Εκτυφλωτικό κβάζαρ λάμπει από τις αρχές του Σύμπαντος

Κοσμικός φάρος

Αρχαίο και υπέρλαμπρο

Τα κβάζαρ είναι ενεργοί πυρήνες των γαλαξιών και όπως πιστεύουν οι αστροφυσικοί τροφοδοτούνται από μαύρες τρύπες. Τα κβάζαρ που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα είναι αρχαία, γεγονός που σημαίνει ότι για άγνωστους ακόμη λόγους όσο εξελισσόταν και αναπτυσσόταν το Σύμπαν οι γαλαξίες σταμάτησαν να παράγουν αυτές τις εντυπωσιακές κοσμικές δομές. Ευρωπαίοι ερευνητές μετά από πέντε έτη ερευνών εντόπισαν το κβάζαρ χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή και το τηλεσκόπιο υπέρυθρων KIT στη Χαβάη.

Τα στοιχεία που συνοδεύουν το ULAS J1120+0641 είναι άκρως εντυπωσιακά. Η μαύρη τρύπα του κβάζαρ έχει μάζα περίπου δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας και 500 φορές μεγαλύτερη από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας. Χαρακτηρισμοί όπως «υπέρλαμπρο» ή «εκτυφλωτικό» μάλλον δεν αρκούν για να περιγράψουν αυτό το κβάζαρ αφού σύμφωνα με τους ερευνητές έχει λαμπρότητα ίση με εκείνη 63 τρισεκατομμύριων άστρων σαν τον Ήλιο.

H ανακάλυψη δημοσιεύεται στο Nature.

Βήμα Science

Επείγουσα εκκένωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού λόγω διερχόμενου αντικειμένου

Μισή ώρα αγωνίας

Τουλάχιστον δύο ρωσικές κάψουλες Soyuz παραμένουν ανά πάσα στιγμή προσδεδεμένες στον ISS   (Φωτογραφία:  NASA )

Το εξαμελές πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αναγκάστηκε την Τρίτη να αναζητήσει καταφύγιο στην κάψουλα διαφυγής, όταν ένα μικρό διαστημικό σκουπίδι πέρασε σε απόσταση μόλις 250 μέτρων από το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα.

Σύμφωνα με πηγή της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας, την οποία επικαλείται το πρακτορείο Interfax, το διαστημικό σκουπίδι έγινε αντιληπτό πολύ αργά και το κέντρο ελέγχου δεν είχε το χρόνο να πραγματοποιήσει ελιγμό αποφυγής.

To πλήρωμα έλαβε την εντολή να καταφύγει σε δύο σταθμευμένες κάψουλες Soyuz στις 14.30 ώρα Ελλάδας, ακριβώς μισή ώρα πριν το αντικείμενο φτάσει στην ελάχιστη απόσταση από τον ISS.

Λίγα λεπτά αργότερα, το κέντρο ελέγχου τους έδωσε το πράσινο φως να επιστρέψουν στον σταθμό.

Ακόμα και ένα μικρό διαστημικό σκουπίδι μπορεί θεωρητικά να διαπεράσει τα τοιχώματα του ISS και να προκαλέσει καταστροφική αποσυμπίεση. Σε αυτή την περίπτωση, οι δύο Αμερικανοί, οι δύο Ρώσοι και ο Ιάπωνας που διαμένουν στο συγκρότημα θα μπορούσαν να επιστρέψουν στη Γη με τα ρωσικά Soyuz, τα οποία χρησιμοποιούνται για τις μεταφορές πληρωμάτων και στη συνέχεια παραμένουν προσδεδεμένα στο συγκρότημα για ώρα ανάγκης.

Περίπου 300.000 διαστημικά σκουπίδια με μέγεθος από 1 έως 10 εκατοστά περιφέρονται σήμερα άσκοπα γύρω από τη Γη, απειλώντας τους αστροναύτες και τους εκατοντάδες ενεργούς δορυφόρους.

Τα ραντάρ της NASA παρακολουθούν μόλις τα 18.000.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Άρης είχε ωκεανούς κάποτε;

Σύμφωνα με εικασίες επιστημόνων κάποιοι σχηματισμοί στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη θα μπορούσαν να είναι αποδείξεις ύπαρξης ωκεανών. Οι εν λόγω φωτογραφίες είναι από το διαστημικό πρόγραμμα Mars Odyssey πίσω το 2001. Οι ειδικοί θεωρούν ότι τα «νησιά» σε σχήμα δακρύων θα ήταν δυνατόν να...



...δημιουργηθούν όταν κάποτε η συγκεκριμένη περιοχή αποτελούσε το πυθμένα μιας θάλασσας και μάλιστα με μεγάλο βάθος.

Με αυτήν την αποκάλυψη ενισχύθηκαν τα σενάρια για ύπαρξη Αρειανής ζωής σε κάποια στιγμή στον πλανήτη. Γεωλόγοι από το πανεπιστήμιο του Τέξας μελετώντας το φωτογραφικό υλικό και συγκρίνοντάς τες με αυτές από παρόμοια τμήματα βυθού στον πλανήτη μας, έρχονται να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς για ύπαρξη ωκεανών.



Υπάρχει όμως και ο αντίποδας, σύμφωνα μα τον πλανητολόγο Devor Burr από το πανεπιστήμιο του Tennessee υπογραμμίζει ότι ο Άρης έχει μικρότερη βαρύτητα οπότε θα μπορούσαν αυτοί οι σχηματισμοί να είναι αποτέλεσμα του ανέμου. Συνεχίζει ότι αυτοί οι σχηματισμοί θα μπορούσαν να παρανοηθούν και να θεωρηθούν ότι σχηματίστηκαν από υψηλές υποβρύχιες πιέσεις.

Η απάντηση των γεωλόγων είναι ότι υπάρχει και αυτή η περίπτωση, αλλά ο μοναδικός τρόπος να δοθεί απάντηση σε αυτό το δίλημμα είναι μόνο με επιτόπια εξέταση.

Απ΄ότι φαίνεται θα πρέπει να περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμα, για να πατήσει ανθρώπινο πόδι στην κόκκινη επιφάνεια του πλανήτη.



Πηγή: newsbeast.gr

Αντίο «Κέπλερ»

Το διαστημικό φορτηγό της Ευρώπης αυτοκαταστράφηκε επάνω από τον νότιο Ειρηνικό. Το ATV-Johannes Kepler είχε παραλάβει 1,3 τόνους σκουπιδιών από τον διαστημικό σταθμό προτού ολοκληρώσει την αποστολή του με την ελεγχόμενη «βουτιά».

Φωτό: European Space Agency Τα περισσότερα απορρίμματα από το φορτίο του οχήματος και ο,τι απέμεινε από το ίδιο το όχημα θα έχουν εξατμιστεί μέχρι να φτάσουν στον Ωκεανό, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Σκοπός του ήταν να παραδώσει περισσότερους από επτά τόνους καυσίμων, τροφίμων, αέρα και εξοπλισμού στο διαστημικό σταθμό.
Το Kepler χρησιμοποίησε επίσης τους προωθητήρες του για να ωθήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ψηλότερα στον ουρανό.
To Johannes Kepler ήταν το δεύτερο φορτηγό του διαστήματος ή Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς, όπως ονομάζονται του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (Esa). Το πρώτο ήταν το Ιούλιος Βερν, που ολοκλήρωσε την αποστολή του το 2008.

Σήμερα η επίσημη πρώτη του καλοκαιριού

Παγκόσμια πρώτη μιας παράστασης για το Σέλας στο Πλανητάριο

Σήμερα ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, αφού, σύμφωνα με το αστρονομικό ημερολόγιο, η εκκίνηση του θερινού ηλιοστάσιου είναι στις 21 Ιουνίου. Η μέρα αυτή σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη διάρκεια της μέρας και τη μικρότερη της νύχτας μέσα στο έτος. Από αύριο η μέρα θ’ αρχίσει και πάλι να μικραίνει. Το θερινό ηλιοστάσιο γιορτάζεται σήμερα στο Πλανητάριο σε μια εκδήλωση με τίτλο «Βιώνοντας το Σέλας», όπου θα προβληθεί για πρώτη φορά παγκοσμίως μια πλανηταριακή παράσταση που καταγράφει το Σέλας.

Το θερινό ηλιοστάσιο στο βόρειο ημισφαίριο λαμβάνει χώρα στις 20:16 ώρα Ελλάδας. Ο άξονας περιστροφής του πλανήτη μας έχει κλίση περίπου 23,5 μοιρών, με αποτέλεσμα καθώς η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της και παράλληλα περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, στις 21 Ιουνίου (και καμιά φορά στις 20 Ιουνίου) ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται στο πλησιέστερο δυνατό σημείο προς το μητρικό μας άστρο κατά την ετήσια τροχιά του. Αντίθετα, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο από τον Ήλιο.

Αν και το βόρειο ημισφαίριο ουσιαστικά "κοιτάζει" στις 21 Ιουνίου τον Ήλιο από το πιο κοντινό σημείο που είναι δυνατό, η αποκορύφωση της θερμοκρασίας αργεί. Η χρονική υστέρηση κατά περίπου ενάμιση μήνα (μέχρι τις αρχές Αυγούστου) συμβαίνει επειδή χρειάζεται χρόνος μέχρι να συσσωρεύσουν και να αποβάλουν θερμότητα οι ωκεανοί του βορείου ημισφαιρίου, οι οποίοι ακόμα διατηρούν χαμηλή θερμοκρασία από την παγωνιά του χειμώνα, καθυστερώντας έτσι την άνοδο της θερμοκρασίας της υπερκείμενης ατμόσφαιρας.

Το θερινό ηλιοστάσιο εορτάζεται σήμερα στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, σε μια εκδήλωση με τίτλο «Βιώνοντας το Σέλας». Η είσοδος στο Πλανητάριο είναι δωρεάν. Επίσημος προσκεκλημένος είναι ο Terence Murtagh, γενικός, διευθυντής της Evans and Sutherland, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες πλανηταρίων στον κόσμο, ο οποίος είναι επίσης καλλιτέχνης και δημιουργός της συγκεκριμένης πλανηταριακής παράστασης. Για τη δημιουργία της παράστασης αυτής, ταξίδεψε 12 φορές έως τη Βόρεια Αλάσκα και τη Βόρεια Νορβηγία, όπου και κατέγραψε το μοναδικό θέαμα για τους θόλους των πλανηταρίων.

Η 25λεπτη παράσταση είναι η πρώτη πλανηταριακή παράσταση σε παγκόσμιο επίπεδο που καταγράφει το Σέλας σε όλη του την μεγαλοπρέπεια και το προβάλλει καλύπτοντας πλήρως τον τεράστιο θόλο του Ευγενίδιου Πλανηταρίου (950 τ.μ.). Θα πραγματοποιηθούν τρεις προβολές σήμερα: στις 20:00, στις 21:00 και στις 21:30. Η είσοδος και στις τρεις προβολές είναι ελεύθερη, με δελτία προτεραιότητας που θα αρχίσουν να διανέμονται από τις 19:00, μέχρι εξαντλήσεως των θέσεων.

Ανακαλύφθηκαν νέες γιγάντιες μαύρες τρύπες σε δεκάδες γαλαξίες

Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν αχνά σήματα ακτινοβολίας-Χ, τα οποία πιστεύουν ότι αποτελούν τα απομεινάρια από γιγάντιες και ακόρεστες μαύρες τρύπες, οι οποίες υπήρχαν ήδη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα το Σύμπαν βρισκόταν στη νηπιακή ηλικία του. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον κοσμολόγο Πριγιαμβάντα Ναταράτζαν του πανεπιστημίου Γιέηλ, αξιοποίησαν το τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ «Τσάντρα» της NASA και δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Nature, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.

Οι αστρονόμοι εστίασαν την προσοχή τους σε περίπου 250 γαλαξίες, τους οποίους αρχικά είχαν επιλέξει με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Hubble. Ο πιο απομακρυσμένος από αυτούς τους γαλαξίες απέχει γύρω στα 13 δισ. έτη φωτός από τη Γη, δηλαδή έχει ηλικία «μόλις» 700 εκατ. ετών μετά το αρχικό «Μπιγκ Μπανγκ» της δημιουργίας του Σύμπαντος.

Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες παίζουν ένα διπλό ρόλο καταστροφής και αναδημιουργίας στο επίκεντρο των γαλαξιών. «Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι υπερβολικά μεγάλες μαύρες τρύπες ήδη υπήρχαν 700 έως 800 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη», πράγμα που σημαίνει ότι είτε εξαρχής γεννήθηκαν γιγάντιες, είτε αναπτύχθηκαν με ραγδαίο ρυθμό. Οποιοδήποτε σενάριο μάς λέει περισσότερα πράγματα από αυτά που ξέρουμε, πράγμα που είναι συναρπαστικό», όπως είπε ο Ναταράτζαν.

Οι πρώιμες μαύρες τρύπες εντοπίστηκαν έμμεσα χάρη στις υψηλής ενέργειας «υπογραφές» τους στο φάσμα της ακτινοβολίας-Χ, η οποία μπόρεσε να περάσει μέσα από τα πυκνά νέφη σκόνης και αερίων στους γαλαξίες που τις φιλοξενούσαν (τα νέφη αυτά εμποδίζουν τα οπτικά τηλεσκόπια να δουν τις αρχέγονες μαύρες τρύπες). Είναι οι πιο βαθιές στο Σύμπαν «εικόνες» ακτίνων-Χ που έχουν ληφθεί ποτέ. Αρχαίες μαύρες τρύπες έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν, όμως είναι η πρώτη φορά που έχει γίνει μαζική ανίχνευσή τους σε τόσο μεγάλη κλίμακα γαλαξιών.

Υπολογίζεται ότι μεταξύ 30% και 100% των μακρινών γαλαξιών περιέχουν μαύρες τρύπες σούπερ-μεγέθους. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, υπάρχουν τουλάχιστον 30 εκατ. υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν, 10.000 φορές περισσότερες από τα κβάζαρ, τα πολύ φωτεινά γαλαξιακά κέντρα, που μοιάζουν με μαύρες τρύπες.

«Φαίνεται πως βρήκαμε ένα τελείως νέο πληθυσμό μαύρων τρυπών-μωρών, οι οποίες θα μεγαλώσουν κατά 100 ή 1.000 φορές, ώσπου τελικά να γίνουν οι γιγάντιες μαύρες τρύπες που βλέπουμε σήμερα, μετά από σχεδόν 13 δισ. χρόνια», δήλωσε ο συνυπεύθυνος της έρευνας Κέβιν Σαβίνσκι του πανεπιστημίου Γιέηλ. Ένας τέτοιος μαζικός πληθυσμός νηπιακών μαύρων τρυπών είχε προβλεφθεί θεωρητικά, αλλά ποτέ ως τώρα δεν είχε παρατηρηθεί.

«Μέχρι σήμερα δεν είχαμε ιδέα τι έκαναν οι μαύρες τρύπες στους πρώιμους γαλαξίες - ούτε καν ήμασταν σίγουροι αν υπήρχαν. Τώρα ξέρουμε ότι υπάρχουν και ότι μεγαλώνουν σαν τρελές», δήλωσε ο ερευνητής Εζεκιήλ Τράϊστερ του πανεπιστημίου της Χαβάης. Το ερώτημα πάντως παραμένει με ποιο τρόπο σχηματίστηκαν οι πρώτες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, αλλά και πώς μεγαλώνουν τόσο γρήγορα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μαύρες τρύπες και γαλαξίες, με κάποιο συμβιωτικό τρόπο, μεγαλώνουν παράλληλα και αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει ήδη από τα πρώτα στάδια του Σύμπαντος.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ρομποτικό διαστημικό φορτηγό έτοιμο για βουτιά θανάτου

Αποστολή εξετελέσθη

To Johannes Kepler απομακρύνεται από τον ISS σε καλλιτεχνική απεικόνιση   (Φωτογραφία:  ESA )

---

Έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το μη επανδρωμένο μεταγωγικό Johannes Kepler θα αυτοκαταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα το βράδυ της Τρίτης, ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA).

Το Kepler είναι το δεύτερο από τα πέντε φορτηγά ATV (Αυτόνομο Όχημα Μεταφοράς) που κατασκευάζει η ESA για το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο.

Και τα πέντε ATV είναι σκάφη μίας χρήσης. Σχεδιάστηκαν να συνδέονται αυτόνομα στον σταθμό και να παραδίδουν φορτία ανεφοδιασμού έως και επτά τόνων. Στη συνέχεια γεμίζονται με τα σκουπίδια, τον άχρηστο εξοπλισμό και τα απόβλητα του πληρώματος, και τελικά αυτοκαταστρέφονται πέφτοντας στον Ειρηνικό.


^{Μόνο αυτή η λάμψη καταγράφηκε από την αυτοκαταστροφή του προηγούμενου ATV το 2008}

Στο μεσοδιάστημα, οι κινητήρες του σκάφους πυροδοτούνται όποτε χρειάζεται να αυξηθεί ή να μειωθεί το ύψος της τροχιάς του ISS, που δεν διαθέτει δικούς του κινητήρες.

Το πρώτο ευρωπαϊκό ATV, με την ονομασία Jules Verne, είχε εκτοξευτεί το 2008. Το Johannes Kepler παραμένει προσδεδεμένο στον ISS από τον Φεβρουάριο, τον οποίο έχουν επισκεφθεί έκτοτε δύο διαστημικά λεωφορεία, ένα ρωσικό Soyuz, ένα ρωσικό Progress, καθώς και το ιαπωνικό μεταγωγικό HTV.

Η αεροστεγής θυρίδα ανάμεσα στον ISS και το Kepler έκλεισε οριστικά στις 18.30 ώρα Ελλάδας την Κυριακή. Η αποσύνδεση προγραμματίζεται για το απόγευμα της Δευτέρας και η είσοδος στην ατμόσφαιρα για την Τρίτη.

«Χτυπώντας την ανώτερη ατμόσφαιρα, το ATV θα κατρακυλήσει, θα διαλυθεί και θα καεί. Τα τυχόν σύντριμμα του θα καταπέσουν στον ωκεανό γύρω στις 20.50 GMT [23.50 ώρα Ελλάδας]» ανακοίνωσε η ESA.

Στο Νότιο Ειρηνικό έχει ήδη οριστεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για να αποφευχθούν ατυχήματα.

Όταν πια έχει φτάσει σε ύψος 18 χιλιομέτρων πάνω από το νερό, το Kepler θα απελευθερώσει ένα «μαύρο κουτί» που θα μεταδώσει τις τελευταίες μετρήσεις στη Γη μέσω του δικτύου δορυφορικής τηλεφωνίας Iridium.

Το τρίτο ATV, που βαφτίστηκε προς τιμήν του Ιταλού φυσικού Εντοάρντο Αμάλντι, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το Φεβρουάριο του 2012.

Newsroom ΔΟΛ

Εντυπωσιακή η χθεσινοβραδυνή ολική έκλειψη σελήνης

Ολοκληρώθηκε χθες τη νύχτα η πρώτη ολική έκλειψη Σελήνης του 2011 που είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια εδώ και 11 χρόνια, ενώ ήταν ορατή από την Ευρώπη, την Αφρική, την Κεντρική Ασία και την Αυστραλία. Μάλιστα η Google σήμερα έχει μετατρέψει το λογότυπό της σε απεικόνιση της έκλειψης.

Στην Αθήνα, το Εθνικό Αστεροσκοπείο, στο Θησείο, άνοιξε τις πόρτες του στις 20.00 και έως τα μεσάνυχτα προσέφερε στους επισκέπτες τη δυνατότητα να παρατηρήσουν τη Σελήνη από το διαμέτρου 40 εκατοστών τηλεσκόπιο «Δωρίδη». Στον λόφο βρίσκονται άλλα 10, μικρότερα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης.
Η έκλειψη παρατηρήθηκε καθώς η σελήνη διήλθε μέσα από τη σκιά που ρίχνει η γη, με αποτέλεσμα να μην αντανακλάται επάνω της ηλιακό φως. Ωστόσο η έμμεση ακτινοβολία του ηλίου μπορεί να συνεχίσει να φωτίζει τη σελήνη, προσδίδοντάς της κόκκινο χρώμα.
Η σκιά άρχισε να πέφτει στη σελήνη στις 17.24 GMT (20.24 ώρα Ελλάδας) και το φαινόμενο έληξε στις 23.00 GMT (1.00 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας). Η ολική έκλειψη πραγματοποιήθηκε μεταξύ 19.22 GMT και 21.02 GMT.

Απίστευτη φωτογραφία από την περιστροφή της γης.

Η συγκεκριμένη εικόνα δεν έχει υποστεί επεξεργασία, είναι ακριβώς όπως τη βλέπετε. Η Φωτογραφία τραβήχτηκε στην Αυστραλία για να δείξει την περιστροφή της γης.

Την εικόνα τράβηξε ο Άντριου Μπρουκς, ερασιτέχνης φωτογράφος, τη στιγμή που βρισκόταν στο σαλόνι του σπιτιού ενός φίλου του στην περιοχή Denial Bay, που βρίσκεται στην άκρη του Great Australian Bight.

Ο φωτογράφος εκμεταλλεύτηκε τη φυσική περιστροφή της γης εξ ου και οι κύκλοι στην εικόνα που δημοσίευσε η Telegraph. Η κάθε φωτογραφία χρειάστηκε 36 λεπτά για να ολοκληρωθεί με το κλείστρο της κάμερας να είναι ανοιχτό για 18 λεπτά.

"Πήγα έξω ένα βράδυ κοίταξα στον ουρανό και έμεινα άφωνος από το πόσο ξάστερος ήταν. Τοποθέτησα την κάμερα, άνοιξα τα παντζούρια, έφτιαξα ένα τσάι και παρακολούθησα έναν αγώνα ποδοσφαίρου μέχρι να τραβηχτούν οι φωτογραφίες. Στη συνέχεια επέστρεψα και έμεινα έκθαμβος με τις εικόνες", είπε ο 42χρονος φωτογράφος.

Η κοντινότερη μεγαλύτερη πόλη απέχει από το σημείο 800 χιλιόμετρα κάτι που σημαίνει πως ο ουρανός δεν δέχεται την επίδραση από τα φώτα της μεγαλούπολης.
Επιπλέον, τη συγκεκριμένη μέρα η γη βρισκόταν σε τέτοια θέση που ήταν τέλεια για την αποτύπωση της εικόνας.
Πηγή: cosmo.gr

Το βράδυ της Τετάρτης η μεγαλύτερη έκλειψη Σελήνης εδώ και χρόνια

To φαινόμενο θα εξελιχθεί με ασυνήθιστη βραδύτητα λίγο πάνω από τον ορίζοντα (εικόν αρχείου)   (Φωτογραφία:  Associated Press )

Έχουν περάσει 11 χρόνια από την τελευταία φορά που μια έκλειψη Σελήνης είχε τόσο μεγάλη διάρκεια. Η ολική έκλειψη της Τετάρτης όχι μόνο θα διαρκέσει πάνω από μιάμιση ώρα, αλλά θα ξεκινήσει και την πιο βολική ώρα, το ηλιοβασίλεμα.

Η σκιά της Γης θα αρχίσει να καλύπτει τον σεληνιακό δίσκο στις 20.24 ώρα Ελλάδας, λίγο πριν ανατείλει το φεγγάρι. Αυτό σημαίνει ότι ο σεληνιακός δίσκος θα εμφανιστεί στον ορίζοντα «λειψός».

«Οι παρατηρητές σε όλη την Ευρώπη θα χάσουν τα πρώτα στάδια της έκλειψης επειδή θα συμβούν πριν από την ανατολή της Σελήνης» αναφέρει ο δικτυακός τόπος NASA Eclipse.

H συνέχεια του φαινομένου θα είναι εντυπωσιακή και εύκολα ορατή, αφού αυτή την εποχή η Σελήνη παραμένει διαρκώς χαμηλά στον ορίζοντα, οπότε φαίνεται μεγαλύτερη από ό,τι συνήθως λόγω οφθαλμαπάτης.

Η διάρκεια της «ολικότητας», δηλαδή της φάσης στην οποία ολόκληρη η Σελήνη παραμένει τυλιγμένη στη σκιά της Γης θα διαρκέσει 100 λεπτά. και το φαινόμενο θα λήξει τελικά στις 02.00 την Πέμπτη.

Την ώρα της ολικότητας ο σεληνιακός δίσκος θα σκοτεινιάσει αλλά δεν θα εξαφανιστεί τελείως -θα συνεχίσει να λάμπει με ένα αμυδρό κόκκινο φως, καθώς  φωτίζεται από το λιγοστό ηλιακό φως που διαπερνά την γήινη ατμόσφαιρα.

Η κόκκινη απόχρωση οφείλεται στο γεγονός ότι ο αέρας διαθλά περισσότερο το πράσινο και το μπλε χρώμα, αφήνοντας μόνο το κόκκινο θα φτάσει μέχρι το φεγγάρι.

Τα τελευταία 100 χρόνια, μόνο τρεις άλλες εκλείψεις Σελήνης έχουν ξεπεράσει την έκλειψη της Τετάρτης σε διάρκεια.

Η τελευταία έκλειψη ανάλογης διάρκειας συνέβη τον Ιούλιο του 200 και διήρκεσε 107 λεπτά.

Η επόμενη έκλειψη Σελήνης για το 2011 θα συμβεί το Δεκέμβριο. Θα είναι κι αυτή ολική έκλειψη, ωστόσο θα έχει μικρότερη διάρκεια και δεν θα είναι ορατή από την Ευρώπη.

Newsroom ΔΟΛ

Δέκα νέους εξωπλανήτες «είδε» δορυφορικό τηλεσκόπιο

Δέκα ακόμα πλανήτες, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, εντοπίστηκαν από το γαλλικό δορυφορικό τηλεσκόπιο Corot, ανεβάζοντας έτσι σε 561 το συνολικό αριθμό των γνωστών εξωπλανητών. Στους δέκα νέους πλανήτες περιλαμβάνονται ένας εξωπλανήτης σε τροχιά γύρω από ένα ασυνήθιστα νεαρό άστρο και δύο πλανήτες με μέγεθος ανάλογο του Ποσειδώνα, οι οποίοι, επίσης, περιφέρονται γύρω από το ίδιο άστρο.

Το Corot που εκτοξεύτηκε το 2006 από τη Γαλλική Διαστημική Υπηρεσία (CNES), λίγο πριν εκτοξευτεί το αμερικανικό «Κέπλερ», που κάνει ανάλογη δουλειά, ανιχνεύει εξωπλανήτες καταγράφοντας την μικρή πτώση του αστρικού φωτός που εκπέμπεται από ένα άστρο, όταν ανάμεσα σε αυτό και τη Γη παρεμβάλλεται ένας πλανήτης. Ήδη, έχει εντοπίσει 23 εξωπλανήτες με αυτή την μέθοδο, σύμφωνα με το BBC.

Το γαλλικό παρατηρητήριο, η αποστολή του οποίου έχει επεκταθεί έως το 2013, εκτός από «κυνηγός πλανητών», παρέχει πολύτιμα στοιχεία αστροσεισμολογίας. Από τους δέκα νέους πλανήτες που ανακάλυψε, οι επτά εκτιμάται ότι ανήκουν στην κατηγορία του «καυτού Δία», δηλαδή τεράστιοι αέριοι πλανήτες με πολύ υψηλή θερμοκρασία, παρόμοιοι με το Δία, αλλά σε ακόμα μικρότερη απόσταση από το άστρο-ήλιο τους.

Δύο άλλοι εξωπλανήτες, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο Corot-24, έχουν διάμετρο περίπου 1,4 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ποσειδώνα, ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιφορά σε πέντε και 12 μέρες αντίστοιχα. Ένας από τους «καυτούς Δίες» περιφέρεται γύρω από το άστρο Corot-18, που έχει ηλικία μόλις 600 εκατ. ετών, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του πρώιμου σχηματισμού των πλανητών.

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ ΟΡΑΤΗ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ!

14/06/11 -Την Τετάρτη (15/6) θα πραγματοποιηθεί η πρώτη ολική έκλειψη Σελήνης για το 2011, έκλειψη που θα είναι ορατή από όλη την Ελλάδα.
Η έκλειψη θα διαρκέσει 100 λεπτά περίπου, και θα ξεκινήσει μισή ώρα μετά την ανατολή της σελήνης, στις 21:20 το βράδυ.

Το καλό είναι ότι σύμφωνα με τους ειδικούς θα μπορέσουμε να τη δούμε χωρίς ειδικό εξοπλισμό, αφού δεν υπάρχει ο οποιοσδήποτε κίνδυνος σε περίπτωση παρατήρησης της δια γυμνού οφθαλμού.

Η έκλειψη θα γίνει ορατή  από την Ανατολική Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τη Δυτική Αυστραλία, ενώ άλλες περιοχές του πλανήτη θα δουν μόνο ένα μέρος του και άλλες, όπως η Βόρεια Αμερική, θα το χάσουν.  
πηγή COSMO

Εντυπωσιακή ηλιακή έκρηξη... ...απειλεί την Γη

Η χθεσινή έκρηξη απειλεί σήμερα και αύριο τηλεπικοινωνιακά και ηλεκτρικά δίκτυα
Νεα Υόρκη : Το διαστημικό παρατηρητήριο SDO (Solar Dynamic Observatory) κατέγραψε χθες μια εντυπωσιακή έκλαμψη (ή έκρηξη) στο νότιο ημισφαίριο του Ήλιου. Από την έκρηξη δημιουργήθηκε ένα κύμα φορτισμένων σωματιδίων που κατευθύνονται με πολύ μεγάλη ταχύτητα προς την Γη απειλώντας τα τηλεπικοινωνιακά και ηλεκτρικά δίκτυα. Σύμφωνα.... με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων η απειλή του κύματος των σωματιδίων θα διαρκέσει για περίπου 48 ώρες.
Οι ηλιακές εκρήξεις
Οι ηλιακές εκρήξεις είναι πίδακες διάπυρου υλικού που δημιουργούνται κατά την απελευθέρωση ενέργειας που έχει παγιδευτεί σε μαγνητικά πεδία πάνω από τις λεγόμενες μαύρες κηλίδες του Ήλιου. Το φαινόμενο συνοδεύεται από εκπομπή ισχυρής ακτινοβολίας και φορτισμένων σωματιδίων που ταξιδεύουν με πολύ μεγάλες ταχύτητες.
H χθεσινή έκρηξη σύμφωνα με τους επιστήμονες δημιούργησε ένα «τσουνάμι» σωματιδίων που ταξιδεύει προς την Γη με ταχύτητα πέντε εκατομμυρίων χλμ/ώρα. Τα φορτισμένα σωματίδια που φτάνουν στη Γη παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της και κινούνται προς τους πόλους, όπου συγκρούονται με σωματίδια της ανώτερης ατμόσφαιρας δημιουργώντας το εντυπωσιακό σέλας ενώ προκαλούν επίσης προβλήματα στα τηλεπικοινωνιακά και ηλεκτρικά δίκτυα.
Δείτε το βίντεο της εντυπωσιακής έκρηξης...

Simply Amazing Solar Prominence Eruption!

Τα Voyager του 1977 στην εσχατιά του ηλιακού μας συστήματος

Τα μηχανήματα του ανθρώπου που έχουν καταφέρει να απομακρυνθούν περισσότερο από τον πλανήτη μας, οι ακαταπόνητοι ταξιδευτές της ανθρωπότητας, τα δύο διαστημικά οχήματα Voyager, περνάνε μέσα από μια απρόσμενη «θάλασσα» ισχυρών μαγνητικών αναταράξεων, καθώς βρίσκονται στα έσχατα όρια του ηλιακού μας συστήματος και επιχειρούν να περάσουν στο διαστρικό κενό για πρώτη φορά, σε κοσμοϊστορική στιγμή για το ανθρώπινο είδος.

Τα δύο μυθικά πλέον σκάφη της NASA, που εκτοξεύτηκαν το 1977, ήδη προσεγγίζουν το απώτατο όριο όπου φτάνει η επιρροή του ήλιου μας (η λεγόμενη "ηλιόσφαιρα" που ορίζει τα "σύνορα" του ηλιακού μας συστήματος), σε απόσταση άνω των 15 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Παρόλα αυτά συνεχίζουν με συνέπεια να επιτελούν το καθήκον τους και να στέλνουν πίσω στην "πατρίδα" επιστημονικά στοιχεία. Έχουν, έτσι, επιτρέψει στους επιστήμονες να διαμορφώσουν μια καλύτερη εικόνα για τις συνθήκες που επικρατούν στη συνοριακή ζώνη, όπου η ύλη που εκτοξεύεται από τον ήλιο μας, συναντά το διαστρικό μαγνητικό πεδίο και την ύλη που έχει εκτοξευτεί από άλλα άστρα του γαλαξία μας.
Τα τελευταία στοιχεία, που δημοσιεύονται στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", δείχνουν ότι οι εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος μοιάζουν με ένα γιγάντιο και ταραγμένο "τζακούζι", όπως δήλωσε ο καθηγητής Γιουτζίν Πάρκερ του πανεπιστημίου του Σικάγο.
Η ανάλυση των δεδομένων των Voyager 1 και 2, με τη βοήθεια μοντέλων ηλεκτρονικών υπολογιστών, δείχνουν πως οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου που μεταφέρονται με τον ηλιακό "άνεμο" της ύλης που εκπέμπει το μητρικό άστρο μας, συνεχώς διασπώνται και επανασυνδέονται υπό μεγάλη πίεση. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί μέσα στον ηλιακό άνεμο γιγάντιες "φυσαλίδες" με πλάτος μέχρι 160 εκατομμυρίων χιλιομέτρων η κάθε μία. «Επειδή ο ήλιος περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα, το μαγνητικό πεδίο του συστρέφεται και "ρυτιδιάζει", όπως η φούστα μιας μπαλαρίνας», πράγμα που εντείνεται όσο μεγαλώνει η απόσταση από τον ήλιο, δήλωσε χαρακτηριστικά ο αστρονόμος Μέραβ Όφερ του πανεπιστημίου της Βοστόνης.
Αυτή η διαπίστωση έχει σημασία, κατά τους επιστήμονες, για την κατανόηση της κοσμικής ακτινοβολίας των σωματιδίων υψηλής ενέργειας που πέφτουν πάνω στη Γη με προέλευση τα μακρινά άστρα που εκρήγνυνται, τις μαύρες τρύπες και άλλα "εξωτικά" φαινόμενα του σύμπαντος. «Οι μαγνητικές φυσαλίδες αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνάς μας ενάντια στις κοσμικές ακτίνες. Δεν έχουμε ακόμα καταλήξει αν αυτό είναι καλό πράγμα ή όχι», δήλωσε ο Όφερ. Είναι πιθανό η δημιουργία αυτών των ξεχωριστών μαγνητικών δομών με μορφή "φυσαλίδων" (σαν διαπερατή μεμβράνη) να κάνει το ηλιακό μας σύστημα πιο ευάλωτο και "πορώδες" στη διείσδυση των κοσμικών ακτίνων. Από την άλλη όμως, μπορεί οι κοσμικές ακτίνες να παγιδεύονται πιο αποτελεσματικά μέσα στις τεράστιες μαγνητικές "φυσαλίδες".
Οι επιστήμονες δήλωσαν έκπληκτοι από την μαγνητική αναταραχή που επικρατεί στα απώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος, τα οποία ανέμεναν να είναι πιο γαλήνια, καθώς ως τώρα πίστευαν ότι οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του ήλιου αφού έφταναν στην μέγιστη απόσταση (την "ηλιόπαυση") απλώς έκαναν μια ομαλή στροφή (σαν "αψίδα") και επέστρεφαν για να επανασυνδεθούν με το άστρο μας. Όπως όμως διαπιστώνεται τώρα χάρη στα Voyager επικρατεί μια πιο πολύπλοκη και ταραχώδης εικόνα, που θυμίζει αφρό από τζακούζι!

Τα Voyager ολοκλήρωσαν το 1989 τον αρχικό στόχο της αποστολής τους να μελετήσουν τους εξωτερικούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα και, έκτοτε, έβαλαν πλώρη για το "βαθύ διάστημα", με γενική κατεύθυνση το κέντρο του γαλαξία μας. Τα όργανά τους συνεχίζουν να λειτουργούν με τη βοήθεια της ραδιενέργειας, αν και, λόγω της μεγάλης απόστασης που τα χωρίζει πλέον από τον πλανήτη μας, ένα ραδιομήνυμά τους πρέπει να ταξιδέψει περίπου 16 ώρες για να φτάσει στη Γη.

Κανένας επιστήμονας ακόμα δεν είναι απόλυτα σίγουρος για το πού ακριβώς τελειώνει το ηλιακό μας σύστημα και πού αρχίζει ο διαστρικός χώρος, πιστεύεται όμως ότι μέσα στα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια τα Voyager θα καταφέρουν να περάσουν αυτό το έσχατο όριο. Έτσι επιτέλους οι αστρονόμοι θα ξέρουν πραγματικά μέχρι που φτάνει η "επικράτεια" του ήλιου μας και μια ανθρώπινη κατασκευή θα εισέλθει στο διαστρικό κενό για πρώτη φορά, μια πραγματικά κοσμοϊστορική στιγμή.
www.tvxs.gr

Η επιστροφή της αντιύλης

ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ CERN ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ

Από την ύλη και την αντιύλη που σχηματίστηκε μετά το Big Bang (Μεγάλη Εκρηξη), στο σύμπαν παρέμεινε μόνο η ύλη.

Κατά τη διάρκεια του μεγάλου πειράματος του CERN, με την επωνυμία ALPHA, αιχμαλωτίστηκε πρώτη φορά αντιυδρογόνο με τη βοήθεια ισχυρών μαγνητών Σήμερα, οι φυσικοί του ευρωπαϊκού ερευνητικού κέντρου CERN έχουν παγιδεύσει αντιυδρογόνο σε ένα μαγνητικό πεδίο, για να μπορέσουν να μελετήσουν τη φύση της αντιύλης.
Οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν και να παγιδεύσουν αντιυδρογόνο. Εστω κι αν πρόκειται μόνο για 38 αντιάτομα, τα οποία διατηρήθηκαν για 172 χιλιοστά του δευτερολέπτου, το γεγονός δεν παύει να προκαλεί αίσθηση. Τα αντιάτομα είναι, όντως, εξαιρετικά δύσκολο να δαμαστούν, καθώς εξαφανίζονται το ίδιο χιλιοστό του δευτερολέπτου που έρχονται σε επαφή με «συνηθισμένη» ύλη.
Οταν η αντιύλη ελέγχεται, μπορούμε να μελετήσουμε τον τρόπο συμπεριφοράς της. Οι ερευνητές επιδιώκουν να συγκρίνουν το αντιυδρογόνο, με το σύνηθες υδρογόνο για να δουν αν υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίον τα αντιάτομα αντιδρούν με τα φωτόνια. «Αν βρούμε κάποια διαφορά ανάμεσα σε υδρογόνο και αντιυδρογόνο, σημαίνει ότι έχουμε παραβλέψει κάτι στο λεγόμενο πρότυπο μοντέλο για το πώς είναι κατασκευασμένο το σύμπαν» λέει ο Τζέφρεϊ Χανγκστ, ο οποίος ηγείται του πειράματος στο CERN.
Το αποτέλεσμα μπορεί να βοηθήσει τους φυσικούς να κατανοήσουν γιατί τα πάντα γύρω μας αποτελούνται από ύλη και γιατί δεν έχουμε παρατηρήσει αντιύλη στη φύση. Πρόκειται πράγματι για μυστήριο, διότι έπρεπε να υπάρχει ίση ποσότητα ύλης και αντιύλης. «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή την ασυμμετρία» λέει ο Τζέφρεϊ Χανγκστ. «Αναζητούμε μια νέα φυσική, πράγματα που δεν σκέφτηκε κανείς πριν» προσθέτει.
Το αντιυδρογόνο είναι το απλούστερο αντιάτομο. Ενώ ένα συνηθισμένο άτομο υδρογόνου αποτελείται από ένα ηλεκτρόνιο δεσμευμένο σε ένα πρωτόνιο, το αντιυδρογόνο διαθέτει ένα ποζιτρόνιο -το αντισωματίδιο του ηλεκτρονίου- δεσμευμένο σε ένα αντιπρωτόνιο.
Τα ποζιτρόνια εκπέμπονται σε ορισμένες μορφές ραδιενεργού διάσπασης και τα αντιπρωτόνια μπορούν να δημιουργηθούν όταν παρέχεται ενέργεια στα πρωτόνια μέσα σε έναν επιταχυντή σωματιδίων και κατόπιν συγκρούονται με μέταλλο. Αργότερα έγινε ρουτίνα η παραγωγή αντιπρωτονίων και ποζιτρονίων, αλλά παραμένει δύσκολο να τα συνδυάσει κανείς σε αντιυδρογόνο, όπως και να διατηρήσει τα αντιάτομα.
Στο CERN, γεννήθηκαν τα πρώτα αντιάτομα που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος, το 1995. Τα εννέα άτομα αντιυδρογόνου που δημιουργήθηκαν τότε εξαφανίστηκαν με μια ταχύτητα που πλησίαζε εκείνη του φωτός και χρειάστηκαν μόλις 40 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου για να συγκρουστούν με ύλη και να καταστραφούν.
Το 2002, άρχισε να χρησιμοποιείται ένα νέο μηχάνημα: ο επιταχυντής αντιπρωτονίων. Ετσι έγινε δυνατόν να εμποδιστούν τα αντιπρωτόνια πριν από τη συνάντησή τους με τα ποζιτρόνια, και οι ερευνητές μπόρεσαν να παράξουν χιλιάδες αντιάτομα. Δεν μπόρεσαν, ωστόσο, να διατηρήσουν για πολύ τα αντιάτομα και δεν είναι δυνατόν να πειραματιστούν με αυτά πριν ακινητοποιηθούν.
Σήμερα είναι η πρώτη φορά που παγιδεύονται αντιάτομα. Στο νέο πείραμα ALPHA, το οποίο διεξήχθη το φθινόπωρο του 2010, οι φυσικοί συνένωσαν δέκα εκατομμύρια αντιπρωτόνια με ποζιτρόνια. Δόθηκε στα σωματίδια ένα δευτερόλεπτο να σχηματίσουν ζεύγη και να μετατραπούν σε αντιυδρογόνο και οι ερευνητές κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν στην ατομοπαγίδα μόλις 38 από το σύνολο των ατόμων αντιυδρογόνου.
Τα σταθερά, ηλεκτρικώς ουδέτερα, άτομα αντιύλης ακινητοποιήθηκαν από ισχυρά μαγνητικά πεδία, τα οποία δημιουργήθηκαν από έναν υπεραγώγιμο πλανήτη. Η σύλληψή τους έγινε μόνον όταν οι ερευνητές κατάφεραν να απορροφήσουν τόσο πολλή κινητική ενέργεια από αυτά, ώστε να αποκτήσουν θερμοκρασία μόλις μισού βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Τα αντιάτομα ελευθερώθηκαν αρκετά σύντομα πάλι, κι έτσι μπόρεσαν να συγκρουστούν ελεύθερα με ύλη και να εκπέμψουν χαρακτηριστική ακτινοβολία, η οποία καταγράφηκε από ανιχνευτές. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον μπορούσαν οι ερευνητές να σιγουρέψουν ότι τα αντιάτομα είχαν συλληφθεί.
Αυτό το επιτυχημένο πείραμα χρειάστηκε έξι χρόνια προετοιμασίας, αλλά είναι το πρώτο από μια σειρά πειραμάτων.
Το επόμενο βήμα είναι να μετρηθούν τα επίπεδα ενέργειας του αντιυδρογόνου, για να τα συγκρίνουν με το συνηθισμένο υδρογόνο. Οι ερευνητές θέλουν να μάθουν σε ποια συχνότητα των φωτονίων τα αντιάτομα απορροφούν ή εκπέμπουν ενέργεια. Οταν συμβεί αυτό, θα μάθουν και αν το υδρογόνο είναι ακριβές είδωλο του αντιυδρογόνου και το αντίστροφο. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε ο κόσμος της φυσικής θα γνωρίσει πραγματικούς κλυδωνισμούς και θα αρχίσει να διαμορφώνεται μια εντελώς νέα θεωρία για το σύμπαν.
enet.gr

Η Σελήνη δεν είναι το μόνο μεγάλο φεγγάρι στο Σύμπαν

Νέες μελέτες των επιστημόνων δείχνουν ότι η Σελήνη δεν είναι τελικά σπάνια περίπτωση δυσανάλογα μεγάλου δορυφόρου σε σχέση με τον πλανήτη γύρω από τον οποίο περιφέρεται. Περίπου ένας στους δέκα πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα μπορεί να διαθέτει ένα φεγγάρι τόσο μεγάλο όσο αυτό που γυρίζει γύρω από τη Γη. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να οδηγήσει και στον εντοπισμό εξωπλανητών που είναι πιθανόν να φιλοξενούν ζωή.

Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που έκαναν Ελβετοί και Αμερικανοί ερευνητές, για το σχηματισμό πλανητών και δορυφόρων μετά από συγκρούσεις, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δορυφόροι τόσο μεγάλοι σε σχέση με τον "μητρικό" τους πλανήτη καθόλου δεν σπανίζουν στο Σύμπαν.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του πανεπιστημίου της Ζυρίχης και του Εργαστηρίου Φυσικής της Ατμόσφαιρας και του Διαστήματος του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τους Σεμπάστιαν Έλσερ και Ριούτζα Μορισίμα, αντίστοιχα, που θα δημοσιεύσουν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Icarus", σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι υπάρχουν μια στις δώδεκα πιθανότητες, μέσα από τις συγκρούσεις ουρανίων σωμάτων, να γεννηθεί ένα πλανητικό σύστημα, όπου ο πλανήτης θα έχει μάζα πάνω από το ήμισυ της Γης και ο δορυφόρος πάνω από το ήμισυ της Σελήνης.

Η Σελήνη εκτιμάται ότι σχηματίστηκε όταν ένα σώμα με μέγεθος όσο ο σημερινός πλανήτης Άρης έπεσε πάνω στη Γη, με συνέπεια, εξαιτίας των υλικών που εκτινάχτηκαν στο διάστημα, να δημιουργηθεί ένας δίσκος λιωμένης ύλης σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, ώσπου σιγά-σιγά ψύχθηκε και στερεοποιήθηκε, δημιουργώντας τελικά το φεγγάρι μας. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες δεν θεωρούν ότι έχουν λύσει με βεβαιότητα όλα τα μυστήρια σχετικά με την προέλευση της Σελήνης.

Η ύπαρξη σε τροχιά ενός μεγάλου δορυφόρου όπως η Σελήνη, έχει βοηθήσει στη σταθεροποίηση του άξονα της Γης (αντίθετα π.χ. με αυτό που συμβαίνει στον Άρη, ο οποίος δεν διαθέτει ένα μεγάλο φεγγάρι). Με τον τρόπο αυτό σταθεροποιούνται και οι εποχές και η κατανομή των ηλιακών ακτίνων και αντίστοιχα της θερμότητας στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Έτσι, χάρη στην ευεργετική παρουσία της Σελήνης, η ζωή στη Γη βοηθήθηκε να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί. Κάτι ανάλογο μπορεί να έχει συμβεί και σε άλλους εξωπλανήτες, που έχουν την τύχη να έχουν κοντά τους ένα μεγάλο φεγγάρι.
enet.gr

Διαστημόπλοιο της NASA θα «αγγίξει» αστεροειδή

Κομμάτια αστεροειδούς θα φέρει στη Γη διαστημικό σκάφος της NASA.

Μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο της NASA θα «αγγίξει» τον αστεροειδή 1999 RQ36 και θα φέρει δείγματα της επιφάνειάς του στη Γη, στο πλαίσιο μίας πρωτοποριακής αποστολής της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας.
Το σκάφος δεν θα προσεδαφιστεί στον αστεροειδή, αλλά θα πλησιάσει αρκετά για να αγγίξει με ένα ρομποτικό βραχίονα την επιφάνειά του και να συλλέξει 2,27 κιλά σκόνης και οργανικού υλικού. Στη συνέχεια, το δείγμα θα κλειστεί σε ειδική κάψουλα, προκειμένου να επιστραφεί στη Γη.
Οι αστεροειδείς θεωρείται πως αποτελούν απομεινάρια από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η μελέτη τους θα μπορούσε να «φωτίσει» τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά τα πρώτα χρόνια της «ζωής» του και την εμφάνιση της ζωής.
Η αποστολή OSIRIS-REx (Origins-Spectral Interpretation-Resource Identification-Security-Regolith Explorer) αξίας ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, είναι προγραμματισμένη για το 2016. Η πτήση ως τον αστεροειδή θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια, και η επιστροφή εκτιμάται πως θα λάβει χώρα το 2023.
Ο 1999 RQ36 έχει μέγεθος που αντιστοιχεί σε πέντε γήπεδα ποδοσφαίρου και δεν έχει «δει» σημαντικές αλλαγές από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος μέχρι σήμερα, οπότε θεωρείται ότι θα αποτελέσει ένα καλό «δείγμα» μελέτης της «παιδικής ηλικίας» του συστήματός μας από τη γένεσή του μέχρι σήμερα. Ο Μάικλ Ντρέηκ, του πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Τάκσον, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του προγράμματος, περιέγραψε τον αστεροειδή ως μία «χρονοκάψουλα που ίσως να περιέχει τα υλικά από τα οποία δημιουργήθηκε η ζωή».
Αν και η Γη είναι γεμάτη από θραύσματα μετεωριτών, ο επιστημονικός κόσμος ανυπομονεί να μελετήσει κομμάτια που δεν έχουν αλλοιωθεί λόγω του περάσματός τους από την ατμόσφαιρα και της επαφής τους με το γήινο περιβάλλον.
«Φέρνουμε πίσω κάτι το οποίο στην ουσία είναι αμόλυντο από το ανθρώπινο χέρι» συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
Αν και η αποστολή δεν συνδέεται άμεσα με τα σχέδια του Λευκού Οίκου για αποστολή αστροναυτών σε αστεροειδείς μέχρι το 2025, τα δεδομένα που θα προκύψουν από το εν λόγω ερευνητικό πρόγραμμα θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών και του περιβάλλοντός τους σε πιθανή προσεδάφιση σε αστεροειδή.
Στο παρελθόν, διαστημόπλοια έχουν περάσει κοντά από αστεροειδείς, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν προσεδαφιστεί, ενώ πέρυσι ένα ιαπωνικό σκάφος επέστρεψε με επιτυχία σκόνη. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο εν λόγω αστεροειδής θεωρείται πιο «παρθένος». Μέσα στο καλοκαίρι επίσης, το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA θα «συναντηθεί» με τον αστεροειδή Vesta (Εστία).
H αποστολή OSIRIS-REx επελέγη από τη NASA αντί προτάσεων για επιστροφή βράχων από τη Σελήνη και προσεδάφισης στην Αφροδίτη. Στην τελευταία της φάση, το σκάφος θα εκτοξεύσει την κάψουλα με τα δείγματα πίσω στη Γη και στη συνέχεια θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο μέχρι η NASA να αποφασίσει ποια θα είναι η επόμενη αποστολή του.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC, NASA

Vladimir Komarov:Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ....

Κοσμοναύτης συντρίβεται στη Γη ενώ κλαίει οργισμένα

Ηχητικό: 

Εικόνας: η σορός του Vladimir Komarov μετά την πτώση. Ήχος: τα τελευταία λόγια του Komarov κατά την είσοδο της κάψουλας στην ατμόσφαιρα

Πρόσφατες αποκαλύψεις της αμερικάνικης κατασκοπείας για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε ο ρώσος κοσμοναύτης Vladimir Komarov το '67 κατά την είσοδο της ελαττωματικής του κάψουλας στην ατμόσφαιρα.

Του Robert Krulwich, npr
Έχουμε λοιπόν έναν κοσμοναύτη, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά, σίγουρος πως δε θα καταφέρει να επιστρέψει ποτέ στη γη. Μιλάει μέσω ασυρμάτου με τον Alexei Kosygin -υψηλόβαθμο τότε αξιωματούχο της Σοβιετικής Ένωσης- ο οποίος κλαίει επειδή πιστεύει και αυτός πως ο κοσμοναύτης θα πεθάνει.
Το διαστημόπλοιο είναι κατασκευασμένο πρόχειρα, τα καύσιμα σχεδόν τελειώνουν,τα αλεξίπτωτά του – παρότι κανείς δεν το ήξερε αυτό- δεν πρόκειται να λειτουργήσουν και ο κοσμοναύτης, ονόματι Vladimir Komarov, πρόκειται κυριολεκτικά να συντριβεί στο Γη. Το σώμα του κυριολεκτικά θα απανθρακωθεί από τη σύγκρουση. Καθώς οδηγείται προς το μοιραίο του θάνατο, οι κατασκοπευτικοί σταθμοί των ΗΠΑ στην Τουρκία τον ακούν να καταριέται οργισμένα ενώ κλαίει «εκείνους που τον έβαλαν σε αυτό το κακοφτιαγμένο διαστημόπλοιο».
Αυτή η απίστευτη μυστική καταγραφή του θανάτου ενός Ρώσου κοσμοναύτη από το 1967 παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο με τίτλο Starman από τους Jamie Doran και Piers Bizony,το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα. Οι συγγραφείς βασίζουν κυρίως την αφήγησή τους στις αποκαλύψεις του Venymin Ivanovich Russayev, αξιωματούχου της KGB και σε παλιότερες δημοσιογραφικές αναφορές του Yaroslav Golovanov στην εφημερίδα Pradva. Αυτή η εκδοχή –αν είναι αληθινή- είναι πραγματικά τρομακτική.
Το βιβλίο Starman αναφέρεται στην φιλία μεταξύ δύο κοσμοναυτών, του Vladimir Kamarov και του σοβιετικού ήρωα Yuri Gagarin, του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα. Οι δύο άνδρες είχαν πολύ καλές σχέσεις: έκαναν παρέα, κυνηγούσαν και έπιναν μαζί.
Το 1967 ανατέθηκε και στους δύο να συμμετάσχουν σε μια αποστολή και να μπουν σε τροχιά γύρω από τη Γη,αλλά και οι δυο τους ήξεραν πως το σκάφος δεν ήταν ασφαλές. Ο Komarov είπε στους φίλους του πως ήξερε πως ήταν πιθανό να πεθάνει. Αλλά δε θα έκανε πίσω γιατί δεν ήθελε να πεθάνει ο Gagarin. Ο Gagarin θα ήταν ο αντικαταστάτης του.
Η ιστορία ξεκινά πάνω κάτω το 1967 όταν ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, αποφάσισε να οργανώσει ένα εντυπωσιακό διαστημικό ραντεβού μεταξύ δύο σοβιετικών διαστημοπλοίων.
Το σχέδιο ήταν να εκτοξευτεί η διαστημική κάψουλα Soyuz 1 με τον Komarov στο εσωτερικό της. Την επόμενη μέρα, ένα δεύτερο όχημα θα απογειωνόταν, με δυο επιπλέον κοσμοναύτες. Τα δύο οχήματα θα συναντιόνταν, θα συνδέονταν, ο Komarov θα περνούσε από το ένα στο άλλο, θα άλλαζε θέση με ένα συνάδερφο του, και θα επέστρεφε στην πατρίδα του με το δεύτερο διαστημόπλοιο. Ο Μπρέζνιεφ πίστευε πως το γεγονός θα αποτελούσε έναν σοβιετικό θρίαμβο που θα συνέπιπτε με την 50η επέτειο της κομμουνιστικής επανάστασης. Ο Μπρέζνιεφ κατέστησε σαφές πως ήθελε να δει το σχέδιο να πραγματοποιείται.
Το πρόβλημα ήταν ο Gagarin, ο οποίος ήταν ήδη ένας σοβιετικός ήρωας, ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Τόσο αυτός όσο και κάποιοι ανώτεροι τεχνικοί είχαν επιθεωρήσει το Soyuz 1 και είχαν εντοπίσει 203 κατασκευαστικά προβλήματα -αρκετά σοβαρά προβλήματα, τα οποία έκαναν την διαστημικό ταξίδι με το όχημα επικίνδυνο. Ο Gagarin πρότεινε την αναβολή της αποστολής.
Το ερώτημα ήταν: Ποιος θα το έλεγε στον Μπρέζνιεφ; Ο Gagarin συνέταξε μια δεκασέλιδη αναφορά και την έδωσε στον Venyamin Russayev, τον καλύτερο φίλο του στην KGB, αλλά κανένας δε τολμούσε να την προωθήσει προς τα πάνω στην αλυσίδα διοικήσεως. Όσοι είδαν αυτή την αναφορά, μεταξύ των οποίων και ο Russayev, υποβιβάστηκαν, απολύθηκαν ή εστάλησαν για διπλωματική αποστολή στη Σιβηρία. Ενώ απέμενε λιγότερο από ένας μήνας για την εκτόξευση, ο Komarov συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε δυνατότητα αναβολής. Συναντήθηκε με τον Russayev, τον υποβιβασμένο πράκτορα της KGB, του είπε: «δεν πρόκειται να επιστρέψω από αυτήν την πτήση».
Ο Russayev τον ρώτησε γιατί δεν αρνείται να συμμετάσχει στην αποστολή. Η απάντηση του Komarov, σύμφωνα με τους συγγραφείς, ήταν πως αν δεν πραγματοποιούσε ο ίδιος την πτήση, τότε θα έστελναν τον αντικαταστάτη. Αυτός ήταν ο Yuri Gagarin. Ο Vladimir Komarov δεν μπορούσε να το κάνει αυτό στον φίλο του. «Είναι ο Yuri μας», είπε σύμφωνα με το βιβλίο, «και θα πεθάνει αντί για μένα. Πρέπει να τον φροντίζουμε». Ύστερα ξέσπασε σε κλάματα.
Την ημέρα της εκτόξευσης ο Ρώσος δημοσιογράφος Yaroslav Golovanov ανέφερε πως ο Gagarin εμφανίστηκε στο σημείο εκτόξευσης και απαίτησε να πάρει μέρος στην αποστολή, παρότι κανένας δεν περίμενε πως θα πετούσε. Ο Golovanov αποκάλεσε αυτή τη συμπεριφορά ως ένα «ξαφνικό καπρίτσιο», παρόλο που αργότερα κάποιοι παρατηρητές εξέφρασαν την άποψη πως ο Gagarin προσπαθούσε να μπει στο διαστημόπλοιο για να σώσει το φίλο του. Τελικά το Soyuz άφησε τη Γη με πλοηγό τον Komarov.
Με το που το Soyuz άρχισε να μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη, ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Οι κεραίες δε λειτουργούσαν σωστά. Η κινητήρια δύναμη ήταν ελλιπής. Η πλοήγηση αποδείχθηκε δύσκολη. Η εκτόξευση της επόμενης μέρας έπρεπε να ακυρωθεί. Και το χειρότερο ήταν πως, ώρα με την ώρα, οι ελπίδες του Komarov να επιστρέψει ασφαλής στη Γη εξανεμίζονταν.
Την ίδια στιγμή οι μυστικές υπηρεσίας των ΗΠΑ παρακολουθούσαν την επιχείρηση. Η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) είχε κάποιες εγκαταστάσεις σε μια αεροπορική βάση κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με προηγούμενες αναφορές οι Αμερικανοί κατάσκοποι ήξεραν πως κάτι δεν πάει καλά άλλα δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς. Ένας αναλυτής της NSA, ο οποίος στο βιβλίο αναφέρεται ως Perry Fellwock, περιέγραψε πως άκουσε τυχαία τον Komarov να λέει στους αξιωματούχους στον πύργο ελέγχου πως ήξερε ότι πρόκειται να πεθάνει. Ο Fellwock περιγράφει πως ο σοβιετικός ηγέτης Alexei Kosygin επικοινώνησε μέσω βιντεοκλήσης με τον Komarov για να του πει πως είναι ήρωας. Η σύζυγος του Komarov ήταν επίσης στην γραμμή για να μιλήσει μαζί του σχετικά με το τι να πει στα παιδιά τους. Ο Kosygin έκλαιγε.
Το βιβλίο περιγράφει πως οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών άκουσαν τις «κραυγές οργής του Komarov καθώς ριχνόταν προς το θάνατό του» όταν το σκάφος ξεκίνησε την κάθοδο και τα αλεξίπτωτα δεν άνοιξαν.
Στο ίντερνετ μπορεί να βρεθεί το απόσπασμα με τα κατά πάσα πιθανότητα τελευταία λόγια του Komarov (κοστίζει 89 cents στο Amazon). Κάποιοι μεταφραστές τον ακούν να λέει: «Η θερμοκρασία αυξάνεται μέσα στην κάψουλα». Χρησιμοποιεί επίσης τη φράση «με σκοτώσατε»- προφανώς για να αναφερθεί στο τι του έκαναν οι μηχανικοί.
Σκοτώθηκαν και Αμερικάνοι
Και οι δύο πλευρές ήξεραν κατά τη διάρκεια της κούρσας του διαστήματος στη δεκαετία του '60 πως αυτές οι αποστολές ήταν επικίνδυνες. Μερικές φορές ξεχνάμε πόσο επικίνδυνες ήταν. Τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς, το 1967, οι Αμερικάνοι Gus Grissom, Ed White και Roger Chaffee πέθαναν κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς μέσα στη διαστημική κάψουλα Apollo.

“Δήλωση του Νίξον
18 Ιουλίου 1969
Σε περίπτωση καταστροφής στο φεγγάρι
Το πεπρωμένο προόριζε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι ταξίδεψαν στο φεγγάρι για να το εξερευνήσουν ειρηνικά να μείνουν σε αυτό και να αναπαυθούν εκεί εν ειρήνη. Αυτοί οι γενναίοι άνδρες, ο Neil Amstrong και ο Edwin Aldrin, ξέρουν πως δεν υπάρχει ελπίδα για την διάσωσή τους. Αλλά επίσης ξέρουν πως στη θυσία τους υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Αυτοί οι δύο άνδρες προσέφεραν τις ζωές τους για τον πιο ευγενή σκοπό: την αναζήτηση της αλήθειας και της κατανόησης. Οι συγγενείς και φίλοι τους θα τους πενθήσουν, το έθνος τους θα τους πενθήσει, οι άνθρωποι όλου του κόσμου θα τους πενθήσουν, η ίδια η Μητέρα Γη, που τόλμησε να στείλει δύο από τα παιδιά της στο άγνωστο, θα τους πενθήσει. Κατά την εξερεύνησή τους έκαναν τους ανθρώπους όλης της γης να τους παρακολουθούν όλοι μαζί συγκινημένοι, στη θυσία τους ενώνουν πιο σφιχτά τους ανθρώπους σαν αδέρφια. Στις αρχαίες μέρες οι άνθρωποι κοιτούσαν στα αστέρια και έβλεπαν τους ήρωές τους στους αστερισμούς. Στις μέρες μας, κάνουμε σχεδόν το ίδιο, με τη διαφορά πως οι ήρωές μας είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά- άνθρωποι που άγγιξαν το έπος. Άλλοι θα ακολουθήσουν και σίγουρα θα βρουν το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Η αναζήτηση του ανθρώπου δεν θα πάψει. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν οι πρώτοι και θα μείνουν οι πρώτοι στις καρδιές μας. Γιατί κάθε ανθρώπινο πλάσμα που θα κοιτάει ψηλά στο φεγγάρι, τις νύχτες που πρόκειται να έρθουν, θα ξέρει πως εκεί, σε κάποια γωνιά ενός άλλου κόσμου, υπάρχει πλέον, και θα υπάρχει για πάντα, η ανθρωπότητα.

Πριν από την προεδρική δήλωση:
Ο Πρόεδρος θα τηλεφωνήσει σε κάθε μια από τις μέλλουσες χήρες
Μετά την προεδρική δήλωση:
Τη στιγμή που η NASA θα διακόψει την επικοινωνία με τους αστροναύτες: Ένας κληρικός θα τελέσει μια τελετή αντίστοιχη με αυτή που τελείται για τις κηδείες στη θάλασσα, θα μνημονεύσει τις ψυχές τους εις τον αιώνα τον άπαντα και θα τελειώσει με το «Πάτερ Ημών».
Δύο χρόνια αργότερα, όταν οι Αμερικάνοι πάτησαν στο φεγγάρι, ο Λευκός Οίκος υπό τον Νίξον είχε ετοιμάσει μια δήλωση, γραμμένη από τον ειδικό στη συγγραφή πολιτικών λόγων William Safire, η οποία ανακοίνωνε τον θάνατο των Neil Amstrong και Buzz Aldrin για την περίπτωση που εγκαταλείπονταν ή έχαναν τη ζωή τους. Ο θάνατος δεν ήταν κάτι απροσδόκητο.
Αλλά ο θάνατος του Komarov έμοιαζε να είναι προδιαγεγραμμένος. Ο Yuri Gagarin είχε πει αρκετά σχετικά με το θέμα σε μια συνέντευξη που έδωσε στην Pravda εβδομάδες μετά το συμβάν. Άσκησε σκληρή κριτική στους αξιωματούχους που άφησαν τον φίλο του να πετάξει.
Ο Komarov τιμήθηκε με επίσημη κρατική κηδεία. Μόνο ένα σπασμένο κόκκαλο της φτέρνας του απέμεινε από τη σύγκρουση. Τρεις εβδομάδες αργότερα ο Yuri Gagarin πήγε να συναντήσει τον φίλο του από την KGB. Ήθελε να μάθει τι είχε συμβεί. Σύμφωνα με την περιγραφή του βιβλίου:
Ο Gagarin συνάντησε τον Russayev στο διαμέρισμα της οικογένειάς του αλλά αρνήθηκε να μιλήσουν μέσα σε κάποιο από τα δωμάτια γιατί ανησυχούσε πως μπορεί να υπήρχαν κοριοί. Ούτε τα ασανσέρ και οι διάδρομοι δεν ήταν ασφαλείς οπότε οι δύο άνδρες ανεβοκατέβαιναν σιγά σιγά τις σκάλες της πολυκατοικίας, ένα χώρο στον οποίο υπήρχε αντίλαλος.
Ο Gagarin το 1967 ήταν πολύ διαφορετικός από τον ξέγνοιαστο νέο του 1961. Ο θάνατος του Komarov του είχε προκαλέσει πολλές ενοχές. Κάποια στιγμή ο Gagarin είπε: «Θα προσπαθήσω να φτάσω σε αυτόν (τον Μπρέζνιεφ) με κάποιον τρόπο και αν ανακαλύψω πως ήξερε ακριβώς πως είχε η κατάσταση και παρόλα αυτά άφησε να συμβεί ότι συνέβη, τότε ξέρω ακριβώς τι πρόκειται να κάνω». Ο Russayev συνεχίζει: «Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Gagarin. Ίσως μια γερή γροθιά στο πρόσωπό». Ο Russayev προειδοποίησε τον Gagarin να είναι προσεκτικός όσον αφορά τον Μπρέζνιεφ. «Του είπα: Μίλα πρώτα σε μένα πριν κάνεις το παραμικρό. Σε προειδοποιώ, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός». Οι συγγραφείς αναφέρουν μια φήμη, η οποία είναι ανεπιβεβαίωτη (και κατά τη γνώμη μου απίθανη) σύμφωνα με την οποία μια μέρα ο Gagarin έτυχε να συναντηθεί με τον Μπρέζνιεφ και του έριξε το ποτό του στο πρόσωπο. Ελπίζω να έγινε έτσι.
Ο Yuri Gagarin πέθανε σε ένα αεροπορικό δυστύχημα το 1968, ένα χρόνο πριν οι Αμερικάνοι πατήσουν στο φεγγάρι.

Η μετάφραση έγινε από τον Μιχάλη Ζωντό, για το μεταφραστικό project του Tvxs.

Οι πρώτες φωτογραφίες του Ερμή

ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ NASA

Στη δημοσιότητα έδωσε η NASA τις πρώτες φωτογραφίες, που έλαβε από το διαστημικό σκάφος 'Messenger', το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Ερμή και ξεκίνησε να στέλνει στη Γη δεδομένα.


Οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους εκατοντάδες κοντινές εικόνες της επιφάνειας του Ερμή, αποτυπώνοντας ένα τοπίο αντίστοιχο με της Σελήνης, γεμάτο κρατήρες.
Η αποστολή του 'Messenger' αναμένεται να διαρκέσει 12 μήνες με βασικό στόχο να συλλέξει στοιχεία που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διαπιστώσουν γιατί ο Ερμής είναι ο πυκνότερος πλανήτης στο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης θα διερευνήσει την ενδεχόμενη ύπαρξη πάγου στους κρατήρες των δύο πόλων του πλανήτη.

Κατά την κίνησή του γύρω από τον Ερμή το 'Messenger' θα τον πλησιάζει κάποιες φορές σε απόσταση μόλις 200 χιλ. από την επιφάνεια του γεγονός που εκτός των άλλων θα βοηθήσει σημαντικά στην αποκάλυψη διαφόρων περιοχών του για τις οποίες οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους ελάχιστα ή και καθόλου στοιχεία.
Το μοναδικό διαστημικό ερευνητικό σκάφος που έχει επισκεφτεί τον Ερμή ήταν το 'Mariner 10' της NASA πριν από 35 χρόνια. Ομως έκανε ένα σύντομο πέρασμα από αυτόν και φυσικά χωρίς να διαθέτει τα σημερινά προηγμένα συστήματα εξερεύνησης κατάφερε να συλλέξει λίγα στοιχεία και μόνο από το 45% της επιφάνειάς του.


Ο πλανήτης πήρε το όνομά του από τον αρχαιοελληνικό θεό Ερμή, ενώ οι Ρωμαίοι τον ονόμασαν με το όνομα του αντίστοιχου Θεού τους Mercurius. Πριν από τον 5ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης είχε δύο ονόματα καθώς εμφανίζεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές του Ηλιου. Το βράδυ ήταν ο Ερμής και το πρωί ο Απόλλων (θεός του ήλιου). Θεωρείται ότι πρώτος ο Πυθαγόρας διατύπωσε την άποψη ότι πρόκειται για τον ίδιο πλανήτη.

Πληροφορίες για τον πλανήτη Ερμή
Ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο, ώστε είναι πολύ δύσκολο να τον διακρίνουμε καθαρά από τη Γη. Επί πλέον είναι και μικρός, ελάχιστα μόνο πιο μεγάλος από της Σελήνη. Η ηλιακή του ημέρα (από ανατολή σε ανατολή) διαρκεί διπλάσιο χρόνο (176 γήινες ημέρες) απ? ότι το έτος του αν και μια πλήρης περιστροφή γύρω από τον άξονά του διαρκεί 59 γήινες ημέρες, ενώ μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο (με μέση ταχύτητα 48 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο) διαρκεί 88 μόνο γήινες ημέρες. Σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ο πλησιέστερος αυτός πλανήτης στον Ήλιο καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του. Είναι ένας χτυπημένος κατ? επανάληψη μικρός κόσμος του οποίου οι κρατήρες οφείλονται κυρίως στη γειτνίασή του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο 'στόχαστρο' των επερχόμενων εισβολέων. Η επιφάνειά του καλύπτεται από κρατήρες ανοιγμένους από μετεωρίτες που έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους.
Η ατμόσφαιρα
Ο Ερμής περιβάλλεται από ένα λεπτό στρώμα ηλίου, οξυγόνου και υδρογόνου. Το ήλιο προέρχεται από τον ηλιακό άνεμο και φυλακίζεται από το μαγνητικό του πεδίο, ενώ η ποσότητα που υπάρχει είναι τόσο μικρή ώστε για να γεμίσουμε ένα απλό παιδικό μπαλόνι θα έπρεπε να συγκεντρώναμε όλο το αέριο που περιλαμβάνεται σε μια σφαίρα με διάμετρο 6,5 χιλιομέτρων. Σε σύγκριση η ατμόσφαιρα της Γης είναι ένα τρισεκατομμύριο φορές πιο πυκνή από αυτήν του Ερμή.
Χωρίς ατμόσφαιρα γύρω από τον Ερμή δεν υπάρχουν ούτε άνεμοι ούτε βροχές, δεν υπάρχει όμως ούτε προστασία από τη ζέστη ή από το κρύο. Στο αφήλιο του οι μεσημεριανές θερμοκρασίες στην επιφάνεια φτάνουν τους 285 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο περιήλιο η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 430 βαθμούς Κελσίου, 7,5 δηλαδή φορές την μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης (57,7 βαθμοί Κελσίου στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1922). Αντίθετα οι νύχτες του Ερμή είναι ιδιαίτερα παγερές και φτάνουν τους 180 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν, 7 δηλαδή φορές πιο κρύες από την κανονική θερμοκρασία που επικρατεί στην κατάψυξη ενός οικιακού ψυγείου.

---

ΠΗΓΕΣ: NASA, Βήμα Science, Wikipedia, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΙΣΤΗΜΗ

ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ NASA

Οι πρώτες φωτογραφίες του Ερμή

Στη δημοσιότητα έδωσε η NASA τις πρώτες φωτογραφίες, που έλαβε από το διαστημικό σκάφος 'Messenger', το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Ερμή και ξεκίνησε να στέλνει στη Γη δεδομένα.
Οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους εκατοντάδες κοντινές εικόνες της επιφάνειας του Ερμή, αποτυπώνοντας ένα τοπίο αντίστοιχο με της Σελήνης, γεμάτο κρατήρες.
Η αποστολή του 'Messenger' αναμένεται να διαρκέσει 12 μήνες με βασικό στόχο να συλλέξει στοιχεία που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διαπιστώσουν γιατί ο Ερμής είναι ο πυκνότερος πλανήτης στο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης θα διερευνήσει την ενδεχόμενη ύπαρξη πάγου στους κρατήρες των δύο πόλων του πλανήτη.
Κατά την κίνησή του γύρω από τον Ερμή το 'Messenger' θα τον πλησιάζει κάποιες φορές σε απόσταση μόλις 200 χιλ. από την επιφάνεια του γεγονός που εκτός των άλλων θα βοηθήσει σημαντικά στην αποκάλυψη διαφόρων περιοχών του για τις οποίες οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους ελάχιστα ή και καθόλου στοιχεία.
Το μοναδικό διαστημικό ερευνητικό σκάφος που έχει επισκεφτεί τον Ερμή ήταν το 'Mariner 10' της NASA πριν από 35 χρόνια. Ομως έκανε ένα σύντομο πέρασμα από αυτόν και φυσικά χωρίς να διαθέτει τα σημερινά προηγμένα συστήματα εξερεύνησης κατάφερε να συλλέξει λίγα στοιχεία και μόνο από το 45% της επιφάνειάς του.


Ο πλανήτης πήρε το όνομά του από τον αρχαιοελληνικό θεό Ερμή, ενώ οι Ρωμαίοι τον ονόμασαν με το όνομα του αντίστοιχου Θεού τους Mercurius. Πριν από τον 5ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης είχε δύο ονόματα καθώς εμφανίζεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές του Ηλιου. Το βράδυ ήταν ο Ερμής και το πρωί ο Απόλλων (θεός του ήλιου). Θεωρείται ότι πρώτος ο Πυθαγόρας διατύπωσε την άποψη ότι πρόκειται για τον ίδιο πλανήτη.

Πληροφορίες για τον πλανήτη Ερμή
Ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο, ώστε είναι πολύ δύσκολο να τον διακρίνουμε καθαρά από τη Γη. Επί πλέον είναι και μικρός, ελάχιστα μόνο πιο μεγάλος από της Σελήνη. Η ηλιακή του ημέρα (από ανατολή σε ανατολή) διαρκεί διπλάσιο χρόνο (176 γήινες ημέρες) απ? ότι το έτος του αν και μια πλήρης περιστροφή γύρω από τον άξονά του διαρκεί 59 γήινες ημέρες, ενώ μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο (με μέση ταχύτητα 48 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο) διαρκεί 88 μόνο γήινες ημέρες. Σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ο πλησιέστερος αυτός πλανήτης στον Ήλιο καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του. Είναι ένας χτυπημένος κατ? επανάληψη μικρός κόσμος του οποίου οι κρατήρες οφείλονται κυρίως στη γειτνίασή του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο 'στόχαστρο' των επερχόμενων εισβολέων. Η επιφάνειά του καλύπτεται από κρατήρες ανοιγμένους από μετεωρίτες που έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους.
Η ατμόσφαιρα
Ο Ερμής περιβάλλεται από ένα λεπτό στρώμα ηλίου, οξυγόνου και υδρογόνου. Το ήλιο προέρχεται από τον ηλιακό άνεμο και φυλακίζεται από το μαγνητικό του πεδίο, ενώ η ποσότητα που υπάρχει είναι τόσο μικρή ώστε για να γεμίσουμε ένα απλό παιδικό μπαλόνι θα έπρεπε να συγκεντρώναμε όλο το αέριο που περιλαμβάνεται σε μια σφαίρα με διάμετρο 6,5 χιλιομέτρων. Σε σύγκριση η ατμόσφαιρα της Γης είναι ένα τρισεκατομμύριο φορές πιο πυκνή από αυτήν του Ερμή.
Χωρίς ατμόσφαιρα γύρω από τον Ερμή δεν υπάρχουν ούτε άνεμοι ούτε βροχές, δεν υπάρχει όμως ούτε προστασία από τη ζέστη ή από το κρύο. Στο αφήλιο του οι μεσημεριανές θερμοκρασίες στην επιφάνεια φτάνουν τους 285 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο περιήλιο η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 430 βαθμούς Κελσίου, 7,5 δηλαδή φορές την μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης (57,7 βαθμοί Κελσίου στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1922). Αντίθετα οι νύχτες του Ερμή είναι ιδιαίτερα παγερές και φτάνουν τους 180 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν, 7 δηλαδή φορές πιο κρύες από την κανονική θερμοκρασία που επικρατεί στην κατάψυξη ενός οικιακού ψυγείου.

---

ΠΗΓΕΣ: NASA, Βήμα Science, Wikipedia, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πείραμα κβαντομηχανικής «κάμπτει» την Αρχή της Απροσδιοριστίας

Κανείς δεν ξέρει αν ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (1901-1976) θα χαμογελούσε με τη νέα έρευνα  

Είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός φωτονίου, είπε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ στην περίφημη αρχή της απροσδιοριστίας, η οποία άλλαξε την εικόνα μας για το Σύμπαν. Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει ότι κατάφερε να υπολογίσει κατά μέσο όρο τις θέσεις και τις ταχύτητες φωτονίων, σε ένα πείραμα που μοιάζει να χαλαρώνει τον ασφυκτικό περιορισμό του Χάιζενμπεργκ.

Πριν από περίπου έναν αιώνα, ο Άλμπερτ Άινσταϊν έδειξε ότι το φως έχει διττή φύση: συμπεριφέρεται τόσο ως σωματίδιο, το γνωστό φωτόνιο, όσο και ως κύμα.

Η κυματική φύση του φωτός μπορεί να καταδειχθεί με το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής (ένθετη αριστερά), το οποίο πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από 200 χρόνια, αλλά παραμένει και σήμερα ένα από τα διασημότερα -και ίσως σημαντικότερα- πειράματα της φυσικής.

Αν το φως περάσει μέσα από ένα διάφραγμα με δύο παράλληλες σχισμές και πέσει σε μια οθόνη που βρίσκεται πίσω από αυτές, σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο από εναλλάξ φωτεινές και σκοτεινές λωρίδες -είναι το μοτίβο συμβολής που θα περίμενε κανείς να σχηματίζει ένα κύμα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι το μοτίβο συμβολής εμφανίζεται ακόμα κι αν χρησιμοποιηθεί στο πείραμα ένα και μοναδικό φωτόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το φωτόνιο, που είναι σωματίδιο, συμπεριφέρεται ταυτόχρονα και ως κύμα.

Και το ένα και το άλλο

Μπορεί όμως να μετρήσει κανείς με ακρίβεια και τις θέσεις και τις ταχύτητες των φωτονίων που περνάνε από τη διπλή σχισμή; Όχι και τα δύο ταυτόχρονα, λέει η αρχή της απροσδιοριστίας: όσο αυξάνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της θέσης, τόσο μειώνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της ταχύτητας (στην πραγματικότητα βέβαια ο Χάιζενμπεργκ δεν μίλησε για τη θέση και την ταχύτητα, αλλά για τη θέση και την ορμή, η οποία όμως εξαρτάται από την ταχύτητα).

Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει στο περιοδικό Science ότι μπόρεσε να «χαλαρώσει» τους περιορισμούς της αβεβαιότητας: δεν κατάφεραν μεν να μετρήσουν τη θέση και την ταχύτητα κάθε φωτονίου ξεχωριστά, μέτρησαν όμως αυτά τα μεγέθη κατά μέσο όρο. Η προσέγγιση αυτή ονομάζεται «ασθενής μέτρηση», δηλαδή μέτρηση στο περίπου.

Για να το κάνει αυτό, η ομάδα του Έφρεμ Στάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο χρησιμοποίησε τη διάταξη της διπλής σχισμής.

Για να μετρήσουν τις θέσεις των διερχόμενων φωτονίων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ανιχνευτές ηλεκτρονίων τοποθετημένους σε διάφορες αποστάσεις από το διάφραγμα με τις σχισμές. Για να υπολογίσουν στο περίπου τις ταχύτητες (ορμές) έβαλαν μπροστά στις σχισμές κρυστάλλους ασβεστίτη, οι οποίοι εκτρέπουν λίγο τα φωτόνια (αλλάζουν την πολικότητα). Ο βαθμός εκτροπής χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για τον υπολογισμό της ταχύτητας κατά προσέγγιση.

Τελικά, οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν κατά μέσο όρο και τις τροχιές (θέσεις) των φωτονίων αλλά και τις ταχύτητες (ορμές).

Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο οι ίδιοι ερευνητές επισημαίνουν ότι το πείραμα δεν παραβιάζει την αρχή της απροσδιοριστίας. Όπως όμως σχολιάζει ο Δρ Στάινμπεργκ στο δικτυακό τόπο του Nature, η μελέτη δείχνει ότι «δεν είναι απαραίτητο να ερμηνεύουμε την αρχή της απροσδιοριστίας τόσο αυστηρά όσο συχνά διδασκόμαστε να κάνουμε».

Δεδομένου μάλιστα ότι οι παρατηρήσεις βρίσκονται σε συμφωνία με ορισμένες ερμηνείες της κβαντομηχανικής, και να διαψεύδουν άλλες ερμηνείες, η μελέτη θα μπορούσε «να μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους» και να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών.,

Ωστόσο άλλοι επιστήμονες δεν έχουν πειστεί ότι το πείραμα αλλάζει κάτι ουσιαστικό στην κβαντομηχανική, την επιστήμη που ασχολείται με τις αλληλεπιδράσεις σε υποατομικό σωματίδιο.

Όπως επισήμανε ο Ντέιβιντ Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι μετρήσεις που παρουσιάζονται στην έρευνα «θα μπορούσαν να είχαν υπολογιστεί χρησιμοποιώντας απλά ένα κομπιούτερ και τις εξισώσεις της κβαντομηχανικής».

Newsroom ΔΟΛ

Το όχημα “Spirit” της ΝΑΣΑ στον Άρη κηρύχθηκε τελικά αγνοούμενο

Οι μηχανικοί της ΝΑΣΑ τερματίζουν την αποστολή του “Spirit” mars rover, την Τετάρτη, μετά από 14 μήνες χωρίς νέα του.

Το Spirit με την μαθήτρια τρίτης δημοτικού Σόφι Κόλις που το βάφτισε κερδίζοντας σχετικό διαγωνισμό της ΝΑΣΑ Η μεγάλη περιπέτεια του τηλεκατευθυνόμενου τζιπ  “Spirit”,  που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της και επίσημα. Οι μηχανικοί της υπηρεσίας μελετώντας κάθε στοιχείο και πιθανότητα κατέληξαν πως όλα δείχνουν πως το όχημα μπορεί να θεωρηθεί ότι “χάθηκε εν υπηρεσία”.
Το τζιπάκι που κατέβηκε στον κόκκινο πλανήτη εξερεύνησε κομμάτια του και έστειλε πίσω δεδομένα και ενδείξεις για νερό και ζέστη στο παρελθόν του. Εργάστηκε φιλότιμα μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν μπήκε σε περιοχή με μαλακή άμμο, κόλλησε και δεν ξανάστειλε σήμα.
Η ΝΑΣΑ στέλνει συνεχώς σήμα προς αυτό ελπίζοντας να επαναφέρει την επικοινωνία αλλά την Τετάρτη θα σταματήσει, αφού κρίθηκε πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Η θέση του “Spirit” δεν του επιτρέπει να γυρίσει τα ηλιακά πάνελ του σε σωστή γωνία προς στον ήλιο και να μαζέψει αρκετή ενέργεια. Τόση ώστε να λειτουργούν τα συστήματα θέρμανσης του στον πολύ κρύο πλανήτη. Αποτέλεσμα αυτού είναι αρκετά συστήματα του να έχουν αχρηστευτεί παγωμένα.
Ακόμα λόγω ακινησίας θα έχει σκεπαστεί από σκόνη που του στερεί την ενεργειακή του φόρτιση.
Το “Spirit” ήταν το ένα από τα δύο τζιπάκια που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, με προοπτική να δουλέψουν ως ιχνηλάτες της για τουλάχιστον τρεις μήνες. Παραδόξως το δεύτερο όχημα το “Opportunity” συνεχίζει να κυκλοφορεί στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, παρότι παρουσίασε “αρθρίτιδα” σε αρθρώσεις του και πάει συνεχώς με την όπισθεν για να αντιμετωπιστεί η φθορά στα γρανάζια του.
Η επιτυχία του προγράμματος των τηλεκατευθυνόμενων αυτών οχημάτων εξερεύνησης, οδήγησε τη ΝΑΣΑ να ετοιμάσει άλλο ένα, το “Curiosity” που θα εκτοξευθεί προς τον Άρη τον Νοέμβριο.

Επέστρεψε στη Γη και πέρασε στην ιστορία το Endeavour

Την τελευταία προσγείωση της ένδοξης 19χρονης καριέρας του έκανε σήμερα το πρωί το διαστημόπλοιο Endeavour. Η αυλαία έπεσε στη Φλόριντα, έπειτα από ταξίδι δύο εβδομάδων στον διεθνή διαστημικό σταθμό.

Η προσγείωση,  έγινε λίγο πριν τις 10:00 το πρωί ώρα Ελλάδας, και όπως έχει γίνει γνωστό στη συνέχεια το διαστημόπλοιο θα μεταφερθεί σε χώρο έκθεσης για το κοινό.
Όπως δήλωσε ο κυβερνήτης Μαρκ Κέλι, μετά την προσγείωση "είναι λυπηρό να βλέπουμε την τελευταία προσγείωση αλλά αφήνει τεράστια κληρονομιά".
Τα στατιστικά του διαστημοπλοίου, στην 25χρονη ιστορία του, ακούγονται εντυπωσιακά.
Μετά τη σημερινή του προσγείωση έχει συμπληρώσει 299 συνεχόμενες μέρες σε τροχιά, 4.672 γύρους της γής, περισσότερα από 197,6 εκατ. χιλιόμετρα και 25 αποστολές στο διάστημα. Η πρώτη εκτόξευση έγινε το 1992, όπου κλήθηκε να αντικαταστήσει το Challenger.

Αλλόκοτη ηλιακή έκλειψη ξεκινά την Πέμπτη και λήγει μια μέρα νωρίτερα

Όλα ανάποδα

Οι μεταμεσονύχτιες ηλιακές εκλείψεις γίνονται ορατές μόνο στην Αρκτική και την Ανταρκτική (εικόνα αρχείου)   (Φωτογραφία:  Reuters )

---

Μόνο οι πολικές αρκούδες και οι λιγοστοί άνθρωποι που ζουν στην Αρκτική θα μπορέσουν να θαυμάσουν την επόμενη μερική έκλειψη Ηλίου, η οποία θα συμβεί κυριολεκτικά στη μέση της νύχτας, και μάλιστα θα τελειώσει πριν καν ξεκινήσει.

Οι μεταμεσονύχτιες ηλιακές εκλείψεις γίνονται ορατές μόνο στην Αρκτική και την Ανταρκτική, όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ στη διάρκεια του καλοκαιριού.

Η επόμενη μεταμεσονύχτια έκλειψη θα ξεκινήσει τα ξημερώματα της Πέμπτης 2 Ιουνίου, οπότε θα γίνει ορατή στη βόρεια Κίνα και τη Σιβηρία. Η σκιά της Σελήνης θα περάσει στη συνέχεια πάνω από την Αρκτική διασχίζοντας τη λεγόμενη Γραμμή Αλλαγής Ημερομηνίας στον Ειρηνικό.

Οι περιοχές που βρίσκονται εκατέρωθεν αυτής της γραμμής έχουν 24 ώρες διαφορά, δηλαδή ακολουθούν την ίδια ώρα αλλά με διαφορά μίας ολόκληρης ημέρας.

Αυτό σημαίνει ότι θα είναι απόγευμα της Τετάρτης όταν η έκλειψη θα τελειώσει στο βορειοανατολικό Καναδά.

Αόρατη έκλειψη

Η μεταμεσονύχτια έκλειψη στην Αρκτική δεν θα είναι η μόνη αστρονομική παραξενιά το φετινό καλοκαίρι.

Ακριβώς ένα μήνα αργότερα, την 1η Ιουλίου, μια παρόμοια έκλειψη θα συμβεί στην Ανταρκτική. Επειδή όμως στο νότιο ημισφαίριο έχει ξεκινήσει ο σκοτεινός χειμώνας, ο Ήλιος θα βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα την ώρα της έκλειψης.

Με άλλα λόγια, η έκλειψη θα είναι «αόρατη», ή τουλάχιστον σχεδόν: θα είναι ορατή μόνο σε ένα μικρό τμήμα του Νότιου Ωκεανού, νότια της Νοτίου Αφρικής, μια περιοχή που κατοικείται μόνο από πιγκουίνους και θαλασσοπούλια.

Και κάτι που θα δούμε

Ακριβώς ανάμεσα στις δύο αλλόκοτες ηλιακές εκλείψεις, την Τετάρτη 15 Ιουνίου, οι κάτοικοι της Ευρώπης θα μπορέσουν να θαυμάσουν μια ολική έκλειψη Σελήνης.

Το φαινόμενο θα ξεκινήσει λίγο μετά την ανατολή του φεγγαριού το απόγευμα και θα είναι επίσης ορατό στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοδυτική Ασία.