εργαλείων.
Πηγή: pyles.tv

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Αντίστροφη μέτρηση για την τελευταία εκτόξευση του Discovery την Πέμπτη

Αποχαιρετιστήρια αποστολή

To Discovery επέστρεψε στην εξέδρα εκτόξευσης στις 31 Ιανουαρίου
To Discovery επέστρεψε στην εξέδρα εκτόξευσης στις 31 Ιανουαρίου   (Φωτογραφία:  Reuters)
Ακρωτήριο Κανάβεραλ
Με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων μηνών, λόγω των σοβαρών τεχνικών προβλημάτων, η NASA άρχισε ξανά την αντίστροφη μέτρηση για την τελευταία αποστολή του Discovery, πριν το διαστημικό λεωφορείο καθηλωθεί τελικά στο μουσείο.

Το Discovery προγραμματίζεται τώρα να εκτοξευτεί στις 23.50 ώρα Ελλάδας την Πέμπτη. Προορισμός του ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS), στον οποίο θα παραδώσει εφόδια, καθώς και ένα προηγμένο ανθρωποειδές ρομπότ.

To απόγευμα της Τρίτης, η μετεωρολογική υπηρεσία της NASA δίνει πιθανότητα 80% να είναι κατάλληλες οι καιρικές συνθήκες.

Η αναχώρηση προγραμματιζόταν αρχικά για τις αρχές Νοεμβρίου, ωστόσο οι προετοιμασίες διακόπηκαν αρκετές φορές στο στάδιο της πλήρωσης της δεξαμενής με καύσιμα.

Η πρώτη αβαρία που εμφανίστηκε ήταν η διαρροή υγρού υδρογόνου. Όταν ξεκίνησαν οι εργασίες επιδιόρθωσης, οι μηχανικοί εντόπισαν ένα σημαντικότερο πρόβλημα: αρκετά μεγάλες ρωγμές στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων.

To Discovery χρειάστηκε να επιστρέψει στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του κόσμου.

«Πιθανότατα ήταν μια από τις μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια» σχολίασε ο Στίβεν Λίντσεϊ, ο οποίος θα είναι κυβερνήτης του Discovery στην τελευταία του αποστολή.

Το Discovery εκτοξεύτηκε στην παρθενική του πτήση το 1984, και έκτοτε έχει διανύσει στο Διάστημα 230 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Στην τελευταία του αποστολή, συνολικής διάρκειας 11 ημερών, το κοντέρ θα δείξει ακόμα 7 εκατ. χιλιόμετρα.

Μετά την επιστροφή του, το Discovery θα γίνει μουσειακό έκθεμα, πιθανότατα στο Ίδρυμα Smithsonian.

Μόνο δύο ακόμα αποστολές απομένουν πριν από την απόσυρση και των δύο άλλων διαστημικών λεωφορείων: το Endeavour θα αναxωρήσει για τον ISS τον Απρίλιο, και το Atlantis στα τέλη Ιουνίου.

Η απόφαση για το σκάφος που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία δεν έχει ακόμα ληφθεί.

Στο μεταξύ, οι επανδρωμένες αποστολές στον ISS θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με ρωσικά Soyuz.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Πείραμα Σερν Μέχρι το τέλος του 2012 η διορία για το «σωματίδιο του Θεού»

Η σημαντικότερη έρευνα, που πραγματοποιείται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στις εγκαταστάσεις του CERN είναι η αναζήτηση του μποζονίου Χιγκς, που οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει «σωματίδιο του Θεού». Πρόκειται για ένα σωματίδιο που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σωματιδιακής Φυσικής, αφού είναι εκείνο που θα λύσει τον γρίφο για την ύπαρξη της μάζας στην ύλη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που συμμετέχουν στα πειράματα «αν μέσα στους επόμενους 24 μήνες δεν έχει επιτευχθεί ο εντοπισμός του μποζονίου Χιγκς αυτό πιθανότατα θα σημαίνει ότι το σωματίδιο δεν υπάρχει και άρα θα πρέπει να αναπτυχθούν νέες θεωρίες για να εξηγηθεί η ύπαρξη της μάζας».
Το σωματίδιο πήρε το όνομά του από τον Βρετανό επιστήμονα Πίτερ Χιγκς, που ήταν ο πρώτος που μίλησε για αυτό πριν από 45 χρόνια. Το μποζόνιο Χιγκς είναι το μόνο από τα σωματίδια του Καθιερωμένου Μοντέλου, που εξακολουθεί να διαφεύγει από τα όργανα παρατήρησης των ερευνητών. Αυτό συμβαίνει γιατί σύμφωνα με την θεωρία εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες, σαν αυτές που παρήχθησαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
«Ελπίζουμε ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουμε εντοπίσει κάποια ευρήματα, που να σχετίζονται με το μποζόνιo Χιγκς» ανέφερε σε μεγάλο επιστημονικό συνέδριο, που γίνεται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ η Φελίσιτας Πάους, επικεφαλής διεθνών σχέσεων του CERN. «Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον αν τελικά δεν εντοπίσουμε το Χιγκς, αφού αυτό θα σημαίνει ότι υπάρχει κάτι άλλο εντελώς νέο που θα πρέπει να αναζητήσουμε», δήλωσε στους εκπροσώπους του Τύπου στο ίδιο συνέδριο ο Νίκολας Χάντλει, του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, που λαμβάνει μέρος στα πειράματα για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς.
ΤΟ ΒΗΜΑ

Πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί περιστρέφεται ο πυρήνας της Γης

H Γη αποτελείται από τέσσερα στρώματα: το φλοιό, τον μανδύα, τον εξώτερο και τον εσώτερο πυρήνα
H Γη αποτελείται από τέσσερα στρώματα: το φλοιό, τον μανδύα, τον εξώτερο και τον εσώτερο πυρήνα
Ο σιδερένιος πυρήνας της Γης περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη, όχι όμως τόσο γρήγορα όσο είχε εκτιμηθεί, υποδεικνύουν νέοι υπολογισμοί στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Περισσότερο από πέντε χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας, ο πυρήνας του πλανήτη αποτελείται από δύο στρώματα: τον στερεό εσώτερο πυρήνα, με ακτίνα περίπου 1.200 χιλιόμετρα, και τον εξώτερο πυρήνα που εκτείνεται για ακόμα 2.200 χιλιόμετρα.

Και τα δύο στρώματα αποτελούνται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο, βαριά στοιχεία που βυθίστηκαν στο κέντρο, καθώς ο πλανήτης στερεοποιούνταν σταδιακά στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από τη γέννησή του.

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο πυρήνας της Γης περιστρέφεται λίγο πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη -μισή έως μία μοίρα περισσότερο από τον φλοιό κάθε χρόνο.

Τώρα, γεωλόγοι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ δίνουν μια νέα, αρκετά διαφορετική εκτίμηση: μόλις μία μοίρα πιο μπροστά από τον υπόλοιπο πλανήτη κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Η εκτίμηση αφορά τα πρώτα 90 χιλιόμετρα του εσώτερου πυρήνα, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature Geoscience.

Η νέα εκτίμηση «αποτελεί την πρώτη παρατήρηση του χαμηλού ρυθμού περιστροφής του εσώτερου πυρήνα» σχολιάζει η Λόρεν Ουάζεκ, υποψήφια διδάκτορας και πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης.

Για να εκτιμήσουν την ταχύτητα περιστροφής, οι ερευνητές μέτρησαν το χρόνο που χρειάζονται σεισμικά κύματα για να διαπεράσουν τον εσώτερο πυρήνα και να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. Ο χρόνος αυτός συγκρίθηκε στη συνέχεια με τον αντίστοιχο χρόνο διέλευσης για σεισμικά κύματα διαφορετικού μήκους κύματος, τα οποία ανακλώνται στον εσώτερο πυρήνα αντί να τον διασχίζουν.

Η μελέτη, ελπίζει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση του μαγνητικού πεδίου της Γης, το οποίο προστατεύει τον πλανήτη από την κοσμική ακτινοβολία και τα ηλιακά σωματίδια.

Χωρίς αυτή την προστατευτική ασπίδα, ο πλανήτης θα έχανε την ατμόσφαιρά του και θα απονεκρωνόταν, όπως συνέβη στο γειτονικό Άρη.

Το μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από αλληλεπίδραση του εσώτερου και του εξώτερου πυρήνα: το εξωτερικό στρώμα σταδιακά στερεοποιείται, επικάθεται στο εσωτερικό στρώμα και απελευθερώνει μεγάλα ποσά θερμότητας.

Η θερμότητα αυτή δημιουργεί ανοδικά ρεύματα υγρού σιδήρου μέσα στον εσώτερο πυρήνα. Δεδομένου ότι ο σίδηρος είναι μεταλλικό, αγώγιμο υλικό, η κίνησή του δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα, από τα οποία προκύπτει τελικά το μαγνητικό πεδίο.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣτου ΑΠΘ εστειλαν στον πλανήτη Αρη μικροσυσκευή λήψης φωτογραφιών.

Παγκόσμιο δέος για την χώρα μας.
Ομάδα φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
με επικεφαλής 3 καθηγητές νανομηχανικής
κατάφεραν σε συνεργασία με το ευρωπαικό τμήμα της ΝΑSA να αποστείλουν στο διάστημα και συγκεκριμένα

Χθές και μετα απο ταξίδι διάρκειας 2 μηνών
η εν λόγω πρωτοποριακή διαστημική συσκευή
πλησίασε τον πλανήτη Αρη και άρχισε να μεταδίδει προς το κέντρο λήψης στο Α.Π.Θ. μοναδικές φωτογραφίες από τον πλανήτη,
με αναμετάδοση για όλους μας από Θεσσαλονίκη.
Απο σήμερα θα αρχίσει η διαδικασία ανάλυσης και αποκρυπτογράφησης των φωτογραφιών με την ελπίδα να ανακαλυφθεί κάποιο μήνυμα ζωής στον συγκεκριμένο πλανήτη .




Ίσως υπάρχουν εξωγήινοι σε 500 εκατ. πλανήτες του γαλαξία μας Καρλ Σαγκάν: «Υπάρχουν δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια κόσμοι»

Ο... αστρονομικός αριθμός τουλάχιστον 50 δισεκατομμυρίων πλανητών περιλαμβάνονται στον γαλαξία μας. Από αυτούς, περίπου 500 εκατομμύρια πλανήτες πιθανόν να φιλοξενούν μορφές ζωής, αφού διατηρούν μια μέση θερμοκρασίας, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις των επιστημόνων.
Στους δισεκατομμύρια πλανήτες του γαλαξία μας, κάποιοι μπορεί να κατοικούνται (εικόνα από το τηλεσκόπιο Κέπλερ / NASA) Στους δισεκατομμύρια πλανήτες του γαλαξία μας, κάποιοι μπορεί να κατοικούνται (εικόνα από το τηλεσκόπιο Κέπλερ / NASA) Ο Ουίλιαμ Μπορούκι, ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA, που αναζητά εξωπλανήτες, δήλωσε, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα DailyMail, ότι οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των πλανητών στον γαλαξία μας βασίζονται στα πρώτα δειγματοληπτικά αποτελέσματα της έρευνας του «Κέπλερ», το οποίο μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα και εστιάζοντας σε ένα μικρό τμήμα του νυχτερινού ουρανού (μόλις στο ένα τετρακοσιοστό), έχει ήδη βρει εκατοντάδες πιθανούς εξωπλανήτες.

Ο Μπορούκι και οι συνεργάτες του εκτιμούν ότι ένα στα δύο άστρα του γαλαξία μας (που υπολογίζονται σε περίπου 100 δισεκατομμύρια συνολικά) έχει τουλάχιστον ένα πλανήτη γύρω του, άρα υπάρχουν συνολικά 50 δισ. εξωπλανήτες, οι οποίοι μπορεί όμως να είναι πολύ περισσότεροι, αφού είναι φυσικό πολλά άστρα να έχουν περισσότερους από ένα πλανήτη. Επίσης, εκτιμάται ότι ένα στα 200 άστρα έχει πλανήτες σε τροχιά σε πιθανώς «κατοικήσιμη ζώνη» (έτσι προκύπτει ο αριθμός των 500 εκατ. δυνάμει κατοικήσιμων εξωπλανητών).

Επίσης δεν αποκλείεται τα άστρα του γαλαξία μας να είναι πολύ περισσότερα από 100 δισ., καθώς σύμφωνα με εκτιμήσεις ενός επιστήμονα του πανεπιστημίου Γιέηλ μπορεί να είναι τριπλάσια τελικά (γύρω στα 300 δισ.), οπότε σε αυτή την περίπτωση πολλαπλασιάζεται ανάλογα και ο αριθμός των εξωπλανητών. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι στο σύμπαν υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισ. γαλαξίες, οπότε δεν φαντάζει υπερβολική πια η ιστορική φράση του διάσημου αστροφυσικού Καρλ Σαγκάν για «δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια κόσμους».

Σύμφωνα με τις (στατιστικές) εκτιμήσεις του Μπορούκι, το 10,5% των άστρων του γαλαξία μας έχουν πλανήτες στο μέγεθος περίπου της Γης (δηλαδή 50% έως 125% σε σχέση με τον πλανήτη μας), το 7,3% ανήκουν στην κατηγορία της «σούπερ-Γης» (με μέγεθος 125% έως 200% σε σχέση με τη Γη), το 20,8% έχουν τις διαστάσεις του Ποσειδώνα (διπλάσιοι έως εξαπλάσιοι σε σχέση με τη Γη) και το 5,2% έχουν τουλάχιστον το μέγεθος του Δία (πάνω από έξι φορές μεγαλύτεροι από τη Γη).

Μέχρι στιγμής το «Κέπλερ» έχει εντοπίσει 1.235 υποψήφιους εξωπλανήτες, από τους οποίους οι 54 βρίσκονται στην «κατοικήσιμη ζώνη», όπου η ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής θα μπορούσε να είναι πιθανή. Η διασταύρωση των στοιχείων και η επιβεβαίωση της ύπαρξης των εξωπλανητών από άλλα τηλεσκόπια θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Συνεπώς προκύπτει το ζήτημα της ύπαρξης όχι απλώς ζωής, αλλά νοήμονος ζωής στο σύμπαν. «Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί δεν μας έχουν επισκεφτεί; Και η απάντηση είναι ‘δεν ξέρω’», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπορούκι.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Η... άρκτος οδηγεί στον Αρη


Η... άρκτος οδηγεί στον Αρη
Τα μυστικά και οι ιδιαιτερότητες της χειμερίας νάρκης των μαύρων αρκούδων θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον άνθρωπο στην «οδύσσεια» του Διαστήματος. Οι αρκούδες κρατάνε το κλειδί των μελλοντικών... διαστημικών ταξιδιών! Σύμφωνα με τα συμπεράσματα έρευνας που παρουσιάστηκε σε συνέδριο στις ΗΠΑ, τα μυστικά της χειμερίας νάρκης των μαύρων αρκούδων θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον άνθρωπο να φτάσει ως τον Αρη! Μετά από παρακολούθηση πέντε αρκούδων, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας αποκάλυψαν πως η χειμερία νάρκη του συγκεκριμένου θηλαστικού διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από αυτήν που βιώνουν μικρότερα θηλαστικά.
Οπως επισημαίνουν, η θερμοκρασία του σώματος των μαύρων αρκούδων κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης πέφτει μόνο κατά 5 βαθμούς Κελσίου, την ώρα που στα υπόλοιπα θηλαστικά παρατηρείται βουτιά θερμοκρασίας 10 βαθμών Κελσίου. Επιπλέον, παρότι στις μαύρες αρκούδες σημειώνεται πτώση στους ρυθμούς μεταβολισμού της τάξης του 75% -σε σχέση με μόλις 50% στα μικρότερα θηλαστικά-, η απώλεια βάρους και μυϊκού όγκου είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτή των υπόλοιπων ζώων.
Ολα αυτά οδηγούν τους επιστήμονες στην πεποίθηση πως οι μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να εστιάσουν στα μυστικά της χειμερίας νάρκης των μαύρων αρκούδων.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπράιαν Μπάρνες, εάν καταφέρουν να αναπαραγάγουν τη λειτουργία του οργανισμού της μαύρης αρκούδας, τότε θα ανοίξουν νέοι δρόμοι τόσο στην Ιατρική όσο και στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Οπως επισημαίνει, ανακαλύπτοντας τη γενετική και μοριακή βάση του μηχανισμού που οδηγεί στην πτώση των ρυθμών του μεταβολισμού της μαύρης αρκούδας, θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε ένα είδους «ανθρώπινης νάρκης» που θα επέτρεπε στους αστροναύτες να κοιμούνται για μήνες χωρίς επικίνδυνη απώλεια βάρους.
ΜΕΛΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ
xaritatou@pegasus.gr

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Ερευνητές δημιούργησαν το πρώτο αντι-λέιζερ

undefined «Το αντι-λέιζερ δεν μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας από ένα κανονικό λέιζερ»
«Το αντι-λέιζερ δεν μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας από ένα κανονικό λέιζερ»
Ένα αντι-λέιζερ, που απορροφά το φως αντί να το εκπέμπει, δημιουργήθηκε από ερευνητές στις ΗΠΑ. Αντί να απορροφά ηλεκτρική ενέργεια και να εκπέμπει ακτίνες φωτός όπως ένα λέιζερ, το αντι-λέιζερ κάνει το αντίστροφο, απορροφώντας φως και μετατρέποντάς το σε θερμότητα, η οποία εύκολα μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια.

Ένα συμβατικό λέιζερ - μία ώριμη πλέον τεχνολογία 50 ετών, που χρησιμοποιείται σε διάφορες εφαρμογές - παράγει μία ροή φωτονίων, τα οποία ενισχύονται κατάλληλα και μετά εξέρχονται από τη μία ή τις δύο άκρες της συσκευής με μορφή ακτίνας. Το 2010, ο φυσικός Ντάγκλας Στόουν του πανεπιστημίου Γιέιλ κατάφερε να αντιστρέψει τη διαδικασία θεωρητικά και, τώρα, η ίδια ομάδα ερευνητών του ίδιου πανεπιστημίου, χρησιμοποιώντας ένα κοινό υλικό (μία μικροσκοπική ράβδο πυριτίου 110 μικρομέτρων), που απορροφά το φως αντί να το ενισχύει, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν το αντι-λέιζερ.

Το πυρίτιο απορρόφησε το 99,4% (θεωρητικά το ποσοστό μπορεί να αυξηθεί στο 99,999%) του εκπεμπόμενου σχεδόν υπέρυθρου φωτός με μήκος κύματος 998,5 νανομέτρων, μετατρέποντας το σε θερμότητα αντί σε ακτίνα λέιζερ.

Οι μελλοντικοί οπτικοί υπολογιστές μπορεί να χρησιμοποιούν φως για να μεταδίδουν σήματα (πληροφορίες) μεταξύ των υβριδικών επεξεργαστών τους, που δεν θα αποτελούνται μόνο από πυρίτιο και τρανζίστορ, αλλά θα χρησιμοποιούν τόσο φωτόνια όσο και ηλεκτρόνια. Το αντι-λέιζερ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως «οπτικός διακόπτης» σε αυτήν την τεχνολογία επόμενης γενιάς, μετατρέποντας τα σήματα φωτός σε ηλεκτρικά.

Μελλοντικά, επίσης, το αντίστροφο λέιζερ μπορεί να εφαρμοστεί στην ακτινολογία, είτε για διαγνωστικούς, είτε για θεραπευτικούς σκοπούς, καθώς επίσης σε νέους υπερευαίσθητους αισθητήρες.

Οι ερευνητές διευκρίνισαν, πάντως, ότι το αντι-λέιζερ δεν μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας από ένα κανονικό λέιζερ. «Αν ένα όπλο λέιζερ σας σημαδέψει, θα σας σκοτώσει», είπε ο Στόουν.

Η πρωτότυπη ανακάλυψη - κανείς δεν είχε σκεφτεί μέχρι σήμερα να αντιστρέψει τη διαδικασία ενός λέιζερ - παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το BBC και το «Nature».


Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/content/331/6019/889.abstract

Διέφυγε τον κίνδυνο του ηλιακού «τσουνάμι» το μεγαλύτερο μέρος της Γης

Η καταιγίδα μάς προσπερνά


Η ισχυρότερη από τις τρεις εκτινάξεις στεμματικού υλικού καταγράφηκε τα ξημερώματα της Τρίτης
Η ισχυρότερη από τις τρεις εκτινάξεις στεμματικού υλικού καταγράφηκε τα ξημερώματα της Τρίτης   (Φωτογραφία:  NASA/SDO )
Ουάσινγκτον
To γιγάντιο σύννεφο πλάσματος που εκτινάχθηκε στο Διάστημα από την ηλιακή έκρηξη της Τρίτης δεν πέτυχε μετωπικά τη Γη, και τα προβλήματα που προκαλεί η γεωμαγνητική καταιγίδα φαίνεται ότι περιορίζονται στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.

Οι διαταραχές στα συστήματα ραδιοεπικοινωνίας είναι απίθανο να επεκταθούν νοτιότερα του Καναδά και της Νορβηγίας, δήλωσε στο AFP ο Ντιν Πέρσνελ, ερευνητής του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA.

Για τον υπόλοιπο πλανήτη, εκτίμησε ότι ίσως σημειωθούν την Παρασκευή γεωμαγνητικές «μικρής σημασίας, αλλά τίποτα ιδιαίτερο».

Την Πέμπτη, πάντως, η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας είχε αναφέρει «ιονοσφαιρικές διαταραχές» που διατάραξαν τις ραδιοεπικοινωνίες στο νότιο τμήμα της χώρας.

Στη Βρετανία, η Γεωλογική Υπηρεσία (BGS) ανακοίνωσε ότι, λόγω της ηλιακής έκρηξης, το Βόρειο Σέλας είναι πιθανό να φτάσει πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως, ακόμα και μέχρι τη Σκοτία.

Ισχυρότερες και συχνότερες ηλιακές εκρήξεις αναμένονται γύρω στο έτος 2013, όταν η ηλιακή δραστηριότητα, η οποία ακολουθεί έναν κύκλο με μέση περίοδο 11 ετών, φτάσει στο λεγόμενο ηλιακό μέγιστο.

Μαγνητική ασπίδα

Μεγάλο μέρος των φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπει ο Ήλιος εκτρέπονται προς τους πόλους της Γης χάρη στο προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη -αυτός, εξάλλου, είναι ο λόγος που το σέλας εμφανίζεται συνήθως μόνο στην Αρκτική και την Ανταρκτική.

Το φαινόμενο ξεκίνησε τα ξημερώματα της Τρίτης ώρα Ελλάδας, όταν καταγράφηκε η ισχυρότερη ηλιακή έκρηξη την τελευταία τετραετία. Ήταν μια εκτίναξη στεμματικού υλικού της ανώτατης Κατηγορίας Χ, η οποία εκτίναξε φορτισμένα σωματίδια στο Διάστημα με ταχύτητα 900 χιλιομέτρων την ώρα.

Είχαν προηγηθεί δύο εκλάμψεις μικρότερης ισχύος, και το κύμα της έκρηξης έφτασε στη Γη την Πέμπτη.

Ωστόσο η καταιγίδα σωματιδίων μπορεί να επηρεάσει τους δορυφόρους, τους αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά και τους επιβάτες πτήσεων που κινούνται κοντά στους πόλους.

Στη χειρότερη περίπτωση οι γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορούν να προκαλέσουν υπερφόρτωση σε μετασχηματιστές υψηλής τάσης και να οδηγήσουν έτσι σε μπλακάουτ, όπως συνέβη στο Κεμπέκ του Καναδά το Μάρτιο του 1989.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Επιτυχές το ραντεβού της NASA με κομήτη

Ραντεβού με έναν… κομήτη είχε διαστημόπλοιο της NASA για τη νύχτα του Αγίου Βαλεντίνου.
Το διαστημόπλοιο Stardust με ταχύτητα 38.600 χλμ/ώρα πλησίασε σε απόσταση 180 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του κομήτη Tempel 1, καταφέρνοντας να τραβήξει δεκάδες φωτογραφίες του.

Το «ραντεβού» τους έγινε 338 εκατ. χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Το διαστημόπλοιο έφτασε τόσο κοντά στον κομήτη που χτυπήθηκε από ορισμένα σωματίδια σκόνης, χωρίς ωστόσο να υπάρξουν προβλήματα.

Θα χρειαστούν μερικές ώρες μέχρι οι εικόνες να αποσταλούν στη Γη.

Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να αποκτήσουν εικόνες κομητών καθώς εκτιμούν ότι θα δώσουν πληροφορίες για τη δημιουργία του ήλιου και των πλανητών.

Οι κομήτες πιστεύεται ότι περιέχουν παγωμένα αρχαία συστατικά, που χρονολογούνται από τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος, πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το Tempel 1 είχε το 2005 μια άλλη συνάντηση με διαστημικό σκάφος της NASA. Το Deep Impact ωστόσο δεν κατάφερε, τότε να βρεθεί κοντά στον κομήτη καθώς προσέκρουσε σε πέτρα από χαλκό με αποτέλεσμα να συντριβεί ένας κινητήρας του.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός H θέα της Ανάφης από...πολύ ψηλά!

undefined Ανάφη: μια σπιθαμή γης στο απέραντο γαλάζιο
Ανάφη: μια σπιθαμή γης στο απέραντο γαλάζιο
Με αφορμή τα εγκαίνια της νέας πύλης του στην ελληνική γλώσσα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος παρουσίασε μια φωτογραφία της Ανάφης όπως φαίνεται από το δωμάτιο με την καλύτερη θέα του κόσμου, το πανοραμικό παρατηρητήριο Cupola του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

To μικρό νησί των 38 τετραγωνικών χιλιομέτρων απαθανατίστηκε στις 22 Ιανουαρίου από τον Ιταλό αστροναύτη Πάολο Νέσπολι, ο οποίος αναρτά όλες τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του στο Flickr.

Στο επάνω και αριστερά τμήμα της εικόνας διακρίνεται ένα μικρό τμήμα της Σαντορίνης, σε απόσταση 12 ναυτικών μιλίων.

Το πορτρέτο εγκαινιάζει τη νέα πύλη του ESA στα ελληνικά, η οποία προσφέρει ενημερώσεις για τις τρέχουσες αποστολές και δραστηριότητες του οργανισμού, καθώς και ειδικό τμήμα για τη δορυφορική παρακολούθηση των πυρκαγιών στην Ελλάδα.

Το Stardust σε ραντεβού με κομήτη ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου

Φλερτάροντας με τον Tempel 1


To Stadust στο κατόπι του Tempel 1 (καλλιτεχνική απεικόνιση)
To Stadust στο κατόπι του Tempel 1 (καλλιτεχνική απεικόνιση)   (Φωτογραφία:  NASA/JPL )
Πασαντίνα
Μετά τη συνεύρεσή του με τον κομήτη Wild 2 πριν από επτά χρόνια, το σκάφος Stardust της NASA ετοιμάζεται για ρομαντικό ραντεβού με τον κομήτη Tempel 1 την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Οι πρώτες εικόνες από την καρδιά της διαστημικής χιονόμπαλας αναμένονται την Tρίτη, ώρα Ελλάδας.

Ο Tempel 1 είχε μελετηθεί το 2005 από την αποστολή Deep Impact της NASA, η οποία εκτόξευσε ένα μεταλλικό βλήμα εναντίον του κομήτη για να σηκώσει σκόνη και να δει από τι αποτελείται.

Σχεδόν έξι χρόνια αργότερα, ο Tempel 1 θα δεχθεί νέα επίσκεψη, αυτή τη φορά από το Stardust, προκειμένου να ελέγξουν οι επιστήμονες πώς έχει αλλάξει η επιφάνεια του κομήτη μετά το τελευταίο πέρασμά του από τον Ήλιο.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους κομήτες, που βρίσκονται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και σπάνια επισκέπτονται τη γειτονιά της Γης, ο Tempel 1 ακολουθεί μια μικρότερη ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο, κινούμενος ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία με περίοδο 5 ετών.

Το ραντεβού του Sardust με τον κομήτη στις 14 Φεβρουαρίου θα συμβεί 336 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.

Το σκάφος θα πλησιάσει σε απόσταση 200 χιλιομέτρων και θα μεταδώσει φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που αναμένεται να δημοσιευτούν την επομένη. Οι πρώτες εικόνες θα φτάσουν στη Γη στις 06.56 ώρα Ελλάδας την Τρίτη.

Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από τον σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, πριν από 4,6 δισ. χρόνια, τα νέα δεδομένα ίσως προσφέρουν στοιχεία για το πώς γεννήθηκε η Γη.

O «βομβαρδισμός» του Tempel 1 το 2005 είχε δημιουργήσει ένα σύννεφο από σωματίδια σαν πούδρα, διαψεύδοντας τις προηγούμενες εκτιμήσεις ότι ο κομήτης αποτελείται κυρίως από πάγο.

Το Stardust εκτοξεύτηκε το 1999 με αποστολή να μελετήσει τους κομήτες καλύτερα από οποιoδήποτε προηγούμενο σκάφος.

Καθ' οδόν για το βασικό στόχο του, τον κομήτη Wild 2, το Stardust μελέτησε τον αστεροειδή 5535 Annefrank, ο οποίος κινείται στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και τον Δία.

Στη συνέχεια πλησίασε τον Wild 2 και συνέλεξε τα πρώτα δείγματα σωματιδίων από την ουρά ενός κομήτη.

H μεγάλη επιτυχία ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2006, όταν το Stardust ξαναπέρασε από τη γειτονιά τη Γης και απελευθέρωσε την κάψουλα με τα δείγματα, η οποία έπεσε με αλεξίπτωτο στην έρημο της Γιούτα.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ISS: Ένα πείραμα σε τροχιά




Πρόκειται για το δαπανηρότερο εργαστήριο στον κόσμο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός γίνεται αυτό το μήνα πραγματικά διεθνής. Μη επανδρωμένο ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο (Πρόοδος) και ιαπωνικό όχημα (Κοτονούρι, Λευκός Πελαργός) έχουν προσδεθεί στο ΔΔΣ. Έχοντας παραδώσει το φορτίο τροφίμων και αναλώσιμων που μετέφεραν, τα οχήματα παραμένουν δεμένα στο Σταθμό, για να λειτουργήσουν σαν προσωρινοί κοιτώνες.
Την ερχόμενη εβδομάδα, σε αυτά θα προστεθεί ρομποτικό μεταφορικό όχημα της ESA με όνομα Γιοχάνες Κέπλερ, με περισσότερους από επτά τόνους καυσίμων, εφοδίων και οξυγόνου. Αργότερα το Φεβρουάριο, το διαστημικό λεωφορείο Ντισκάβερι θα παραδώσει τα τελευταία υλικά στην τελευταία του αποστολή. Οι «μεταφορές» αυτές δεν είναι αρμοδιότητας της ΝΑΣΑ. Μόλις μία τουαλέτα του σταθμού χρειασθεί άδειασμα, η Μόσχα, το Παρίσι ή το Τόκιο θα αναλάβουν το έργο αυτό.
Αν ο ΔΔΣ χρειαστεί επείγουσα μετακίνηση, τότε ευρωπαϊκό ή ρωσικό «τρακτέρ» θα πραγματοποιήσει το βαρύ έργο. Αν οι αστροναύτες του Σταθμού χρειασθεί να τον εγκαταλείψουν, η μεταφορά τους θα γίνει με ρωσικό πύραυλο Σογιούζ.
Το υψηλό κόστος κάθε αποστολής των διαστημικών λεωφορείων, που φθάνει για τη ΝΑΣΑ τα 500 εκατ. δολάρια, υποχρέωσε την υπηρεσία να αποταθεί στον ιδιωτικό τομέα για τη χρηματοδότηση και πραγματοποίηση των επόμενων αποστολών προς το ΔΔΣ. Όσοι δηλώνουν ευθαρσώς ότι ο Σταθμός δεν έπρεπε να έχει κατασκευασθεί δεν αντιλαμβάνονται ότι κάθε μελλοντική διαστημική αποστολή προς τη Σελήνη ή τον Άρη θα ωφεληθεί σημαντικά από τα διδάγματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
www.kathimerini.gr με στοιχεία από The Guardian

Φιλόδοξο πείραμα προσομοιώνει προσεδάφιση στον Άρη

Ενάμισι χρόνο στην απομόνωση
Ο «Άρης» είναι ένας θάλαμος γεμάτος κόκκινη άμμο (από την εκπαίδευση του πληρώματος πριν το ταξίδι)
Ο «Άρης» είναι ένας θάλαμος γεμάτος κόκκινη άμμο (από την εκπαίδευση του πληρώματος πριν το ταξίδι)   (Φωτογραφία:  ESA )

Μόσχα, Ρωσία
Έξι σκληροτράχηλοι εθελοντές, που ζουν απομονωμένοι σε ένα ρωσικό ινστιτούτο από τον περασμένο Ιούλιο, έφτασαν αισίως στο μέσο του διαπλανητικού ταξιδιού τους και «προσεδαφίστηκαν» στον Άρη.

Η αποστολή Mars500, ένα πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), της Ρωσίας και της Κίνας, είχε τεθεί σε «τροχιά» γύρω από τον γειτονικό πλανήτη την 1η Φεβρουαρίου.

Τρεις από τους έξι άνδρες παρέμειναν σε τροχιά στο «διαστημόπλοιο» της αποστολής, ενώ οι υπόλοιποι τρεις επιβιβάστηκαν σε ειδικό όχημα και το Σάββατο προσεδαφίστηκαν εικονικά στον Κόκκινο Πλανήτη.

Τη Δευτέρα, οι τρεις πρωτοπόροι εξερευνητές -ο Ρώσος Αλεξάντερ Σμολέγιεφσκι, ο Ιταλός Ντιέγκο Ουρμπίνα και ο Κινέζος Ουάνγκ Γιούε- θα φορέσουν ρωσικές στολές Orlan, θα ανοίξουν την αεροστεγή θυρίδα και θα πατήσουν πόδι στο «εξωγήινο» έδαφος.

Έπειτα από μερικές μέρες εξερεύνησης σε έναν θάλαμο στρωμένο με κόκκινη άμμο και βράχια, οι τρεις εικονικοί αστροναύτες θα επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος τους στις 27 Φεβρουαρίου.

Η επιστροφή στη Γη προγραμματίζεται για το Νοέμβριο, έπειτα από 520 ημέρες απομόνωσης στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα.

Όλο αυτό το διάστημα, τα μέλη του πληρώματος από την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα (μηχανικοί, γιατροί και ένας φυσικός) ζουν μέσα στο σφραγισμένο ομοίωμα ενός σκάφους χωρίς παράθυρα, χωρισμένο σε τέσσερις επιμέρους χώρους, με συνολικό εμβαδό λιγότερο από 80 τετραγωνικά μέτρα.

Το πλήρωμα έχει επαφή με τον έξω κόσμο μόνο μέσω ραδιοζεύξης, η οποία καθυστερεί έως και 20 λεπτά, το χρόνο που χρειάζεται το σήμα για να διανύσει την απόσταση από τη Γη στον Άρη.

Οι διαπλανητικοί «αστροναύτες» επιτρέπεται να κάνουν ντους μόνο μια φορά την εβδομάδα, και τρέφονται αποκλειστικά με ειδικά συσκευασμένα τρόφιμα.

Όταν τελικά επιστρέψουν στο μητρικό τους πλανήτη, θα αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία τους με περίπου 97.000 δολάρια έκαστος.

Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το πείραμα είναι πάντως ανεκτίμητα: Το Mars500 σχεδιάστηκε να εξετάσει τις τεχνικές δυσκολίες και την ψυχολογική επιβάρυνση του πληρώματος που θα προέκυπταν στο αντίστοιχο πραγματικό ταξίδι.

«Φυσικά, στη διάρκεια μιας αληθινής αποστολής στον Άρη, θα υπήρχαν επιπλέον προκλήσεις, όπως για παράδειγμα η βαρύτητα και το πρόβλημα της [κοσμικής] ακτινοβολίας» επισήμανε η Τζένιφερ Γκο-Αν, υπεύθυνη της προσομοίωσης στoν ESA.

Η NASA δεν έχει καταλήξει σε χρονοδιάγραμμα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη, το ταξίδι πάντως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2040.

Όσον αφορά τη Ρωσία, τα σχέδια προβλέπουν αναχώρηση σε περίπου 20 με 30 χρόνια, πιθανώς σε συνεργασία με τον ESA και τη NASA.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ο γειτονικός μας γαλαξίας


Μια φωτογραφία του γαλαξία Ανδρομέδα δόθηκε την Πέμπτη (6/1) στη δημοσιότητα από ευρωπαίους αστρονόμους.

Οι επιστήμονες τράβηξαν την εκπληκτική φωτογραφία χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα δύο τηλεσκόπια.

Πρόκειται για τον “δίδυμο” μας γαλαξία, που αποτελείται από εκατοντάδες δισεκατομμύρια αστέρια και βρίσκεται πολύ κοντά στον δικό μας, περίπου 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Στη φωτογραφία φαίνονται τα πορτοκαλί δαχτυλίδια του γαλαξία, που πρόκειται για περιοχές όπου γεννιούνται τα νέα αστέρια, τα οποία παρατηρήθηκαν με υπέρυθρες ακτινοβολίες από το τηλεσκόπιο Herschel.

Η μπλε περιοχή είναι σημεία όπου τα αστέρια πεθαίνουν και σχηματίζονται μαύρες τρύπες, περιοχή που φωτογραφήθηκε από το τηλεσκόπιο XMM-Newton και χρησιμοποιεί ακτίνες Χ.

Οι δύο φωτογραφίες ενώθηκαν σε μια λίγο πριν τις γιορτές της Πρωτοχρονιάς.

Εκπληκτικές εικόνες από το διάστημα (Photos)



Πραγματικά εντυπωσιακές φωτογραφίες αυτού του μήνα από το διάστημα… Να αρχίσουμε να βλέπουμε και αλλού γιατί η Γη μας εγκαταλείπει!













Δείτε Περισσότερα: ΠΗΓΗ

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...